εγω και το λουρι μου

https://www.youtube.com/watch?v=qBDpW8R8lNk 

Μια απο τις πιο καταστροφικες επιλογες του ανθρωπου

που με μαθηματικη λεπτομερεια οδηγει σε καταθλιψη, 

ειναι το να μην εχεις τι να κανεις με τη ζωη σου

ή ακομα σαφεστερα

 το να πειθεις τον εαυτο σου πως 

δεν υπαρχει αυτο το κατι 

που να σου δινει κινητρο καθε πρωι που ξυπνας.

Ειναι μια αυταπατη

την οποια επιλεγεις να τροφοδοτεις

οσο καιρο εσυ επιθυμεις,

οσο διαρκει μια σχεση, πεντε χρονια σπουδων

καμποσες δεκαετιες γαμου...

ισως και μια ζωη!

Επιλεγεις συνθηκες που σε οδηγουν στο ν' αποφευγεις

αυτο που σε ευχαριστει, σε προκαλει να εξελιχθεις

σε κανει να χαμογελας καθε μερα που περναει

εστω και για λιγο..επιλεγεις να κανεις οτι ευχαριστει τους αλλους,

οτι εμμεσα ή αμεσα τους εξυπηρετει.

Ωσπου μετα απο χρονια συνειδητοποιεις πως 

σου εχει διαφυγει ο εαυτος σου

καπως, καπου, καποτε τον εχεις χασει στον δρομο,

σαν να πηγες για βολτα το σκυλι σου

και επεστρεψες μονο με το λουρι..

Συχνα οι λογοι, για σαφηνεια θα ελεγα οι δικαιολογιες,

που χρησιμοποιουμε για να απενεχοποιησουμε τον εαυτο μας

και να συνεχισουμε να κανουμε οτι δεν μας γεμιζει,

ειναι απειροι.

Κι οταν πια πιστεψουμε πως δεν υπαρχει τιποτα που να μας δινει ενεργεια

τοτε ειναι η στιγμη που παραιτουμαστε απο οποιαδηποτε προσπαθεια

κι αφηνομαστε στις συνθηκες που οι αλλοι 

εχουνε δημιουργησει για εμας 

και εμεις παθητικα εχουμε αποδεχτει.

Δεν βρισκω επιλογη το να μη ψαχνουμε αυτο που θα ικανοποιησει

το μυαλο και την καρδια μας

κυριως αν συλλογιστουμε πως 

δεν θα ζουμε για ακομα μερικα εκατομμυρια χρονια...

love. addiction

https://www.youtube.com/watch?v=5anLPw0Efmo

Real or fake?
Neglecting your real needs

is as tragic as inventing fake ones,

getting obsessed to fulfil them,

creating something out of nothing.

Love might be a fake one.

You need the feeling,

then you link the need to a specific person

who happened to be there,

hoping to drag out the feeling.

Futile effort.

2-b-repeated

ασφυξια.

Επικινδυνη λεξη

πριν τον θανατο αν εισαι τυχερος

δραματικη

 φερνει τον θανατο αν ειναι κυριολεκτικη,

αξεχαστη

σαν να χεις μαυρες πλατιες παρωπιδες

τοποθετημενες πανω σ ενα φανταστικο χαλιναρι 

ειδικα φτιαγμενο απο την διαστρεβλωμενη σου 

πραγματικοτητα εξαρτησης

απ οτι σε τραβαει

οτι δεν εχει λογικη υποσταση

οτι εχεις σφαλει κι αναπαραγεις

με συνοχη
και υστερικη λεπτομερεια.

blocked

https://www.youtube.com/watch?v=ZrujXrB1_aE

Ο χρονος σχεδον ανεπαρκης,
μ' ελαφριες μονοχρωμες ενδειξεις

αρχιζει να τελειωνει,

η αναπνοη βιαστικη,

δεν φτανει καν στο διαφραγμα,

μπλοκαρεται λιγο κατω απο τους ωμους,

τ οξυγονο λιγοστο,

αυτοπαγιδευεται εν αγνοιαν σου.

Το βλεμμα γυρω σου αναζητα

 μια μασκα οξυγονου 

μια βαθια αναπνοη
να τροφοδοτησει το εσωτερικο σου εγω.

Feeling good

https://www.youtube.com/watch?v=CmwRQqJsegw

What's happening when life gets distorted,
going through an implicit mind game..

you start thinking it's not worth smiling,

struggling to be optimistic,

perceiving worse case scenario

as the best one.

Pull down this remarkably stupid dark,
humid illusion

try to see the sun behing the clouds,

smile to anyone,

ignore the rain,

feel your steps from the tip of your toes 

until the top of your head,

breeeeath,

feel privileged to breath.

nearness

https://www.youtube.com/watch?v=ufrocl3M_zw

Always magnetised by change,

 transformation, metamorphosis,

evolution, mutation..

changed countries and cities
changing the superficial layer of my skin,

far from a tangible, permanent change.

As the layers in contact have strong memory,

never managed to feel a concrete change.

Just moving through a different ether,

clearly an illusional transformation,

a superficial one.

How would it feel

 to reach the nearest layer embracing the bone,

where texture feels so different...

αφαιρεση ογκου δεδομενων

Το τι εχω δει στην Ελλαδα αυτην την εβδομαδα ταιριαζει πολυ με αυτο που εγω ενιωθα μεχρι προτινος και προσφατα εχω συνειδητοποιησει κι εχω αλλαξει αντιληψεις. 

Ο κοσμος ειναι τρομοκρατημενος και κουρασμενος, υποθετω γιατι δεν τα βγαζει περα οικονομικα, γιατι δεν βοηθαει και  η πολιτικη του κρατους, πραγμα που δημιουργει σοβαρη ανασφαλεια για το μελλον του καθενος. Βλεπω παρα πολλους νεους, οχι στην φοιτητικη ηλικια, να καθονται σε καφε μερα μεσημερι,  να βολταρουν στην αγορα και αναρωτιεμαι αν αυτοι οι νεοι ανθρωποι εργαζονται. Μαλλον αν απλα παρατησαν το ψαξιμο δουλειας μετα απο πολυ καιρο που ψαχνουν και κατα συνεπεια απλα σκοτωνουν τον χρονο τους βολταροντας. Η αβεβαιοτητα και η αισθηση «μπουκωματος» ξεχυνεται απο παντου. 

Επισης ακουω πως οι μισθοι κυμαινονται απο 480 ευρω εως 550 κι ισως κατι παραπανω. Αναμεσα σε αυτες τις σκεψεις αναρωτιεμαι αν εδω και πεντε χρονια απο τοτε που ξεκινησε η κριση εχουμε κατανοησει κατι λαθος, εχουμε πλεον συνηθισει να γκρινιαζουμε για τη δυστυχια μας και για το κρατος, που ξεχασαμε να ενεργοποιησουμε στο φουλ το μυαλο μας για να ψαξει στο 100% των ικανοτητων του να εφευρει (κι οχι να βρει καποια υπαρχουσα) καποια πιθανη λυση.  

Για παραδειγμα, ισως τα δεδομενα να εχουν αλλαξει τοσο βαθια που ειναι πλεον ατοπο να ψαχνουμε μια δουλεια στην Ελλαδα απλα για να μας λυσει το προβλημα διαβιωσης για ελαχιστους μηνες.  Ισως αυτη ειναι η στιγμη για να αλλαξουμε τον τροπο που αντιλαμβανομαστε διαφορες εννοιες, οπως την εννοια «εργασια». Κατι συναφες συνεβει, υποχρεωτικα βεβαια, για την εννοια του «δημοσιου υπαλληλου». Αν ρωτησετε τον πατερα σας μαλλον θα σας πει πως οταν εισασταν 17 χρονων ισως και να οραματιζονταν να σας δει μεσα σε καποιο Υπουργειου δημοσιο υπαλληλο. Η σιγουρια που παρηχαν αυτες οι 2 λεξεις ητανε κατι που μεσα σε 12 μηνες αλλαξε εξολοκληρου. Κατα τον ιδιο τροπο ισως εχει ερθει η στιγμη, οι ανθρωποι που εχουν ακομα ενεργεια και διαθεση να ξεχασουν τη γκρινια και το παρελθον και με νεα δημιουργικοτητα και αποστασιοποιηση απο αυτο που συμβαινει να πολεμησουν για κατι καινουργιο κι οχι για μια δουλεια οπως εννοουνταν προ κρισης.  Να συνειδητοποιησουμε πως οι εποχες που μια δουλεια ητανε  το επιθυμητο (γιατι αυτη η δουλεια δεν συνεπαγονταν μονο 1000 ευρω αλλα και εξελιξη)τωρα πια δεν ειναι και πρεπει να ψαξουμε βαθια μεσα μας να βρουμε τι αληθινα ειναι το επιθυμητο που συναμα θα συμβαλλει και στη προσωπικη μας εξελιξη.  Αυτο μπορει να μην μας παρεχει πολλα χρηματα ή ακομα ουτε καν αυτα που πιστευαμε πως ειχαμε αναγκη. Ισως ομως αυτο ειναι μια καλη ευκαιρια να επαναπροσδιορισουμε τι σημαινει «αναγκη».

Καποιες φορες οσο νεος και δημιουργικος κι αν εισαι, αθελα σου πεφτεις βαθια μεσα στη λιθη καθως το περιβαλλον στο οποιο ζεις (οικογενεια, φιλοι, δουλεια, μεσα μαζικης ενημερωσης)ειναι εξαιρετικα στατικο και σε παιρνει η ροη του ποταμιου μαζι του. Οπως ενα δημιουργικο περιβαλλον μπορει να κανει θαυματα στην εξελιξη ενος ανθρωπου ετσι ακριβως ενα πεσμενο και μιζερο περιβαλλον ειναι λογικο να εχει καταστροφικο αποτελεσμα. 

Δεν ισχυριζομαι πως ειναι παραλογο να πελαγωνουμε. Απλα υποπτευομαι πως ηρθε ο καιρος να κανουμε μια επικυνδυνη εγχειρηση προσπαθωντας να αφαιρεσουνε κομματι της μνημης μας. Να αφαιρεσουμε την εννοια της εξαρτημενης εργασιας απο το λεξιλογιο μας, την γκρινια, το ανουσιο μπλα-μπλα για αρνητικες καταστασεις γιατι αυτο το σπορ μας βαζει ακομα πιο βαθια στο εδαφος, και να αναθεωρησουμε οτι ζουμε και οτι θελουμε να ζουμε. Και φυσικα τελευταιο αλλα πολυ σημαντικο να θυμηθουμε πως αν ξοδεψουμε μερος της ζωης μας ψαχνοντας μια δουλεια των 500 ευρω ισως να περασουν 2 χρονια  της ζωης μας (24 μηνες ή 17.280) και αφενος να μην εχουμε δουλεια, αφετερου να εχουμε παθει καταθλιψη, να εχουμε καταστρεψει την υγεια μας απο το αγχος να εχουμε αποξενωθει απο τους δικους μας ανθρωπους, κοινως να εχουμε το αντιθετο απο το επιθυμητο αποτελεσμα.