https://www.youtube.com/watch?v=qjHbHBVMqcI
Κοιμήθηκα αργά ξύπνησα αργά. Μου τελείωσε και το τσάι και ο καφές.
Βγήκα έξω. Έφαγα μια τεράστια ψιχάλα...χμμμ λέω μάλλον θα ρίξει αρκούδες.
Μπαίνω στο local shop for take away coffee και ακούω χαμό κεραυνούς και μέσα σε 5 λεπτά βλέπω ποτάμια νερού στην Εγνατία με Αγίας Σοφίας...ο δρόμος δεν είναι πια οδόστρωμα αλλά ποταμός.
Η εικόνα της πόλης μεταμορφώθηκε σε 5 λεπτά.
Ποσό εικονική είναι η πραγματικότητα μας guys?
Χαμογελώ (σα τρελή που είμαι) κι απολαμβάνω την παρέμβαση της φύσης στη ζωή μας. Τα φώτα έσβησαν στο καφέ. Κάπου έχει πάρει νερό κι ενεργοποιήθηκε το αντι ηλεκτροπληξιακό.
Μ αρέσει πολύ. Όλοι σιγο-βρίζουν που τους έβγαλε από το πρόγραμμα κι εγώ... γουστάρω πολύ. Αλήθεια μ αρέσει... είναι σαν να μου λέει η φύση..
«Αχα νομίζεις πως εσύ ορίζεις τα πάντα, εγωκεντρικούλη μου εσύ, ξυπνάς φτιάχνεσαι γίνεσαι όμορφη κανείς τη δουλειά σου βγαίνεις μπαίνεις κοιμάσαι...Πόσο λάθος κανείς βρε αγάπη..
Για σκέψου!!"?
Οι άνθρωποι κάθονται δίπλα μου στο σκοτάδι. Είναι 13:06 και μοιάζει βράδυ. Κανένας δεν μιλάει με κανέναν. Μόνο στο κινητό εκφράζουν τα νεύρα τους...δίπλα ομοιδεάτες αλλά τηλεφουνούν τους "οικείους" για να εκφράσουν τα νεύρα τους...αλήθεια τώρα???
Θα ήθελα να τους πω να γνωριστούμε μιας και είμαστε και λίγο αποκλεισμένοι εδώ, και να παίξουμε ένα παιχνίδι.. Πχ κάτι να πούμε για το πως νιώθουμε τώρα που η φύση έχει αλλάξει το πρόγραμμα μας σαν να μας υπενθυμίζει πως υπάρχει...αλλά μάλλον θα με στείλουν στη Σταυρούπολη..
Οπότε το κλείνω και γράφω... σε εσάς για μένα και για εσάς...
Φιλάκια
Κοιμήθηκα αργά ξύπνησα αργά. Μου τελείωσε και το τσάι και ο καφές.
Βγήκα έξω. Έφαγα μια τεράστια ψιχάλα...χμμμ λέω μάλλον θα ρίξει αρκούδες.
Μπαίνω στο local shop for take away coffee και ακούω χαμό κεραυνούς και μέσα σε 5 λεπτά βλέπω ποτάμια νερού στην Εγνατία με Αγίας Σοφίας...ο δρόμος δεν είναι πια οδόστρωμα αλλά ποταμός.
Η εικόνα της πόλης μεταμορφώθηκε σε 5 λεπτά.
Ποσό εικονική είναι η πραγματικότητα μας guys?
Χαμογελώ (σα τρελή που είμαι) κι απολαμβάνω την παρέμβαση της φύσης στη ζωή μας. Τα φώτα έσβησαν στο καφέ. Κάπου έχει πάρει νερό κι ενεργοποιήθηκε το αντι ηλεκτροπληξιακό.
Μ αρέσει πολύ. Όλοι σιγο-βρίζουν που τους έβγαλε από το πρόγραμμα κι εγώ... γουστάρω πολύ. Αλήθεια μ αρέσει... είναι σαν να μου λέει η φύση..
«Αχα νομίζεις πως εσύ ορίζεις τα πάντα, εγωκεντρικούλη μου εσύ, ξυπνάς φτιάχνεσαι γίνεσαι όμορφη κανείς τη δουλειά σου βγαίνεις μπαίνεις κοιμάσαι...Πόσο λάθος κανείς βρε αγάπη..
Για σκέψου!!"?
Οι άνθρωποι κάθονται δίπλα μου στο σκοτάδι. Είναι 13:06 και μοιάζει βράδυ. Κανένας δεν μιλάει με κανέναν. Μόνο στο κινητό εκφράζουν τα νεύρα τους...δίπλα ομοιδεάτες αλλά τηλεφουνούν τους "οικείους" για να εκφράσουν τα νεύρα τους...αλήθεια τώρα???
Θα ήθελα να τους πω να γνωριστούμε μιας και είμαστε και λίγο αποκλεισμένοι εδώ, και να παίξουμε ένα παιχνίδι.. Πχ κάτι να πούμε για το πως νιώθουμε τώρα που η φύση έχει αλλάξει το πρόγραμμα μας σαν να μας υπενθυμίζει πως υπάρχει...αλλά μάλλον θα με στείλουν στη Σταυρούπολη..
Οπότε το κλείνω και γράφω... σε εσάς για μένα και για εσάς...
Φιλάκια
