Το θέατρο

http://www.youtube.com/watch?v=u9s8w-OYvm8

Η σκέψη βρέχει σταγόνες ανέκφραστων αναμνήσεων.

Δάκρυα διαφανή, χωρίς βαρύτητα.

Αγάπη ανολοκλήρωτη, με ημερομηνία λήξης.

Είμαστε μόνοι.

Ψάχνω τον εαυτό μου και βρίσκω κομμάτια.

Τον θελω πίσω.

Διακόπηκε η παράσταση.

Λάθος ηθοποιοί, λάθος κοστούμια.

Το σπίτι μας

What makes people leave their home and go outside?


Τι μας κάνει λοιπόν να εγκαταλείπουμε το σπίτι μας για λίγες ή πολλές ώρες και να βγαίνουμε έξω? Που πάμε??


- Δουλειά (η καθημερινή μας εργασία ή οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση μας)
- Σχολείο/ πανεπιστήμιο
- Βόλτα (με τα πόδια) σε κάποιο δημόσιο χώρο, με στόχο την κοινωνικοποίηση
 μας
- Βόλτα με τελικό προορισμό κάποιο χώρο αναψυχής, με στόχο την 
κοινωνικοποίηση μας


Καθώς πηγαίνουμε στη δουλειά ή στο σχολείο/πανεπιστήμιο, διανύουμε τους δημόσιους χώρους της πόλης είτε αυτοί είναι πλατείες, πεζοδρόμια, δρόμοι, ή οποιοσδήποτε κοινόχρηστος χώρος (χώρος δηλαδή που δεν είναι χτισμένος και δεν είναι ιδιωτικός).
Ζούμε μέσα στους κοινόχρηστους χώρους πιο πολλές ώρες απο όσες φανταζόμαστε.


Πως και πόσο επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας? Πόση απο την πολύτιμη ενέργεια μας καταναλώνουμε καθώς περιμένουμε μέσα στη κίνηση για να πάμε στη δουλειά, ή σε ένα μπαράκι να συναντήσουμε φίλους?


Δυσανάλογη ποσότητα της καθημερινής μας ενέργειας ξοδεύεται άσκοπα σε θυμό, νεύρα, βρίσιμο κατά τη διάρκεια της οδήγησης, άγχος να προλάβουμε οτιδήποτε, δυσκολία διάβασης πεζών, βρίσιμο στο διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο, υπεύθυνο για το σκίσιμο του παντελονιού μας, βρίσιμο στον άγνωστο χ γιατί πέσαμε με το μηχανάκι καθώς το οδόστρωμα είχε ενα εξόγκωμα 10 εκατοστά ύψος....


Η ποιότητα του δημόσιου χώρου στις πόλεις, είναι ανάλογη της ποιότητας ζωής των κατοίκων της. Ως ειδικοί μπορούμε να τις σχεδιάσουμε σωστά, ως πολίτες μπορούμε
να τον διατηρούμε καθαρό και να τον σεβόμαστε προκειμένου να συνεισφέρει στη ποιότητα ζωής μας, όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο.


Και να μη ξεχνάμε πως ο δημόσιος χώρος της πόλης είναι το σπίτι μας έξω απο το σπίτι μας.

Είσαι μακριά.

http://www.youtube.com/watch?v=dD9oJcGXOnQ

Επιτέλους, είδες την πόρτα. 

Ήρθες κι έμεινες, γειώθηκες τόσο έντονα,

τόσο βαθιά,

δεν ήξερα αν είσαι εσύ ή εγώ.

Επιτέλους, έσβησες το φως.

Αρχίζω να βλέπω.

κατέβηκα

Κατέβηκα απο το βάθρο μου.

Ειναι όλα προσιτά, κοντά μου.

Τα έντονα χρώματα εξαφανίστηκαν,

δεν πονάνε πια τα μάτια μου,

δε νιώθω απόμακρη, δε νιώθω μόνη.

Είμαι ακριβώς εκεί όπου είσαι εσύ.

Είμαστε δίπλα δίπλα,

δεν με βλέπεις, όμως είμαι εδώ.

Ο κόσμος δεν αλλάζει.

Εγώ αλλάζω, αν το θέλω.

Κανείς δεν θα με κατεβάσει απο το βάθρο μου

αν εγώ δεν θελήσω.

Τώρα είμαι εδώ.

Γλυκά μυρίζει νυχτολούλουδο.

Κανόνες επιτυχίας αφαίμαξης

http://www.youtube.com/watch?v=8UVNT4wvIGY

Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε απο τις ίδιες παθήσεις...μια απο αυτές ονομάζεται ξεχνάω!!

Για αυτό το λόγο θα πρέπει επιτέλους κάποιος να συνθέσει μια λίστα απο απλούς κανόνες που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να "επανατοποθετήσουμε/εξαφανίσουμε" κάποιον απο τη ζωή μας, το μυαλό και την καρδιά μας, το σπίτι μας, τον λογαριασμό της τράπεζας μας κλπ, κοινώς να τον βγάλουμε απο οπουδήποτε έχει τρυπώσει. "Simple rules to delete someone temporarily or for ever"...θα μπορούσε να είναι ένας δεκά-λογος, όπως τις δέκα εντολές του Χριστιανισμού, ή όπως το κοράνι, ή μήπως μια κοινή συνταγογράφηση γιατρού...αν κάνεις τα εξής για 1 μήνα θα έχεις 90% πιθανότητες να εξαφανίσεις έναν άνθρωπο απο κάθε τομέα της ζωής σου!

Η πιθανότητα να τον δολοφονήσεις δεν υπολογίζεται, διότι θα βγει μονάχα απο τη ζωή σου, όμως θα μείνει στο μυαλό και στη καρδιά σου και επιπλέον εφόσον θα μπεις στη «στενή» θα τον βλέπεις και στο ύπνο σου σε εφιάλτες...κρίνω πως δε σε συμφέρει. Ας εξετάσουμε αν υπάρχουν κάποιοι τρόποι ολιστικής και ασφαλέστερης προσέγγισης.

1. Πρώτα κόβεις κάθε επαφή μαζί του, κινητά, ακίνητα, κουβέντες άμεσες και έμμεσες. Καλά το ξέρουμε δεν θα μπορέσεις να κόψεις αμέσως, το πιθανότερο είναι να σου πάρει μήνες αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις την αρχή. Επίσης σημαντικό είναι να αγνοείς κάθε προσπάθεια που κάνει για να έρθει σε επαφή μαζί σου. Δεν απαντάς σε τίποτα, πολύ βασικό!!!!
2. Δεν μιλάς για αυτόν τον άνθρωπο ΚΑΘΟΛΟΥ! Αν συνεχίσει να είναι στη ζωή σου έστω και σαν αντικέιμενο συζήτησης με φίλους σου, η διαδικασία της αφαίμαξης του θα καθυστερήσει κι εσύ θα βάλεις στη πλάτη σου αρκετά κιλά ταλαιπωρίας ακόμα.
3. Απομακρύνεις απο το οπτικό-ακουστικό σου πεδίο οτιδήποτε μπορεί να σου φέρει στη μνήμη στιγμές που πέρασες, καταστάσεις που έζησες κλπ με το συγκεκριμένο άτομο. Τσεκάρεις όλο το σπίτι για απομεινάρια αναμνήσεων, απο το ψυγείο εως το πατάρι, πετάς τα πάντα. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν βρίσκεις δικαιολογίες για να του επιστρέψεις την κολώνια του, απλά την πετάς!!!
4. Προσπαθείς να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, να κάνεις νέες εμπερίες, να ξεκινήσεις ένα νέο χόμπι, κοινώς να κάνεις κάτι για το εαυτό σου, κάτι που δεν έκανες πριν. Όλα αυτά θα οδηγηθούν σιγά σιγά στο να αντικαταστήσουνε τις υπάρχουσες αναμνήσεις με τις νέες εμπερίες. Όσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η νέα σου ζωή, τόσο πιο εύκολα θα ξεχάσεις την παλιά.
5. Όταν σκέφτεσαι, προσπάθησε να ξέρεις κάθε στιγμή τι σκέφτεσαι. Η βραχυπρόθεσμη μνήμη λειτουργεί σαν ένα είδος περίπλοκου ντόμινο. Ένα κομματάκι μνήμης μετά απο μέρες που δεν το ακούμπησε ο εγκέφαλος σου, τείνει να πάει πιο πίσω στο χρόνο και να αποθηκευτεί. Μόλις το ξανα-ακουμπήσεις με κάποιο ακούσιο συνειρμό, το κομματάκι επανέρχεται στο παρόν και έτσι ανακυκλώνεται, αναζωογονείται. Αν ξέρεις τι σκέφτεσαι, κοινώς αν ελέγχεις τη σκέψη σου, το κομματάκι  της μνήμης που θέλεις να εξαφανίσεις θα γίνει σιγά σιγά παρελθόν. Εμείς τροφοδοτούμε την σκέψη μας και την οδηγούμε όπου επιθυμούμε,όχι το αντίστροφο.
6.  Κάνε γυμναστική, γιόγκα, πιλάτες, τρέξιμο,ποδήλατο, διαλογισμό. Με αυτόν τον τρόπο θα δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να νιώσει ικανοποιημένος και ευτυχισμένος (ανεβάζεις τα επίπεδα σεροτονίνης του οργανισμού σου) έστω και εάν μετά ξαναρχίσεις να σκέφτεσαι τα παλιά. Όταν κάνουμε γυμναστική το μυαλό συγκεντρώνεται σε ένα μονάχα αντικείμενο, έτσι το κομματάκι της μνήμης που θέλεις να απομακρύνεις πάει για κάθε λεπτό γυμναστικής λίγα εκατοστά πιο πίσω, κατευθύνεται δηλαδή προς την μακροχρόνια μνήμη, πλησιάζει το στάδιο της μόνιμης αποθήκευσης όλο και πιο πολύ.
7. Οι προαναφερόμενες έξι συμβουλές πρέπει να ακολουθηθούν μέχρις ώτου γίνουνε ο γνωστός «τυφλοσούρτης», αλλιώς δεν θα έχουνε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι όταν αρχίσει το όλο εγχείρημα να λειτουργεί ακολουθείς τις επόμενες συμβουλές.
8. Δεν μετράς ΠΟΤΕτις μέρες που έχεις να δεις/μιλήσει/ακούσει τον άνθρωπο που θέλεις να βγάλεις απο τη ζωή σου. Σπρώχνει το κομματάκι της μνήμης για αφαίμαξη όλο και πιο κοντά, αντί να το απομακρύνει. Αδιαφορείς για μέρες, ώρες και περιττές ημερομηνίες, γιορτές, πανηγύρια, γεννέθλια κτλ.
9.  Όταν πλέον έχεις πιστέψει πως έχεις πετύχει τον στόχο σου, κι αυτό δεν μπορεί να πάρει 2, 5, 10 μέρες, αλλά πάνω απο μήνα σίγουρα, ΑΝΑΘΕΩΡΕΙΣ!!!! Δεν τον έχεις πετύχει, απλά η πονηρούνα η μνήμη σου παίζει παιχνίδια. Θέλει να πιστέψεις πως όλα τελειώσαν για να χαλαρώσεις τις άμυνες και μετά να "στην φέρει". Θα σου πει πως εφόσον τώρα πια έχει φύγει απο τη ζωή σου μπορείς να έχεις και κάποια επαφούλα μικρή, μπορείς ίσως να μιλήσεις στο τηλέφονω, να πας για ένα γρήγορο καφέ, κι αν δεν είναι τόσο ειλικρινής ίσως να σου βρεί ότι δικαιολογία το τρελο-μυαλό της μπορεί να σκαρφιστεί προκειμένου να σε πάει πίσω για να ξαναβρει το μασημένο φαγητό της που τόσο της έχει λείψει ....σε κοροιδεύει ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ!!!! Άρα, αφότου έχεις αρχίσει να ξεχνάς και δεν σκέφτεσαι το αφαιμακτέο άτομο ουτε μια φορά την ημέρα,συνεχίζεις έτσι για τουλάχιστον 2 μήνες!!!!
10. Τέλος, για να είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει αυτό το άτομο , κυρίως στη καρδιά σου, διότι απο εκεί βρίσκει το μονοπάτι για το μυαλό σου και τη ζωή σου, βρίσκεις έναν αντικαταστάτη του, κοινώς "κάποιον"να ασχολείσαι που θα σε βοηθήσει να καταχωρήσεις στη μακροχρόνια μνήμη σου τον προς αφαίμαξη άνθρωπο...κάποιον που σου αρέσει έστω κι αν δεν χάνεις το μυαλό σου για αυτόν, κάποιον που σου τράβηξε την προσοχή, δεν έχει σημασία που θα καταλήξει αυτή η επαφή, ίσως να μείνει "βοηθητικές ρόδες/πατερίτσα" ίσως κι όχι....

Καλή σας τύχη!!!!

Η πολυκατοικία

Με πνίγουν αυτοί οι τόνοι μπετόν. 

Κλιμακοστάσια, παράθυρα, δοκάρια,

κολώνες παντού στο γαλάζιο ορίζοντα,

αλλάζουν το σχήμα απο τα σύννεφα,

κρύβουν το ηλιοβασίλεμα,

καλύπτουν επιφάνεια απ’ τα βουνά,

κρύβουν τα δάση, τα ζώα που τρέχουν ανέμελα

χιλιόμετρα πίσω απο τα κτήρια που ορθώνονται πάνω απο το κεφάλι μου,

πελώρια, στατικά, ανάγλυφα, στεγνά

γκρι με μαύρες ρίγες όταν βρέχει,

βρώμικο λευκό, όταν έχει ηλιοφάνεια.

Γεμιστή χροιά....

Η χροιά της φωνής σου έγινε τετράγωνη.

Κομμένη στη εντέλεια, με νυστέρι χειρουργείου.

Απειλητικά αιχμηρή στις άκρες ,

γεμισμένη με ξεχασμένες, ζεστές, μωβ χροιές στο εσωτερικό της.

Χροιά με μισή υπόσταση.

Δίχως χρώμα και υφή,

δίχως σκιά.

Μια αόρατη χροιά έχει η φωνή σου.

Φάντασμα της χθεσινής αλλοτινής ζεστασιάς.

Μέχρι το φεγγάρι

http://www.youtube.com/watch?v=NZWSHqT_eBE

Είναι κάποια πράγματα που οι γυναίκες δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε.
Αγαπάμε τρελά και πιστεύουμε πως το σύμπαν θα μείνει στην τροχιά της αγάπη μας
για πάντα, χωρίς να αναλογιζόμαστε πως δεν υπάρχει "για πάντα".
Η αγάπη μας φθάνει για να αλλάξει την πορεία των αστεριών, τους ανθρώπους,
την κοινωνία, την πορεία της κάθε σχέσης. Αν θέλουμε (μόνες μας) θα αλλάξουμε
την ανάποδη κατεύθυνση της σχέσης μας, θα γίνει αν προσπαθήσουμε μέχρι το
φεγγάρι. Λέμε και το πιστεύουεμε..."αυτή η αγάπη δεν θα αφήσω να χαθεί"....

Μα όταν υποπτευτούμε πως αυτή η εμμονή μας δεν οδηγεί πουθενά,
στεναχωριόμαστε, μελαγχολούμε, ζοριζόμαστε, τα βάζουμε με τον εαυτό μας,
ανακυκλώνουμε τον θυμό και την αποροία μας..μα τι πήγε στραβά??
Αν πάλι δεν θέλουμε να σαμποτάρουμε την ανούσια εμμονή μας,
αν δεν θέλουμε να βγούμε απο το ουτοπικό μας μονοπάτι, ξεκινάει ο
αυτοκαταστροφικός κύκλος. Ποιός φταίει, τι έκανες λάθος, τι ξέχασες,
τι αμέλησες, τι δεν είσαι αρκετά, τι δεν είπες, τι είπες παραπάνω, τι συνέβει
και έφυγε ότι κάποτε ήτανε παρόν.

Δεν αποδεχόμαστε πως έτσι είναι οι σχέσεις, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Έτσι είναι η περίπλοκη διαδικασία που ακούει στο όνομα "Ζωή".
Φθάνει μια μικρούλα στιγμή, λίγες αναπνοές για να το αποδεχτούμε,
και μερικά κιλά υπομονή για να αλλάξουμε συνήθειες.

Αυτό ήταν.
Έτσι προχωράμε, απλά στην επόμενη σελίδα,
στην επόμενη ηλιοφάνεια....

κάποτε ήμασταν συλλογικοί....

http://www.youtube.com/watch?v=Bxr6ZqxqVYk&feature=related

Είμαστε εγωιστές.

Ζητάμε την αιώνια αποκλειστικότητα ενός ανθρώπου.
Τίποτα δεν μας ανήκει για πάντα, ούτε η ζωή του άλλου ούτε καν η δική μας.
Πικραινόμαστε όταν ένας άλλος άνθρωπος χαράζει πορεία με το πρώην ταίρι μας.
Θέλουμε να είμαστε οι μοναδικοί ή αν όχι μοναδικοί, οι τελευταίοι
που γεύονται το φαγητό. Απαιτούμε μονοπώλιο, ιδιοκτησιακά δικαιώματα
πάνω σε ένα σώμα και μια ψυχή, ακόμα κι όταν το συμβόλαιο έχει λήξει.

Όχι, κανείς να μη γευτεί το φαγητό, κι ας περρίσεψε πολύ, κι ας μη το γεύομαι πια.
Κανείς να μη μυρίσει την ίδια μυρωδιά... μα είναι ανέφικτο,
το άρωμα είναι διάχυτο, είναι παντού δεν περιορίζεται.

Κι όταν χάσουμε πια την ευτυχία που κάποτε βιώναμε, θα ψάξουμε
αλλού να την ξαναβρούμε. Αντί να την διατηρούμε κακοσυντηρημένη,
με βρώμικα ρούχα, αξύριστη και ακούρευτη πρέπει να την ανακυκλώσουμε,
θα την παραδώσουμε σε κάποιον άλλον που θα την έχει σαν καινούργια,
σαν να μη φορέθηκε ποτέ, θα την γευτεί κι ύστερα αν του αρέσει θα την
κρατήσει, αν όχι, θα την αφήσει ελεύθερη να συνεχίσει το ταξίδι της.

Λέγεται ευτυχία μόνον όταν ρέει, όταν υπερβαίνει το εγώ,
όταν ξεκλειδώνει την ψυχή, την δικιά σου ή κάποια άλλη ψυχή.

μου λείπει...θέλω....

"Μου λείπει πολύ....., θα ήθελα...." κανείς και τίποτα.

Δεν μου λείπει κανείς και τίποτα.

Ποτέ δεν μου έλειπε κάτι συγκεκριμένο.

Όλα τα φτιάχνει το μυαλό και η ματαιοδοξία.

Είμαι όμορφα, όπως ακριβώς είμαι.

Ζωή, δίχως μου λείπει και θέλω,

έτσι μ αρέσει, έτσι θα γίνει.

Όνειρα, δίχως προσδοκίες και απαιτήσεις

απο ανθρώπους και καταστάσεις.

Έτσι φτάνω  τον εαυτό μου, τον αληθινό μου εαυτό.

Θέλω μια καρμπονάρα.

Ένα ζευγράρι καινούργια γυαλιά.

Έναν ολοκαίνουργιο σύντροφο,

βαρέθηκα λίγο, θέλω αλλαγή.

Θα ήθελα πιο πλούσια μαλλιά,

ενα μεγαλύτερο σπίτι, 10 πόντους ύψους....

Θα ήθελα ότι δεν έχω και ότι δεν χρειάζομαι αληθινά.

Μας καταδυναστεύουν τα θέλω μας.

Μας κυνηγάνε παντού,

τα υλικά, τα κοινωνικά και οικονομικά μας "θέλω".

Θα είμαι εγώ διχως την ανάγκη του ασταμάτητου θέλω.

Θα μείνω εγώ δίχως να  μου λείπει ότι δεν έχω.

Ένας καταγάλανος ουρανός, δίχως σύννεφα.

Μια αγάπη, δίχως σύνορα και τέρμα.

You don't know what love is

http://www.youtube.com/watch?v=tLFlJIqiMLc

 

Ξεκίνησε τυχαία

 τυχαία τέλειωσε.

Ταξίδεψε στα βουνά και στη μπλέ θάλασσα.

Γέλασε και έκλαψε.

Δεν πήγε μακριά

κουράστηκε νωρίς και έμεινε στον ίδιο τόπο,

περίπου για ένα αιώνα.

Μύριζε άνοιξη, μια υγρή δροσερή άνοιξη,

 όμορφα λουλούδια παντού.

τα δέντρα καταπράσινα,

ζωντανά, χαμογελούσαν απο μακριά.

Λατρεύα την άνοιξη.

Δεν ξέρω όμως πότε έφυγε κι ήρθε ξαφνικά ο χειμώνας.

Το καλοκαίρι χάθηκε.

Βιαστικά μύρισε μούχλα.

Ζούνε ελεύθεροι

Πάντα θα υπάρχουν βρυκόλακες γύρω μας.
Ζούνε ελεύθεροι όπως κι εμείς.
Δεν μπορούμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν,
δεν τους βλέπουμε πάντα μα τους μυρίζουμε,
τους νιώθουμε.
Αρκεί να τους αποφύγουμε και αυτοί, ας κάνουν όπως νομίζουν.
Αν αδιαφορήσουμε για τη παρουσία τους, ίσως και να εξαφανιστούνε,
ίσως και να μεταμορφώθούνε σε κοινούς θνητούς, σαν εμένα κι εσένα,
μετά απο χρόνια, ίσως και αιώνες.
Πρέπει όμως να έχουμε τον νου μας.
Είναι κάπου εκεί έξω και μας κοιτάνε, ζούνε απο εμάς.
Δεν θέλω να πάθουνε κακό, ας ζήσουν τη ζωή τους,
θέλω όμως να μην με ενοχλούνε.
Για αυτό και μόλις τους μυρίσω θα φύγω μακριά.
Μόλις δω τον φθόνο στα μάτια τους για την
θνητότητα μου, μόλις νιώσω πως μου κάνουνε κακό,
θα φύγω μακριά δίχως πως και γιατί, απλά θα εξαφανιστώ
απο το πεδίο τους.

Δεν θα με δούνε πότε πια μπροστά τους.

Περιορισμένο αίμα

ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΟΔΕΥΟΥΝΕ ΑΣΚΟΠΑ.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ?
ΜΑΣ ΑΝΑΛΩΝΟΥΝΕ ΔΙΧΩΣ ΓΥΡΙΣΜΟ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ
ΣΤΑΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ,ΩΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΠΕΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟΤΟΜΑ.
ΟΜΩς ΤΟΤΕ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ REM ΜΑΣ,
ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ,
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΑ ΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΕΙΧAΜΕ ΣΤO ΟΝΕΙΡO,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΣΚΟΠΑ
ΕΦΟΣΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ,
ΕΙΝΑΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ-ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ.
ΤΟ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΕΙ, ΤΟ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,
ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΥΜΑ ΝΑ ΠΙΕΙ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΦΡΕΣΚΟ ΑΙΜΑ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΤΟ
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ
ΤΟΥΣ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝΕ,
ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Σκάκι σκέψεων

Σ'αγάπησα για να αποδείξω στον εαυτό μου πως τ'αξίζω.
Αξίζω αυτήν την αγάπη, που ο δρόμος για το σπίτι της ήταν τόσο δύσβατος?
Προσπαθούσα να σου αποδείξω πως μπορώ να κάνω πολλά,
είμαι μια αυτόνομη super woman, αντέχω πολλά, δεν με πειράζουν πολλά, ούτε πολύ,
δεν είμαι ευαίσθητη, κοίταξε με, είμαι αυτό που χρειάζεσαι...
Συγκαταβατική κι αόρατη μέχρι το σημείο που ξεκινούσα να γίνομαι αντιδραστική
και να υπάρχω παντού.
Δεν ήθελα να μάθω την απάντηση για αυτό και δεν έθετα το ερώτημα.
Ήθελα να αποφύγω την αλήθεια. Αν έκανα την ερώτηση θα έπερνα κατά
50% την αληθινή απάντηση. Κι αν ήτανε ένα φωναχτό όχι? Κι αν ήτανε
ένα σιωπηλό όχι?
Με την αποδοχή της απόρριψης η ιστορία του αυταπόδεικτου θα τελείωνε.
Δεν ήθελα να τελειώσει, ποτέ δεν θα ήθελα να τελειώσει.
Δίχως λόγο, δίχως σκέψη, απλά δεν βλέπω το τέλος.

Ποιός άραγε σχεδιάζει τον κάνναβο της σκέψης στην αγάπη?

τωρα

Πότε ξεκινάω να ρίχνω τις ευθύνες στις συνθήκες και πότε σε έμένα
ή σε εσένα?
Τι νιώθω, γιατί, πως έτσι ξαφνιικά, γιατί έχουν γίνει όλα τόσο περίπλοκα?

Θέλω να μη σκέφτομαι όλα αυτά τα περιττά, να ζω την στιγμή
διχως ενθουσιασμούς βαρύγδουπους, να ζω το τώρα όχι το μετά.
Όμως πρέπει να αναγνωρίσω το τώρα για να το ζήσω, να το νιώσω,
να μην το μπερδεύω με το πρίν και το μετά.
Το τώρα είναι εδώ και το έχω μπροστά μου, είναι η αλήθεια που κοιτάζω,
θέλω δεν θέλω το τώρα φεύγει, το τώρα είναι ο κόσμος που ζει όταν ζω κι εγώ,
χαίρεται όπως κι εγώ, στεναχωριέται για λίγο και μετα του φεύγει,
ξεχνάει το πριν γιατι έτσι θέλει να ζει, ξεχνάει γιατί του χρειάζεται μόνο η μνήμη του παρόντος,
αυτή του παρελθόντος ας καει, την χρησιμοποίησε, δεν την χρειάζεται πια.

αγαπας περνας καλα αγαπας περνας καλα αγαπας....

http://www.youtube.com/watch?v=joi5YhlGNUs

Αγαπάς γιατί περνάς όμορφα και νιώθεις καλά ή...
περνάς όμορφα γιατί αγαπάς?

Περιμένεις αγάπη όταν αγαπάς ή ότι παίρνεις είναι αρκετό?
Λένε πως αγάπη είναι να μην απαιτείς, να μη ζητάς, να μην θέλεις
συνέχεια κάτι...λένε πως αγάπη δεν είναι η "ανταλλαγή" συναισθημάτων
αλλά το δώσιμο.

Αντε πες πως το κατάφερες να δίνεις δίχως να σε νοιάζει τι θα
πάρεις, πως γίνεται να αγαπάς ανεξάρτητα απο την συμπεριφορά του άλλου..
μα πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο?

Εγώ πάλι πιστεύω πως αν αγαπάς και μπορείς να ξεχωρίζεις τους εξωγενείς
παράγοντες, πρεπει γενικά να περνάς καλά, να νιώθεις καλά, να κοιτάς μπροστά.
Αν δεν περνάς καλά, κάτι έχει αλλάξει και ίσως ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσεις
τι ζητάς αν ζητάς κάτι, τι σου αρέσει, τι ανέχεσαι και τι όχι...κλασσικές καθημερινές
επιλογές που συχνά τις βγάζουμε απο την λίστα των προτεραιοτήτων μας, απλά...
γιατί αγαπάμε...