Γυναικες κυνηγανε αντρες να τους παντρευτουν,
αντρες κυνηγανε επιμονα γυναικες να βγουνε ραντεβου,
εργαζομενοι κυνηγανε επι δεκαετιες υψηλες θεσεις
και επειτα απο πολυ επιμονη και κοπο...
χωριζουν,
παρατανε τις δουλειες τους και τις σχεσεις τους.
Κι αναρωτιεμαι, γιατι τοσος κοπος?
Ειναι κεραυνοβολος ερωτας, βαθια αγαπη, παθος για δουλεια
ή απλα αναγκη προσωρινης καταξιωσης,
αντρικης / γυναικειας επιβεβαιωσης
κι ικανοποιηση ανασφαλειας,
που οδηγουνε σε εγωιστικη προσκολληση
που προσομοιωνεται σε αγαπη?
Εν τελει ποιος ειναι ο αποδεκτης του ερωτα και του παθους μας
ο συντροφος μας
ή ο ιδιος ο εαυτος μας?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου