Μύθοι-γενικεύσεις για το ανδρικό "είδος"!

Καθώς στην σημερινή εποχή επικρατεί ένας "χαμός" ανάμεσα στα δυο φύλα, τα διαζύγια αυξάνονται συνεχώς, έχει δημιουργηθεί μια τάση "ρατσιστική" ανάμεσα στα φύλα και στην ιδιότητα του "human being". Σαν να ξεχνάμε πως πρώτα από όλα είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Αν με κάποιο τρόπο σταματήσουμε να σκεφτόμαστε επιφανειακά και να ακούμε δίχως να αξιολογούμε, λειτουργώντας στον αυτόματο πιλότο, θα νιώσουμε πόσο μαγικό είναι να είσαι άνθρωπος, να μπορείς να εκφράζεσαι και να επικοινωνείς με διάφορους τρόπους,να βιώνεις την ευχαρίστηση και να νιώθεις " connected" με τους γύρω σου, θα διαχωρίζουμε λιγότερο τους άντρες από τις γυναίκες. Προς το παρόν, δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει επ ουδενι λόγω. Έτσι αποφάσισα σε αυτό το άρθρο να εκφράσω πόσο λάθος κάνουμε που αφηνόμαστε να μας παρασύρουν οι γενικεύσεις και να δώσω λίγο χώρο στα κοινά που μας ενώνουν όλους τους ανθρώπους, όπως αγάπη, θέληση για να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε την καθημερινότητα μας!


Εκτός από το ότι προσωπικά έχω βαρεθεί να ακούω δηλώσεις θυματοποίησης και γενίκευσης για τους άντρες από αρκετές γυναίκες οι λόγοι που με ενοχλούν αυτοί οι μύθοι είναι πρώτον γιατί μας φέρνουν ακόμα πιο μακριά από το να έχουμε αυτό που θέλουμε...και δεύτερον, ακόμα χειρότερα, κατόπιν ατέρμονης επανάληψης μπορεί κι οι ίδιοι οι άντρες να ταυτιστούν με αυτούς τους εξαιρετικά αναληθείς μύθους και ανάλογα να φερθούν.

1. Όλοι οι άντρες είναι μαλάκες!!
(Αχα...μαζί με τον καλύτερο σου φίλο, τον πάτερα σου και τον αδελφό σου;)

2. Οι άντρες δεν έχουν συναισθήματα όπως εμείς οι γυναίκες, έτσι σπάνια εκφράζονται.
(Ναι φυσικά έτσι είναι, αφού οι άντρες δεν είναι άνθρωποι, αυτοί είναι ένα άλλο είδος πολύ διαφορετικό από τις γυναίκες, δεν έχουν ανάγκη από σύντροφο, δεν τους απελευθερώνει όταν εκφράζονται, δεν τους αρέσει να μοιράζονται τίποτα κλπ)

3. Οι άντρες δεν θέλουν να κάνουν σχέση (συντροφική και μονογαμική), κι αν το κάνουν είναι ΜΟΝΟ για να έχουν διαθέσιμο σεξ.

(Αν και το θέμα μας δεν είναι το ένστικτο των άντρων, δεν μπορώ να αμφισβητήσω πως οι άντρες σκέφτονται το σεξ, συγκριτικά με τις γυναίκες, συνήθως παραπάνω. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν άντρες που αναζητούν την σχέση και την συντροφικότητα όπως ακριβώς και πολλές γυναίκες).

Δηλαδή συγνώμη που επιμένω αλλά, πείτε μου τώρα έναν άνθρωπο που δεν του αρέσει να κάνει σεξ και να νιώθει σύνδεση βαθιά με αυτόν που το κάνει! Πείτε μου αν γνωρίζετε πολλούς που σιχαίνονται να κάνουν ενδιαφέρουσες κουβέντες με ένα εξίσου ενδιαφέρον άτομο (γυναίκα) που μπορεί να τους εξελίξουν και να τους βελτιώσουν και πνευματικά; πείτε μου έναν άνθρωπο που δεν θέλει να περνάει καλά και να πηγαίνει ταξιδάκια αναψυχής, η να μαγειρεύει παρέα με έναν άλλον άνθρωπο που τον αγαπάει και τον νοιάζεται. Έναν άντρα που μισεί να γυρνάει σπίτι και να τον καλωσορίζει η σύντροφος του με ένα χαμόγελο, μια καρμπονάρα ή ένα καινούργιο σέξι σετ εσωρούχων κι ένα ποιοτικό μπουκάλι κρασί;  Σπάνιο...ναι θα υπάρχει κι αυτή η περίπτωση αλλά είναι one-off. ΔΕΝ είναι όλοι έτσι ούτε και η πλειονότητα. Όλοι μα όλοι θέλουμε αγάπη, κατανόηση, μη-σπάσιμο νεύρων και γκρίνια, και φυσικά να περνάμε όμορφα τις μέρες και νύχτες μας. 

Έτσι, ακόμα κι αν υπάρχουν οι εξαιρέσεις, οι επιφανειακές γενικεύσεις σχετικά με τα φύλα, είναι σούπερ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ!!

Γιατί δεν κάνετε ένα τεστ? Όποια γυναίκα αρχίσει να αντιμετωπίζει τον άντρα ως ισάξιο άνθρωπο που θέλει να περνάει όμορφα τον χρόνο του (και φυσικά και κάνοντας και σεξ) και συνάμα η ίδια ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ, θα ανακαλύψει πως είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ όπως κι αυτή ακριβώς και θα βρει αυτό που θέλει!!

Αν βέβαια δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε και πολύ, βαριόμαστε εύκολα, αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε προβληματάκια που φυσικά θα προκύψουν ή αποφεύγουμε τα δικά μας ψυχολογικά άλυτα θέματα...τότε ναι, φυσικά και οι άντρες είναι μαλάκες και εκμεταλλεύονται συνέχεια τις γυναίκες κλπ.

Όλα υπάρχουν...ευτυχώς ή δυστυχώς. Κι ο μη διαθέσιμος, κι ο πολύ διαθέσιμος γλυκύτατος, κι ο πολυλογάς, κι ο αμίλητος, κι ο μαλάκας κι ο "too good to be true man", όλα υπάρχουν. Οι γενικεύσεις όμως δεν βοηθάνε κανέναν μας. Μπερδεύουν, εκνευρίζουν, δεν μας βοηθάνε να αξιολογήσουμε την κάθε περίπτωση καθαρά και μας αποθαρρύνουν άδικα. 

ΑΠΟΦΥΓΕ τις γενικεύσεις λοιπόν!!!

ΜΕ καθαρό νου καλή επαφή με το "μέσα σου" δες τον όποιον άντρα συναντάς στον δρόμο σου ως άνθρωπο πρώτα απ όλα και παρατήρησε πως αλλάζοντας αυτά που τυφλοσούρτη ακούς και λες για τους άντρες, θα έχεις πιο πολλούς άντρες κολλητούς, θα βρεις αυτό που ζητάς και θα αλλάξει και η πραγματικότητα σου!!!

no play - no winner

https://www.youtube.com/watch?v=e0UWT0dFSQE

Η ζωή μας σε πολλαπλά επίπεδα. 

Τι αντιλαμβάνεσαι πρώτα?...τι εννοείς πρώτα..δηλαδή?

Αυτό που βρίσκεται πιο κοντά σου, αυτό που είναι πιο φωτεινό, αυτό που συγκαταλέγεται στα αγαπημένα σου στοιχεία (πχ το ιστορικό κτίριο της Αχειροποίητου βλέπε εικόνα παρακάτω), αυτό που αντιπαθείς περισσότερο? Εξαρτάται από εσένα τι θα δεις πρώτα.

Ένας αρχιτέκτονας αυτόματα θα έλεγε πως το πρώτο επίπεδο είναι αυτό που βρίσκεται πιο κοντά σου, καθώς σκέφτεται σε «αποστάσεις – προβολές». Όμως για να πάρεις την σωστή απάντηση πρέπει να γίνει κι η σωστή ερώτηση. Κι  η ερώτηση πρέπει να τεθεί ως εξής «κοιτώντας προς την εκκλησία, τι βρίσκεται πιο κοντά σου»? Έτσι μόνον μπορεί η απάντηση να είναι αντικειμενική. Η απόσταση (κάθετη προβολή στον φακό) της μηχανής, ή των ματιών σου, είναι πιο μεγάλη στα απέναντι κτίρια από ότι στα φύλλα. Έτσι, γεωμετρικά speaking,  πρώτα είναι τα πράσινα φύλλα, μετά η εκκλησία και μετά τα απέναντι κτίρια.

Πιστεύω πως μια σωστά διατυπωμένη ερώτηση μπορεί να έχει υποστηρικτική εφαρμογή, σε όλη μας την ζωή. Η δυσκολία έγκειται στο ότι δίχως τους κανόνες της γεωμετρίας, όλα καταλήγουν να είναι σχετικά και να εξαρτώνται αποκλειστικά από την ψυχολογία μας.

Γνωρίζεις έναν άνθρωπο. Βλέπεις σε πολλαπλά επίπεδα: Όμορφος (για σένα-υποκειμενικό), δημιουργικός (αντικειμενικά), χωρισμένος με παιδιά (οικογενειακές υποχρεώσεις - αντικειμενικά), σε κάνει να νιώθεις ο εαυτό σου κλπ. Το κριτήριο της «απόστασης» εδώ, είναι οι ανάγκες σου αυτήν την στιγμή δηλαδή «τι θέλεις εσύ». Τι έχεις ανάγκη, πως θέλεις να νιώσεις, τι ζητάς? Θέλεις  έναν άντρα κούκλο να τον δείχνεις around, να σου κάνει μερεμέτια στο σπίτι, να σου προσφέρει πανάκριβα γεύματα, να σου κανονίζει Πρωτοχρονιά στην NY, να κάνετε υπέροχο σεξ, να μοιράζεσαι την καθημερινότητα, να σε βοηθάει να εξελιχθείς κλπ?..

Φυσικά η απάντηση σε κάτι τέτοιο, είναι κάθε άλλο από εύκολη και αυτόματη. Μερικές sessions με τον ψυχοθεραπευτή, πάντα βοηθάνε, καθώς ενίοτε αυτά που θεωρούμε πως θέλουμε δεν είναι καθόλου αυτά που οι ίδιοι θέλουμε, αλλά αυτά που είτε άθελα μας «άλλοι» (γονείς, κοινωνία, δάσκαλοι κλπ) μας έχουνε μεταφέρει, είτε με την εις άτοπον επαγωγή, είναι αυτά που μένουν αν αφαιρέσουμε αυτά που δεν θέλουμε..πχ «δεν θέλω να βγω με έναν άντρα που θέλει να παντρευτεί», άρα θα βγω με όσους ΔΕΝ θέλουν παντρειές. Το ερώτημα εδώ είναι, δέχομαι defacto αυτό το κριτήριο, γιατί εγώ έτσι είμαι ή το επεξεργάζομαι? Έχω μια απάντηση πρακτική. Αν δεν νιώθεις καλά με τους τελευταίους 5 που βγήκες τα τελευταία χρόνια και όλοι δεν θέλανε παντρειές, τσέκαρε το αρχικό κριτήριο. Πιθανότατα να μην φταίνε αυτοί οι Χριστιανοί, αλλά κι εσύ που έχεις θέσει by default κάποιο κριτήριο. Άλλαξε το, αν δεν λειτουργεί.

Οι σχέσεις δεν έχουν την στάνταρντ παράμετρο γεωμετρία δυστυχώς, έχουν να κάνουν με όλο το ψυχο-συναισθηματικό μας πακέτο, έτσι για να «πετύχουν» (δηλαδή για να νιώθω καλύτερα στην σχέση παρά μόνη μου) πρέπει να έχω επαφή αληθινή και βαθιά με τον εαυτό μου. Δηλαδή να ξέρω τι με κάνει να νιώθω πραγματικά όμορφα στο παρόν, γενικά να νιώθω καλά, κι όχι ειδικά σε έναν τομέα μόνον (πχ σεξ, κοινωνική αποδοχή, οικονομικοί παράγοντες). Είμαστε ένα σύνολο κι όχι μόνο σώμα, μόνο ψυχή ή μόνο νους. Κι αυτό το σύνολο για να βιώσει ευτυχία πρέπει όλα τα επιμέρους να είναι εναρμονισμένα στη σωστή, για τον καθένα μας, αναλογία, και τότε υπάρχει «ροή». Τότε νιώθεις μεν τις δυσκολίες αλλά θέλεις να τις ξεπεράσεις παρέα με τον άλλον και ξέρεις πως υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να το πετύχεις, δεν είναι στατιστική, είναι θέληση εφόσον το κριτήριο ticks the box.

Οι σχέσεις δεν αποτυγχάνουν.

Τα κριτήρια που θέτουμε στις αναζητήσεις μας συχνά είναι ακατάλληλα.

Αποφεύγουμε να νιώσουμε τον εαυτό μας. Να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.

Κι όμως κάτι μου λέει πως η ευτυχία θα έρθει όταν το σωστό κουτάκι θα κάνει click στο σωστό slot, στο tetris της καρδιάς μας. 

No play, no game, no winner.