φοβιες και πεπλα

https://www.youtube.com/watch?v=bKPsztkrIVQ

Λενε πως οι φοβοι πρεπει να αντιμετωπιζονται, οχι να κρυβονται!!!

Ισως και να εχουν δικιο..πριν περιπου ενα μηνα ισως και παραπανω, βλεποντας καποιους ανθρωπους με ειδικες αναγκες ενιωθα ενα σφιξιμο στο στηθος καθως εβαλα (ασυνειδητα) τον εαυτο μου στη θεση τους, πονουσα μονο με τη σκεψη να μην εχω την δυνατοτητα να περπατησω, να κινηθω, δεν μπορουσε να το χωρεσει το μυαλο μου...φοβος...ανακαλυψα εναν μεγαλο μου ασυνειδητο φοβο!! 

Μετα απο 2 εβδομαδες (οχι εντελως ξαφνικα, αλλα σταδιακα) δεν μπορουσα πια να σηκωθω απο το κρεβατι λογω πονου μεσης. Μετα απο 3 εβδομαδες, τωρα δηλαδη, ειμαι καλα μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι και συνειδητοποιω ποσο πολυ μπορει να μας επηρεαζουν και να μας μπλοκαρουν οι φοβιες μας, ο τρομος που προκαλουνε μεσα στο μυαλο. Οι συνεπειες που εχουν στο σωμα μας, στα συναισθηματα μας και στην εκδηλωση της πραγματικοτητας μας ειναι ασυλληπτες. Οταν αφηνομαστε στις φοβιες μας σταματαμε να εχουμε διαυγεια, συνειδητη σκεψη και γινονται μερος της ζωης μας. Ο συντροφος μας.

Ολα περνανε απο το μυαλο και την ψυχη. Το σωμα ειναι συνδεδεμενο ΑΜΕΣΑ με αυτα τα δυο, δεν ειναι ενα μηχανημα που κουβαλαμε σ ολη μας τη ζωη, κι αυτο θελει φροντιδα κι αγαπη για να ειναι δυνατο και alert για οσο ειμαστε ζωντανοι και για να ειναι σωμα νους και ψυχη ενα συνολο. Για να εχουν συνδεση  με το ολον, που εμεις ειμαστε. Οταν αποσυνδεομαστε απο το σωμα, μπαινουμε σε κατασταση ανισορροπιας, χανουμε τον εαυτο μας, δεν ειμαστε εμεις.

Δεν ξερω κατα ποσο ειναι θεμα επιλογης, τυχης ή συγκυριων αλλα ειμαι σιγουρη για τα εξης:

1.    Οι φοβοι δεν πρεπει να θαβονται αλλα να αντιμετωπιζονται σιγα σιγα με υπομονη, επιγνωση και θαρρος

2.    Αν μπορει η ψυχη μπορει και το σωμα, αν βεβαια το εχουμε φροντισει κι αγαπησει (οχι αν του φερομαστε με αλλαζονεια σαν μηχανημα). Κι αυτο χρειαζεται εκπαιδευση γιατι ποτε κανεις δεν μας εχει μαθει να "μας" αγαπαμε αληθινα κι οχι εγωιστικα...ποσο μαλλον το σωμα μας που θεωρουμε απλως μεσον μεταφορας.

3.    Ειναι παραλογο να μην ακουμε τις ενδειξεις του σωματος μας και ν αντιστεκομαστε, να εκνευριζομαστε που ο πονος μας ξεβολευει απο την ρουτινα μας γιατι θα ερθει καποια στιγμη που απλα θα ειναι αργα να δρασουμε.
     Επιγνωση κι αυξημενη αισθητηριακη αντιληψη θα μας φερει κοντα στο σωμα, κι αυτο με την σειρα του κοντα στο συνολο νους-σωμα-ψυχη.