αλλαζω-δεν-αλλαζω

Ενα χρονο μετα διαβαζω το παρακατω και συνειδητοποιω ποσο επικαιρο ειναι. 

Αλλαζω μονο οταν εγω το θελησω και το θελω μονο οταν αυτο που ζω δεν μου αρκει και εχω αναγκη απο κατι αλλο για να νιωσω πιο κοντα στην ευτυχια. Το να αναλυουμε το ποσο ικανοποιημενοι ειμαστε με τη ζωη που ζουμε δεν ειναι περιττο, ουτε φιλοσοφικο. Ετσι φτιαχνουμε την πραγματικοτητα που βιωνουμε καθε στιγμη της ζωης μας, κι ετσι πολυ απλα ζουμε καλυτερα. Το να ζουμε μια ζωη by-default δεν βρισκω πως ειναι ικανοποιητικη λυση, ισως αν ζουσαμε 10 ζωες ναι...

Η αδιαλλακτικοτητα μας στερει απο πιθανες υπεροχες εξελιξεις στη ζωη μας που θα μπορουσαμε να ζησουμε αλλα αρνουμαστε, μιας και επιμενουμε στο μοτο "εγω ετσι ειμαι". Επισης μας στερει απο το να δουμε μεσα μας βαθια τι θελουμε, οσο πιο κοντα ειμαστε στο σωμα μας νιωθοντας το, τοσο πιο ευκολα θα βγουμε απο αυτον τον φαυλο κυκλο εξαπατησης. Το σωμα μας δινει ενδειξεις, για το πως νιωθει μεσα του αλλα και με τους γυρω του, ειναι αυτο που λεμε "χημεια" οταν συνανταμε κατι/καποιον που μας κανει "κλικ" για καποιον αγνωστο λογο. Οταν ειμαστε σε θεση να αποκωδικοποιησουμε τις ενδειξεις διχως να προσκολλαμε σε πεποιθησεις αλλων ή σε στοχους που δεν ειναι αληθινα δικοι μας τοτε ειμαστε αληθινα εμεις...
 
"Και όλα συντείνουν σε μια κοινή ίσως συνισταμένη. Ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει και να ζει όχι με βάση αυτό που πραγματικά μέσα του είναι,αλλά με βάση όλα όσα ατυχώς κληρονόμησε από τους γονείς του. Η ιστορία των γονιών του,κληρονομήθηκε από τον ίδιο και συνεχίζει να τη βιώνει χωρίς να του ανήκει. Και νοιώθει πως κουβαλά κάτι ξένο,χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό και χωρίς να καταλαβαίνει ποιος είναι ο λόγος που δε μπορεί να το ξεφορτωθεί. Οι αλυσίδες δε σπάζουν. Μόνο η αποδοχή της ύπαρξής τους μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να τις αποτινάξει κανείς.

Μόνο τότε αρχίζει το μαγικό ταξίδι,του να γίνει κανείς αυτό που πραγματικά είναι…"

Χρήστος Κακουλίδης – Ψυχίατρος

Εκτος απο την παραπανω προτεινομενη σταση αποδοχης, επισης η πρακτικη της γιογκα / διαλογισμος βοηθαει πολυ στο να "δεις εσενα" και ν αρχισεις να καταλαβαινεις τι εισαι εσυ και τι εισαι απο αλλους...σιγα σιγα αρχιζεις να κοιτας μεσα στα ματια και στις συμπεριφορες αλλων και βλεπεις εσενα και τις δικες σου εξισου λανθασμενες αντιδρασεις, ισως πιασεις τον εαυτο σου να κρινεις καποιον για κατι που κανει η λεει και ξαφνικα οταν κανεις το ιδιο να χτυπησει ενα καμπανακι φερνοντας μπροστα σου εναν φανταστικο καθρεφτακι, κοιτας πισω σε παλιες σχεσεις και βλεπεις πως ολα αυτα για τα οποια κατηγορουσες τον συντροφο σου ησουνα εσυ, κατ εικονα και κατ ομοιωση, λες κατι αυθορμητα, η καλυτερα "ασυνειδητα", και πανω που το ξεστομισες συνειδητοποιεις πως αυτο που ακουσανε τ αυτια σου δεν εισαι εσυ αληθινα, ειναι λογια ή πεποιθησεις καποιου αλλου...κι οσο πιο πολυ διαλογισμο κανεις τοσο βλεπεις εσενα κι εσενα μεσα απο τους υπολοιπους...κι ετσι αργα και σταδιακα μπορεις ν αποβαλλεις πολλα στοιχεια που θαμπωνουν το αληθινο σου εαυτο.

Σημερα ακουσα την δηλωση, "οι ανθρωποι δεν αλλαζουν", ειλικρινα ηθελα να απαντησω "ναι, φυσικα, εσυ δεν θα αλλαξεις σιγουρα ποτε, εφοσον στο εχουνε περασει στον εγκεφαλο με τοση επιτυχια κι αρνησε να τ αμφισβητησεις", κι ομως αλλαζουν οταν υπαρχει λογος να αλλαξουν. Ο "αλλος" δεν ειναι ποτε αρκετα σημαντικος λογος για να αλλαξεις, εαν ομως μονος σου αντιληφθεις πως δεν ειναι ολα τα στοιχεια του χαρακτηρα σου αληθινα δικα σου και για αυτο εξαλλου θα τα εχεις ενιοτε νιωσει ως ξενα, τοτε φυσικα και μπορεις να αλλαξεις. Υποβαθμιζουμε συχνα την σημασια της αποφασιστικοτητας. Ο συνδυασμος μεθοδικης γνωσης και αποφασιστικοτητας ειναι εξαιρετικα δυνατος.

Αν θελεις ν αλλαξεις, θα αλλαξεις.

τι κανω???

Τι ειναι το καλυτερο που εχεις να κανεις 

οταν θελεις να φυγει κατι που εχεις μεσα σου?

Παθος, στεναχωρια, αναμνησεις, εκνευρισμος, παλιοι ερωτες..

πως θα φυγει? 

Η μηπως να μην τ αποβαλλω και να το θαψω?

Θα μου κανει καλο, αραγε θα εξαφανιστει αν το καταπιεσω,

αν δεν δωσω σημασια, αν τ'αγνοησω?

1. Να το βγαλεις απο μεσα σου οπως μπορεις. 

Μιλωντας με αγαπημενα κι εμπιστα προσωπα

μπορει να αποτοξινωθεις. Ισως ομως δεν φτασει αυτο.

Ισως χειροτερευσει τα πραγματα, κολλησεις

ακομα παραπανω αν μιλας συνεχεια για αυτο.

2. Να το αφησεις μεσα σου και να εστιασεις 

την προσοχη σου σε κατι αλλο, 

να ξεγελασεις δηλαδη λιγακι τον εαυτο σου, 

ισως πετυχει ισως οχι

3. Να κανεις πως δεν τρεχει τιποτα.

Να αρνηθεις καθε συναισθημα που εχεις και δεν σ αρεσει

ή δεν ξερεις απο που ηρθε 

η δεν δικαιολογεις, κανε πως δεν υπαρχει.

Αυτη η περιπτωση ειναι και η πιο επικινδυνη.

Γιατι θαβεται και δημιουργει προβληματα.

Οπως και να εχει δεν μπορεις να κανεις πως δεν νιωθεις οταν νιωθεις πολλα

ειτε ειναι καλα ειτε κακα, ειναι εδω και πρεπει να τα δεις,

να τα αναγνωρισεις τουλαχιστον.
Μετα θα δεις τι θα κανεις. 

Πρωτα διαγνωση, μετα οταν ερθει η στιγμη,

επιθεση / επιλυση.

born to die

https://www.youtube.com/watch?v=Bag1gUxuU0g

Θαρρουμε πως γνωριζουμε κοντινους μας ανθρωπους,

πιστευουμε σε αυτους 100%

κι οταν καποια ασπροσμενη αντιδραση τους 

μας χτυπαει

ξυπναμε μεσα απο τον ληθαργο,

μεσα απο την εντυπωση, ψευδαισθηση 

του νομιζω by-default

που αντιστεκεται στη μοναδικη πραγματικοτητα 

του νιωθω.

Οικογενεια, κοινωνια, παραδοσεις, τιτλοι

μας δημιουργουν εντυπωσεις που καποια στιγμη στη ζωη

μπορει να σταματησουν να ισχυουν,

ετσι ξαφνικα χωρις προειδοποιηση,

διχως να εχει σημασια το γιατι και οι συγκυριες,

απλα δεν ισχυουν πια.

Αλλαζουν την σχεση με τον εαυτο μας  

και κατα συνεπεια με τους οποιους αλλους,

μεταμορφωνουν την αντιληψη της πραγματικοτητας μας.

Δεν υπαρχουν ταμπελες ουτε στανταρντς

ανεξαρτητως του ειδους σχεσεως,

ειναι ανουσια η προσπαθεια να προσκολλαμε στον

ορισμο της σχεσης που μας συνδεει λογω "ταμπελας",

οταν αλλαξει αυτο που νιωθεις 

 μια νευρικη συναψη εχει ολοκληρωθει,

δεν υπαρχει επιστροφη,

δεν ειναι θεμα επιλογης.

Τα παντα ειναι αλλιως.

επιλεγω-για-μενα

Συχνα νομιζουμε και υποθετουμε 

πριν να ακουσουμε με τ αυτια μας 

και να δουμε με τα ματια μας.

Αφηνουμε τους γυρω μας να μας επηρεασουν

αθελα μας και καταληγουμε

να πραττουμε κατι για το οποιο δεν αποφασισαμε εμεις.

Υποχωρουμε με τον φοβο πως θα μας κρινουνε

ή θα απογοητευσουμε τους αλλους.

What about ourselves?

Τι κερδιζουμε ετσι?

Κανουμε τα απλα περιπλοκα,

ικανοποιουμε τους αλλους και ξεχναμε τον εαυτο μας.
Δεν ειναι σιγουρη κι ουτε ιδιαιτερης σημασιας
γιατι το κανουμε.

Ενα ειναι σιγουρο,
δεν συνεισφερει στην ευτυχια μας
αντθετως, μαλλον μας απομακρυνει,
μοιαζει ο ευκολος δρομος αλλα τελικα
ειναι ο λαθος δρομος.

Darkness the lack of light

It is such a relief 

when you become fully aware that

some past desicions struggling to take at that time,

changed your current life and saved you from being unhappy.

I find difficulties to define happiness 

however I have no doubt about what unhappiness is

and I have a strong denial versus this condition

I will also do anything I can to avoid being unhappy.

Love, safety / comfort zone, professional targets 

may contribute to happiness

but as soon as I realize they keep away my serenity

I will directly transform them.

It took me plenty years to understand my level of tollerance 

but I am happy I know now what my limits are

and this is how I am planning to stay away from being unhappy.

Darkness is the lack of light.

Happiness is the lack of anything that makes you unhappy.

Eliminate slowly these factors and happiness

will show up..

magic

https://www.youtube.com/watch?v=hb54AqQGYvA&list=RDhb54AqQGYvA&index=1

On a variable basis
people come and go from you life,

people born and pass away every few seconds,

today you might be sad but soon
you will have a huge beautiful smile on your face again.

This is what life is all about..
an endless turn-over of scenary, roles and feelings ,
in other words
Magic.

save time and effort

Ενδειξεις πως εξελισσομαστε?

Στην καλυτερη περιπτωση, δεν κανουμε τα ιδια λαθη.

Στην χειροτερη, κανουμε παρεμφερη λαθη

κι επιλογες αλλα διαρκουνε πολυ λιγοτερο χρονο,

βρισκομαστε λιγοτερο καιρο σε κατασταση ληθαργικη

και αυτο ειναι σημαντικη εξελιξη

γιατι ο χρονος ειναι το λιγοτερο...