Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Απο φόβο χάσαμε


Περιμένω να σε δω,
κι εσύ 
ας μη με βλέπεις.

Κι αν είσαι οφθαλμαπάτη του νου,
προβολή της χρωματιστής μου φαντασίας?

Κι αν μια μέρα σηκωθώ 
και πάλι έχει συννεφιά
και πάλι έχει ομίχλη,
κι αν δε σε διακρίνω πια?

Κάποια όνειρα τα βλέπεις μονάχα μια φορά
μα τα θυμασαι για πάντα.
Άλλα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά 
σαν ελαφρύς ανεμοστρόβυλος
που τελικά είναι ένα απλό κυκλικό αεράκι
ανεύ σημασίας,
τα ξεχνάς μόλις σταματήσουν να επαναλαμβάνονται,
σα να μην υπήρξαν ποτέ επισκέπτες..

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

so what?

Αρκετές φορές με έχουν αποκαλέσει "ούφο",
δεν είμαι σίγουρη για τον λόγο,
αλλά ποτέ δεν αντιδρούσα.
- Είσαι λίγο ούφο.
- Ναι, ίσως.

Αν το ότι είμαι συχνά αντίθετη με την πλειονότητα των ανθρώπων
ακούει, διαβάζει, συχνάζει ή γράφει στο ημερολόγιο 
πολύ λίγο με αφορά. 
Γενικά πολύ λίγο με αφορά τι πιστεύει ο καθένας
για εμένα, για τις επιλογές μου και για την εμφάνιση μου,
κι απλά δεν το κρύβω,
το δείχνω δίχως επίδειξη
.
Είναι ο μόνος τρόπος που έχω να είμαι εγώ
αυτός είναι, δεν έχω άλλον
take it or leave it,
αρέσει, καλώς,
δεν αρέσει, πάλι καλώς.

Πέρασε αρκετός καιρός για να συνειδητοποιήσω 
πως αυτή η φανομενική αδιαφορία δεν είναι αδιαφορία
αλλά απελευθέρωση.
Δεν προσβάλλω κανέναν,
δεν μιλάω για κανέναν, 
απλά είμαι λιγο UFO,
SO WHAT???

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

φυγε να ρθει η νυχτα

Καμμιά φορά έρχεται η μέρα 
και θέλεις να φύγει βιαστικά 
να έρθει η νύχτα
να φύγει η υπερβολική ενέργεια κι ένταση που έχει το φως
να έρθει το σκοτάδι κι ησυχία,
να σταματήσει ο θόρυβος κι η κίνηση.

Μετα τα μεσάνυχτα η αδράνεια αρχίζει να μεγαλώνει,
οι όγκοι κι οι ήχοι εξαφανίζονται,
τα χρώματα όλα ίδια.
Λίγο πριν τα ξημερώματα είναι σαν να σαι μόνος σου στον κόσμο όλο.
Ίσως λίγο να ταραχτείς, να φοβηθείς 
μια γλυκό-ξυνη ψευδαίσθηση που διαρκεί για λίγο,
πόσο σου αρέσει αυτή η αίσθηση.



Ευλύγιστος νους


Άραγε υπάρχει λόγος να αποχωριζόμαστε τους ανθρώπους?

Μήπως η προσκόλληση μας σε ένα είδος σχέσης
μας κάνει να λέμε "αντίο"?
Αν διαλέξαμε να γνωρίσουμε κάποιον για οποιοδήποτε λόγο
είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένας πια λόγος
να μείνει στη ζωή μας?

Ίσως αυτό που μας κάνει να αρνούμαστε την όποια σχέση με
κάποιον που άλλοτε εκτιμούσαμε και θαυμάζαμε,
είναι γιατί δεν μπορούμε πιά να ικανοποιήσουμε την αρχική μας ανάγκη..
μα δεν ειναι κομμάτι ανεπαρκής λόγος 
για να απορρίπτουμε την συνέχιση μιας ανθρώπινης σχέση?

Η ευλυγισία του νου είναι σπουδαίο προσόν,
μας αφήνει ανοιχτό τον δρόμο σε ότι αληθινά αξίζει
κι όχι σε ότι υποθέσαμε κάποια στιγμή της ζωής μας
πως έχει πρωτεύουσα σημασία...

θελω-να-μαι-παιδι


Σήμερα δεν έχω καμμιά έμπνευση για κίνηση.
Θα μπορούσα να μείνω μέσα σε ένα σκαμμένο βράχο
και να κοιτάω τη θάλασσα απο ψηλά,
μέχρι να σκοτεινιάσει,
μετά θα πάω σπίτι.

Πως θα γίνει να γίνω πάλι παιδί?
Να κάνω κουλουράκια φορώντας μια ποδιά 
και τα μάτια μου να λαμπυρίζουν.
Να φτιάχνω τα κουλουράκια για να τα φάω
κι όχι για να ακούσω κομπλιμέντα.
Να μη με νοιάζει τίποτα άλλο 
εκτός απο το μεγάλο μου χαμογελό.

Είναι γιατί δεν γνωρίζουν, 
έχουν τόση ενέργεια για ξόδεμα,
δεν έχουν υποχρεώσεις...
δε ξέρω γιατί τα παιδιά είναι τόσο ανέμελα 
μα θέλω κι εγώ να είμαι έτσι....

Εξάλλου το άγχος, η ανησυχία, η γκρίνια
δεν βοηθάνε σε τίποτε, 
άρα γιατί να τα έχω στη ζωή μου?

Ξεγνοιασιά, βλακεία, αδιαφορία,
πεστο όπως θέλεις.
Θέλω παιδικότητα και τίποτα άλλο.

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

not enough

https://www.youtube.com/watch?v=M73UUllE39w

Ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή μας (που τον υποδεχόμαστε) 
έχει κάτι να μας δώσει, κάτι σημαντικό, 
ειδάλλως δεν θα του ανοίγαμε την πόρτα.
Αυτό που μας προσφέρει 
ίσως να μη συμπίπτει μ'αυτό που χρειαζόμαστε,
ποιοτικά ή ποσοτικά. 

Δύο είναι οι δρόμοι:
1. Να δεχτούμε ότι έχει να μας δώσει γιατί
το θέλουμε αληθινά και το χρειαζόμαστε,
ν'αναγνωρίσουμε πως ταίριαξε η στιγμή, 
ο ένας δίνει, ο άλλος λαμβάνει κι αντίστροφα.
Το πως θα εξελιχθεί αυτο το "πάρε-δώσε" κανείς δεν το γνωρίζει,
αν έχουμε υπομονή, θα φανεί.

2. Αν πάλι εστιάσουμε τη προσοχή μας στo πόσο θέλουμε,
κι όχι στη βαθιά ανταλλαγή συναισθημάτων, 
τότε μάλλον θα αρνηθούμε να δεχτούμε αυτό που ο άλλος μας δίνει. 
Συχνά μπερδεύουμε την ποσότητα με την ποιότητα 
κι απορρίπτουμε κατι που επιθυμούμε 
γιατί στον εσωτερικό μας δείκτη (εγωισμού) 
αναγράφεται "not enough".

Ο εγωισμός μας, κρίνει βάσει παρελθοντικών εμπεριών,
επιζητά οτιδήποτε επιτυγχάνει την προβολή του
σε διάφορους  "χώρους",
στη κοινωνία, στην οικογένεια, στην παρέα,
παντού εκτός απο το αληθινό "μεσα μας",
δηλαδή την καρδιά μας, το τι νιώθουμε.
Αυτό αφήνει αδιάφορο τον Κ. Εγωισμό.

Αληθινό εγώ ή υπέρογκος εγωισμός,
είναι το ερώτημα.



Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

fear - fire and debris

Sometimes we feel responsible 
for other people's actions and feelings,
hence we accuse ourselves for our behaviour
that caused those actions..
"Why did we do this and not that, how could we ever think about it etc..".

Ignoring negative feelings, fear and stress
will not just harm us, 
will also destroy relatioships with the beloved ones,
will obscure our daily life and will not solve anything at all..

The following example from the book
"Art of meditation" by Robert Elias Najemy
is an accurate one. 
It shows the relationship between 
our fears and the way we keep them locked in our subconscious.
"There is fire in the bedroom of your house. 
There is a long corridor between the living room and your bedroom, 
where you have also stored all of your vaulable and whatever is important to you.
Imagine that one day you find that there is fire in the bedroom
but you do not feel that you have the ability to handle this fire at the present
and you close  the door and ignore it and pretend there is no fire.
Gradually the fire burns its way into the corridor and still you ignore it
and pretend that it does not exist because it pains you to realize, 
or believe or admit it exists.
You feel ashamed of this fire and it makes you feel inferior, weak, hurt
and out of control.
Thus we pretend that there is no fire and that all is fine.
But how long can one can go on pretending before 
the fire gradually burns its way into all the rooms of the house
destroying it entirely??
As long as unresolved feelings are locked within us,
they will destroy our nervous, immune and endocrine system
from the inside just as the fire will destroy the house from within.
These feelings will destroy more than our health, however.
They will undermine our feelings toward ourselves,
our feelings and relationships with others,
our success in our various endeavors and most of all
our happiness and inner peace.
Thus ii is absolutely essential that we not be afraid to open that door
to the subconscious and begin to allow that fire to evaporate out 
into the atmosphere. We can then remove the debris which exists within
and which fuels that "fire".
This process of letting these subtle tensions out
is called un-stressing." 

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

υπεροχα

Ποσο χαιρομαι που ειμαι στην Ελλαδα,
ερχομαι οταν αλλοι φευγουν, 
μενω οταν αλλοι προετοιμαζουν την εξοδο τους,
βλεπω οτι δεν εβλεπα ποτε,
θαυμαζω οτι παλιοτερα με εκνευριζε...

Καλη και η υψηλου επιπεδου επαγγελματικη δραστηριοτητα
αλλα δεν μου αρκει.
Δεν ζω για να δουλευω,
δουλευω για να ζω,
ετσι αυτο που κανω καθε μερα 
πρεπει να με ικανοποιει, να φτανει στη καρδια μου
να την αγγιζει και να την γεμιζει με ενα καυσιμο
που δεν βρισκοτανε στην Αγγλια.

Δεν ειναι η συγκριση (χωρων) το θεμα , ουτε ο πατριωτισμος.
Δεν ειναι Ελλαδα versus Ηνωμενο Βασιλειο,
ειναι καθαρα θεμα προτεραιοτητων,
ζυγισμα επιθυμιων και αναγκων.
 
Παντα υπαρχει ενα μερος για τον καθενα που 
του ταιριαζει να ζει
ισως για καποια περιοδο της ζωης του, 
εξαλλου ποιος πιστευει στο "παντα"? 

Τωρα ειναι υπεροχα,
οταν θα παψει να ειναι υπεροχα ισως ειμαι αλλου..



 

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

ur-no-good-for-me / baby-I-want-you

Μπερδευουμε τι πρεπει να νιωθουμε με το τι νιωθουμε.

Η αντιδραση του οργανισμου μας ειναι αυτοματη.
Μολις καποιος μας φερθει με τον Α τροπο 
βασει των πεποιθησεων μας
εχουμε ηδη δημιουργησει την εντυπωση του πως πρεπει να νιωσουμε.
Συχνα αντιδρουμε ακαριαια οχι γιατι ετσι νιωθουμε
αλλα γιατι ετσι πρεπει να αντιδρασουμε, γιατι ετσι πρεπει να νιωσουμε
για να ειμαστε το Α και το Β ή για να μην φανουμε το Α και το Β.
Τελικα τα μπλεκουμε και δεν ξερουμε τι πραγματικα νιωθουμε.

Ποσο ανουσιος και παραπλανητικος μηχανισμος
οταν η αντιδραση δεν αφορα την επιβιωση μας.
Η ηρεμια θα ερθει οταν αφησουμε οτιδηποτε νιωθουμε
να περασει, να φυγει να εξατμιστει, 
αν εξατμιστει..
Δυστυχως ή ευτυχως 
δεν γινεται να μας επιβαλλει κανεις τιποτα,
κυριως οσον αφορα στο τι νιωθουμε.
Η καρδια δεν δεχεται κανενος ειδους ελεγχο.
Απλα κοροιδευουμε τον εαυτο μας.

Σάββατο 11 Απριλίου 2015

haunting

https://www.youtube.com/watch?v=K4r4lysSgLE

Some things in life are just 
out of our range
no need to chase them up
no need to get stressed about it
 acceptance is the key.

Enjoy what brings you satisfaction,
leave behind what annoys you.

hello???!!!

https://www.youtube.com/watch?v=p1JPKLa-Ofc

Ποιος θα το περιμενε πως σε ηλικια οπου θα μπορουσα ανετα
να εχω 2 παιδια κι ισως παντρεμενη 2 φορες,
θα εκανα μια συγκλονιστικη διαπιστωση στη ζωη μου:

Οι αντρες τελικα δεν ειναι ολοι ιδιοι, 
δεν ειναι ολοι συναισθηματικα και επικοινωνιακα ελλιπεις.

Πριν να ριξουμε ευθυνη στον αλλον
καλο ειναι να δουμε λιγακι μεσα μας,
βαθια οσο πιο βαθια γινεται
κι αν πιασουμε κοκκαλο
τοτε ισως νιωσουμε πως οτι επιλεγουμε
οτι προκαλουμε και ελκυουμε στην ζωη μας
ειναι απλα αυτο που επιθυμουμε,
πιο συχνα υποσυνειδητα απ οτι συνειδητα.

Ετσι μετα απο δεκαετιες 
ειδα τι διαλεγα εν αγνοιαν μου,
ειδα τι δεν εβλεπα.
Αλληλουια!!!

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

τι κι αν δεν μου μιλας πια


Θαρρος που λειπει,
να βρεις την αληθεια κι εμενα μαζι..

Φευγεις μακρια,
δεν μου μιλας,
ας ειναι.

Πολλα τα μονοπατια 
μα εχουν το ιδιο το αποτελεσμα,
λαβυρινθος,
φυγε κι ας φοβαμαι μη χαθεις..

αλλαζω-δεν-αλλαζω

Ενα χρονο μετα διαβαζω το παρακατω και συνειδητοποιω ποσο επικαιρο ειναι. 

Αλλαζω μονο οταν εγω το θελησω και το θελω μονο οταν αυτο που ζω δεν μου αρκει και εχω αναγκη απο κατι αλλο για να νιωσω πιο κοντα στην ευτυχια. Το να αναλυουμε το ποσο ικανοποιημενοι ειμαστε με τη ζωη που ζουμε δεν ειναι περιττο, ουτε φιλοσοφικο. Ετσι φτιαχνουμε την πραγματικοτητα που βιωνουμε καθε στιγμη της ζωης μας, κι ετσι πολυ απλα ζουμε καλυτερα. Το να ζουμε μια ζωη by-default δεν βρισκω πως ειναι ικανοποιητικη λυση, ισως αν ζουσαμε 10 ζωες ναι...

Η αδιαλλακτικοτητα μας στερει απο πιθανες υπεροχες εξελιξεις στη ζωη μας που θα μπορουσαμε να ζησουμε αλλα αρνουμαστε, μιας και επιμενουμε στο μοτο "εγω ετσι ειμαι". Επισης μας στερει απο το να δουμε μεσα μας βαθια τι θελουμε, οσο πιο κοντα ειμαστε στο σωμα μας νιωθοντας το, τοσο πιο ευκολα θα βγουμε απο αυτον τον φαυλο κυκλο εξαπατησης. Το σωμα μας δινει ενδειξεις, για το πως νιωθει μεσα του αλλα και με τους γυρω του, ειναι αυτο που λεμε "χημεια" οταν συνανταμε κατι/καποιον που μας κανει "κλικ" για καποιον αγνωστο λογο. Οταν ειμαστε σε θεση να αποκωδικοποιησουμε τις ενδειξεις διχως να προσκολλαμε σε πεποιθησεις αλλων ή σε στοχους που δεν ειναι αληθινα δικοι μας τοτε ειμαστε αληθινα εμεις...
 
"Και όλα συντείνουν σε μια κοινή ίσως συνισταμένη. Ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει και να ζει όχι με βάση αυτό που πραγματικά μέσα του είναι,αλλά με βάση όλα όσα ατυχώς κληρονόμησε από τους γονείς του. Η ιστορία των γονιών του,κληρονομήθηκε από τον ίδιο και συνεχίζει να τη βιώνει χωρίς να του ανήκει. Και νοιώθει πως κουβαλά κάτι ξένο,χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό και χωρίς να καταλαβαίνει ποιος είναι ο λόγος που δε μπορεί να το ξεφορτωθεί. Οι αλυσίδες δε σπάζουν. Μόνο η αποδοχή της ύπαρξής τους μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να τις αποτινάξει κανείς.

Μόνο τότε αρχίζει το μαγικό ταξίδι,του να γίνει κανείς αυτό που πραγματικά είναι…"
Χρήστος Κακουλίδης – Ψυχίατρος

Εκτος απο την παραπανω προτεινομενη σταση αποδοχης, επισης η πρακτικη της γιογκα / διαλογισμος βοηθαει πολυ στο να "δεις εσενα" και ν αρχισεις να καταλαβαινεις τι εισαι εσυ και τι εισαι απο αλλους...σιγα σιγα αρχιζεις να κοιτας μεσα στα ματια και στις συμπεριφορες αλλων και βλεπεις εσενα και τις δικες σου εξισου λανθασμενες αντιδρασεις, ισως πιασεις τον εαυτο σου να κρινεις καποιον για κατι που κανει η λεει και ξαφνικα οταν κανεις το ιδιο να χτυπησει ενα καμπανακι φερνοντας μπροστα σου εναν φανταστικο καθρεφτακι, κοιτας πισω σε παλιες σχεσεις και βλεπεις πως ολα αυτα για τα οποια κατηγορουσες τον συντροφο σου ησουνα εσυ, κατ εικονα και κατ ομοιωση, λες κατι αυθορμητα, η καλυτερα "ασυνειδητα", και πανω που το ξεστομισες συνειδητοποιεις πως αυτο που ακουσανε τ αυτια σου δεν εισαι εσυ αληθινα, ειναι λογια ή πεποιθησεις καποιου αλλου...κι οσο πιο πολυ διαλογισμο κανεις τοσο βλεπεις εσενα κι εσενα μεσα απο τους υπολοιπους...κι ετσι αργα και σταδιακα μπορεις ν αποβαλλεις πολλα στοιχεια που θαμπωνουν το αληθινο σου εαυτο.

Σημερα ακουσα την δηλωση, "οι ανθρωποι δεν αλλαζουν", ειλικρινα ηθελα να απαντησω "ναι, φυσικα, εσυ δεν θα αλλαξεις σιγουρα ποτε, εφοσον στο εχουνε περασει στον εγκεφαλο με τοση επιτυχια κι αρνησε να τ αμφισβητησεις", κι ομως αλλαζουν οταν υπαρχει λογος να αλλαξουν. Ο "αλλος" δεν ειναι ποτε αρκετα σημαντικος λογος για να αλλαξεις, εαν ομως μονος σου αντιληφθεις πως δεν ειναι ολα τα στοιχεια του χαρακτηρα σου αληθινα δικα σου και για αυτο εξαλλου θα τα εχεις ενιοτε νιωσει ως ξενα, τοτε φυσικα και μπορεις να αλλαξεις. Υποβαθμιζουμε συχνα την σημασια της αποφασιστικοτητας. Ο συνδυασμος μεθοδικης γνωσης και αποφασιστικοτητας ειναι εξαιρετικα δυνατος.
Αν θελεις ν αλλαξεις, θα αλλαξεις.

τι κανω???

Τι ειναι το καλυτερο που εχεις να κανεις 
οταν θελεις να φυγει κατι που εχεις μεσα σου?
Παθος, στεναχωρια, αναμνησεις, εκνευρισμος, παλιοι ερωτες..
πως θα φυγει? 
Η μηπως να μην τ αποβαλλω και να το θαψω?
Θα μου κανει καλο, αραγε θα εξαφανιστει αν το καταπιεσω,
αν δεν δωσω σημασια, αν τ'αγνοησω?
1. Να το βγαλεις απο μεσα σου οπως μπορεις. 
Μιλωντας με αγαπημενα κι εμπιστα προσωπα
μπορει να αποτοξινωθεις. Ισως ομως δεν φτασει αυτο.
Ισως χειροτερευσει τα πραγματα, κολλησεις
ακομα παραπανω αν μιλας συνεχεια για αυτο.
2. Να το αφησεις μεσα σου και να εστιασεις 
την προσοχη σου σε κατι αλλο, 
να ξεγελασεις δηλαδη λιγακι τον εαυτο σου, 
ισως πετυχει ισως οχι
3. Να κανεις πως δεν τρεχει τιποτα.
Να αρνηθεις καθε συναισθημα που εχεις και δεν σ αρεσει
ή δεν ξερεις απο που ηρθε 
η δεν δικαιολογεις, κανε πως δεν υπαρχει.
Αυτη η περιπτωση ειναι και η πιο επικινδυνη.
Γιατι θαβεται και δημιουργει προβληματα.

Οπως και να εχει δεν μπορεις να κανεις πως δεν νιωθεις οταν νιωθεις πολλα
ειτε ειναι καλα ειτε κακα, ειναι εδω και πρεπει να τα δεις,
να τα αναγνωρισεις τουλαχιστον.
Μετα θα δεις τι θα κανεις. 
Πρωτα διαγνωση, μετα οταν ερθει η στιγμη,
επιθεση / επιλυση.

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

born to die

https://www.youtube.com/watch?v=Bag1gUxuU0g

Θαρρουμε πως γνωριζουμε κοντινους μας ανθρωπους,
πιστευουμε σε αυτους 100%
κι οταν καποια ασπροσμενη αντιδραση τους 
μας χτυπαει
ξυπναμε μεσα απο τον ληθαργο,
μεσα απο την εντυπωση, ψευδαισθηση 
του νομιζω by-default
που αντιστεκεται στη μοναδικη πραγματικοτητα 
του νιωθω.

Οικογενεια, κοινωνια, παραδοσεις, τιτλοι
μας δημιουργουν εντυπωσεις που καποια στιγμη στη ζωη
μπορει να σταματησουν να ισχυουν,
ετσι ξαφνικα χωρις προειδοποιηση,
διχως να εχει σημασια το γιατι και οι συγκυριες,
απλα δεν ισχυουν πια.
Αλλαζουν την σχεση με τον εαυτο μας  
και κατα συνεπεια με τους οποιους αλλους,
μεταμορφωνουν την αντιληψη της πραγματικοτητας μας.

Δεν υπαρχουν ταμπελες ουτε στανταρντς
ανεξαρτητως του ειδους σχεσεως,
ειναι ανουσια η προσπαθεια να προσκολλαμε στον
ορισμο της σχεσης που μας συνδεει λογω "ταμπελας",
οταν αλλαξει αυτο που νιωθεις 
 μια νευρικη συναψη εχει ολοκληρωθει,
δεν υπαρχει επιστροφη,
δεν ειναι θεμα επιλογης.
Τα παντα ειναι αλλιως.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

επιλεγω-για-μενα

Συχνα νομιζουμε και υποθετουμε 
πριν να ακουσουμε με τ αυτια μας 
και να δουμε με τα ματια μας.

Αφηνουμε τους γυρω μας να μας επηρεασουν
αθελα μας και καταληγουμε
να πραττουμε κατι για το οποιο δεν αποφασισαμε εμεις.

Υποχωρουμε με τον φοβο πως θα μας κρινουνε
ή θα απογοητευσουμε τους αλλους.

What about ourselves?
Τι κερδιζουμε ετσι?

Κανουμε τα απλα περιπλοκα,
ικανοποιουμε τους αλλους και ξεχναμε τον εαυτο μας.
Δεν ειναι σιγουρη κι ουτε ιδιαιτερης σημασιας
γιατι το κανουμε.

Ενα ειναι σιγουρο,
δεν συνεισφερει στην ευτυχια μας
αντθετως, μαλλον μας απομακρυνει,
μοιαζει ο ευκολος δρομος αλλα τελικα
ειναι ο λαθος δρομος.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Darkness the lack of light

It is such a relief 
when you become fully aware that
some past desicions struggling to take at that time,
changed your current life and saved you from being unhappy.

I find difficulties to define happiness 
however I have no doubt about what unhappiness is
and I have a strong denial versus this condition
I will also do anything I can to avoid being unhappy.

Love, safety / comfort zone, professional targets 
may contribute to happiness
but as soon as I realize they keep away my serenity
I will directly transform them.

It took me plenty years to understand my level of tollerance 
but I am happy I know now what my limits are
and this is how I am planning to stay away from being unhappy.

Darkness is the lack of light.
Happiness is the lack of anything that makes you unhappy.
Eliminate slowly these factors and happiness
will show up..

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

magic


On a variable basis
people come and go from you life,
people born and pass away every few seconds,
today you might be sad but soon
you will have a huge beautiful smile on your face again.

This is what life is all about..
an endless turn-over of scenary, roles and feelings ,
in other words
Magic.

save time and effort

Ενδειξεις πως εξελισσομαστε?

Στην καλυτερη περιπτωση, δεν κανουμε τα ιδια λαθη.
Στην χειροτερη, κανουμε παρεμφερη λαθη
κι επιλογες αλλα διαρκουνε πολυ λιγοτερο χρονο,
βρισκομαστε λιγοτερο καιρο σε κατασταση ληθαργικη
και αυτο ειναι σημαντικη εξελιξη
γιατι ο χρονος ειναι το λιγοτερο...