Σου έχει ποτέ τύχει, να έχεις σοβαρή αντιδικία με την καρδιά σου?
Να της λες "ξεκόλλα φιλενάδα"
και να σε γράφει κανονικά...?
Κι αν είσαι κι άνθρωπος που γενικά λειτουργείς με burning desires
σε όλους τους τομείς της ζωής σου...την πάτησες.
What next mate..διερωτάσαι.
Τώρα τι κάνω?
Εντάξει, ζεις καλά, περνάς καλά, διασκεδάζεις,
αλλά κάποιες στιγμές νιώθεις πως πήγες για τρέξιμο μέχρι την Αρετσού...
και καθώς επέστρεφες είχες την μισή σου καρδιά..
φαντάζομαι έτσι θα ήσουν αν είχες κάνει 3 μπαλονάκια και 3 στέντς
στις βουλωμένες από "κόλλημα" αρτηρίες σου
με 50% της καρδιάς σου σε λειτουργία...
Η ζωή συνεχίζεται αλλά κάποιες στιγμές σε κοιτάς και λες.
"Που είσαι, συγκεντρώσου".
Και σου λένε
"ο χρόνος, μεγάλος γιατρός"
και τους λες
"να μου λείπει, ποιος σου είπε πως θέλω κάτι να αλλάξει"
ας μείνω έτσι,
το σώμα μαθαίνει να ισορροπεί σε ότι κι αν το "υποχρεώσεις" να κάνει
ομοιόσταση λέγεται...
θα το εφαρμόσεις στην καρδιά σου.
Ποιος λέει ότι δεν γίνεται?
Γιατί όχι?
Αν υποχρεώνεις την σπονδυλική σου να έχει καμπούρα
8 ώρες την μέρα,
μετά νομίζει πως έτσι γεννήθηκε,
κι η κακομοίρα ακολουθεί εντολές.
Θα κάνω το ίδιο πείραμα με την καρδιά,
που θα πάει,
θα πιάσει,
η ομοιόσταση της καρδιάς,
"σκάσε κι άκουσε με"
θα της λέω 3, 4...10 φορές την μέρα,
όσες χρειαστεί.
Θα με ακούσει.
Τι λες?
