Όταν άραγε δεν λες όλη
την αλήθεια είναι ψέμα?
Όταν πιστεύεις τα
ψέματα που λες, είσαι άθλιος ψεύτης,
Ή απλώς ένας αποτυχημένος
γελωτοποιός?
Όταν δεν λες συγνώμη,
λυπάται η καρδιά σου πραγματικά?
Όταν εκμεταλλεύεσαι
την ευγένεια, είναι θρασύτητα?
Όταν δεν νοιάζεσαι για
τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς σου, είναι ανήθικο?
Όταν χειρίζεσαι ανθρώπους για προσωπική και μόνον ικανοποίηση,
λέγεται βία?
Όταν χειρίζεσαι ανθρώπους για προσωπική και μόνον ικανοποίηση,
λέγεται βία?
Άραγε, υπάρχει συνθήκη
που να δικαιολογεί τα παραπάνω?
Εγώ λέω πως όχι.
Όταν σκοντάφτεις αλλά
δεν πέφτεις, τραυματίζεσαι?
Όταν πονάς αλλά δεν υπάρχουν
εμφανείς πληγές, είσαι λαβωμένος?
Όταν καταριέσαι τον
πλανήτη στον οποίο ζεις, φεύγεις?
Κι αν δεν φεύγεις, έχεις
επίγνωση του τι κάνεις?
Αλήθεια, νομίζεις πως σου αξίζει?
Εγώ λέω όχι.
Δεν υπάρχει δίκαιο κι
άδικο, ούτε αποδεκτό και μη αποδεκτό.
Δεν υπάρχει αληθινή
επικοινωνία, ούτε και αυτοσεβασμός.
Κι ίσως και να μην υπάρχει καν σεβασμός,
Ωστόσο, υπάρχει νοητικός
θάνατος.
Το μοναδικό, για κάποιους,
άξιο δώρο.
άξιο δώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου