Το νιώθω, είναι εκεί.
Με αγγίζει απαλά.
Το βλέμμα του κολλάει πάνω μου.
Με τυρρανάει, δε φεύγει,
η αύρα του μ’ακουμπάει ως τα κόκκαλα.
Φύγε,
δε θέλω να΄σαι εδώ,
να σβήσεις τ'όνειρο,
που τόσο περίμενα.
Τινάζω τα ρούχα μου να φύγει,
μπαίνω κάτω απο το νερό.
Βγαίνω απο μέσα μου,
πάω όσο πιο μακριά απο μένα γίνεται,
μπράβο μου,
σε έθαψα.
Ένα πρωινό με αγκάθια,
ήρθες πάλι,
αν είχες ποτέ φύγει.
Πιο δυνατά, πιο βίαια.
Με σκουντάς και μου λες
"Ξύπνησε, όνειρο ήτανε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου