1 Γιατί έχουν γίνει στην ζωή μας όλα τόσο "φλού"?
2 Γιατί πρέπει να μην μπορώ να εφαρμόσω την επαγγελματική δεοντολογία που εγώ θέλω σε αυτόν τον τόπο (Ελλάδα)?
3 Γιατί να μην μπορούμε πιά να είμαστε ειλικρινείς 100% στην ζωή μας?
4 Γιατί ακόμα έχουμε την ψευδαίσθηση πως είμαστε ελεύθεροι...κυρίως ελεύθεροι πολίτες και ελεύθεροι επαγγελματίες? Πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά....?
5 Πόση σημασία οφείλουμε να δίνουμε στην επιρροή που μας ασκεί η κοινωνία και πόσο πρέπει να αφήνουμε να μεταβάλλει την ζωή μας?
6 Γιατί οι πόλεις μας είναι πια "Πόλεις για νέους κι αυτοκίνητα"? Η ζωή μετά τα 50 είναι λιγότερο ζωή?
7 Είναι αλήθεια πως σιγά σιγά χάνουμε την αξιοπρέπεια μας προσπαθώντας να έχουμε μιά οποιαδήποτε δουλειά όσο άθλια κι αν είναι αυτή...? Γιατί το κάνουμε?
8 Που πήγε η εμπιστοσύνη και η αγάπη? Μήπως μετανάστευσαν κι αυτές?
9 Γιατί τόση αδιαφορία κι ατομισμός, άραγε είμασταν πάντοτε έτσι? Άραγε έχουμε επίγνωση?
....
.....
.....
........
100 Ποιό είναι το μονοπάτι που θα με βγάλει στις απαντήσεις...προς τα που πέφτει?
Όσον αφορά το 7 είναι θέμα επιλογών του καθένα μας. Εγώ δεν δέχομαι ότι θα πάω να δουλέψω κάπου όπου θα εκμεταλλεύονται στυγνά. Ούτε δέχομαι να πάω σε συνέντευξη όπου θα περιμένω 3 ώρες σαν το γίδι να με δει ο "μεγαλειότατος" επιχειρηματίας για να αποφασίσει αν θα με προσλάβει πληρώνοντας συνήθως ψίχουλα. Προσπαθώ να πηγαίνω σε συνεντεύξεις με την νοοτροπία του συνεργάτη και όχι του υπαλλήλου. Πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους για/με τους οποίους δουλεύουμε αλλά να μην ξεχνάμε να σεβόμαστε και τον εαυτό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστό..μακάρι να σκεφτόταν οι περισσότεροι έτσι..δυστυχώς όμως είμαστε η μειονότητα, για αυτό και όταν ανοίγει μια θέση σε ενα αρχιτεκτονικό γραφείο για 700 ευρώ οι εργοδότες λαμβάνουνε 800 βιογραφικά και τελικά ο σεβασμός στις σπουδές σας και στην υπόσταση μας πάει περίπατο...
ΑπάντησηΔιαγραφή