Μια επόμενη ζωή

Θα είμαστε μαζί...όταν καταφέρεις

να με κάνεις να ξαναερωτευτώ.

Όταν η μνήμη της καρδιάς θα έχει σβηστεί και θα έχω φορέσει

μια φρέσκια ολοκαινούργια καρδιά.

Δεν θα με κουράζουν παλιές σκέψεις/αναμνήσεις και δεν θα θυμάμαι τίποτα

απο την προηγούμενη ζωή..

ίσως θυμάμαι αμυδρά, κάτι λίγα, όμως δεν θα το ξέρω,

κι έτσι δεν θα πειράζει.

Όταν κάτι με πονά αδικαιολόγητα πολύ

είναι η αίσθηση απο την προηγούμενη ζωή...

δεν θα έπρεπε να με πονάει τόσο αλλά με πονάει.

 Τι να κάνω, δεν μπορώ να κάνω σαν να μην έχει συμβεί.

Λυπάμαι, δεν το έχω αυτό το ταλέντο.

Θα ήθελα όμως πολύ.

Ένα πρωί, σηκώνεσαι απο την καρέκλα σου

 και ξέρεις πως δεν είσαι αυτός που ήσουν.

 Όλα είναι αλλιώς.

Σαν να κάηκε ο σκληρός και όλα τα αρχεία

καταστράφηκαν δια παντώς.

Στην αρχή σκέφτεσαι πως δε μπορεί κάτι θα έχω κάνει λάθος

και ξανακάνεις επανεκκίνηση και ξανασυνδέεις τον εξωτερικό δίσκο..

μα τίποτα

ο σκληρός - φάντασμα έχει μηδέν αρχεία.

Μα δεν μπορεί, που είναι, πως χάθηκαν

που βρίσκονται τόσο σημαντικά αρχεία, τόση μνήμη, πως?

Δεν ξέρω.

Εδώ πάντως δεν είναι. Έφυγαν.

Ίσως τα ψάξω σε λίγες μέρες που θα είμαι πιο ξεκούραστη,

ίσως ξαναεμφανιστούν, ίσως κουράστηκαν πολύ

και είπανε να κοιμηθούνε για λίγο...

ίσως παίζουνε κρυφτό για να με τιμωρήσουν για κάτι

που αγνοώ.

Όπως και να έχει δεν είναι εδώ.