Θέλω τις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις τώρα!!!
Σήμερα δεν πήγα χορό. Έτσι έκανα την πρακτική μου στη γιόγκα.
Ξαφνικά...ήταν μια ασάνα στήριξης αρκετά δύσκολη και επώδυνη, που είχα καιρό να κάνω...
ένιωσα ΦΟΒΟ, είδα τη σκέψη μου να επινοεί δικαιολογίες για να μην την κάνω.
Έπαθα σοκ, ο φόβος είχε μπει μέσα μου και με είχε κυριεύσει.
Από που κι ώσπου φίλε μου μυαλό δημιουργείς μέσα μου αυτές τις φοβίες?
Ποιος σου άνοιξε την πόρτα, εγώ πάντως όχι!
Έτσι άρχισα να συνειδητοποιώ πως σε κάποιες διαπροσωπικές μου σχέσεις
κυρίως αυτές που δεν θέλω με τίποτα να χάσω,
δεν λέω στον άλλον όσα έχω να πω...
κάτσε κάτσε ένα λεπτό,
και πως θα συνεννοηθείς δηλαδή αν δεν λες αυτό που σκέφτεσαι και νιώθεις,
ακόμα κι αν φοβάσαι, που ναι είναι ανθρωπινό ενίοτε.
Και τι είναι μήπως ο φόβος, κανένα τέρας μεγαθήριο?
Σιγά!!!
Μία ιδέα είναι μέσα στο μυαλό, τίποτα παραπάνω.
Έτσι παρατηρώντας τρέχουσες συμπεριφορές μου,
άρχισα να κάνω μια βόλτα στο παρελθόν και να αναρωτιέμαι:
"Ερυφίλη, αλήθεια σαν παιδί φοβόσουν"?
η απάντηση ήταν κατηγορηματικά ΟΧΙ.
Θυμάμαι, θα ήμουν 4 ετών, ήμασταν στην θάλασσα
και είχα πει σε μια θειά που με είχε εκνευρίσει,
"να φας ενα κουβά κασά" - σκατά- εννοούσα
αλλά δεν μπορούσα να το προφέρω,
η θειά δεν το έπιασε αλλά εμένα το τσάκρα του λαιμού θέριεψε!
Θέλω τις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις dear.
Όλα delete.
Τι φόβος, ανησυχίες, σκέψεις και χαζά!!!
Να είμαι όπως όταν ήμουν 5 ετών!!!
Πάμε τζίνι καμον!!!!
