Είσαι μακριά.

http://www.youtube.com/watch?v=dD9oJcGXOnQ

Επιτέλους, είδες την πόρτα. 

Ήρθες κι έμεινες, γειώθηκες τόσο έντονα,

τόσο βαθιά,

δεν ήξερα αν είσαι εσύ ή εγώ.

Επιτέλους, έσβησες το φως.

Αρχίζω να βλέπω.

κατέβηκα

Κατέβηκα απο το βάθρο μου.

Ειναι όλα προσιτά, κοντά μου.

Τα έντονα χρώματα εξαφανίστηκαν,

δεν πονάνε πια τα μάτια μου,

δε νιώθω απόμακρη, δε νιώθω μόνη.

Είμαι ακριβώς εκεί όπου είσαι εσύ.

Είμαστε δίπλα δίπλα,

δεν με βλέπεις, όμως είμαι εδώ.

Ο κόσμος δεν αλλάζει.

Εγώ αλλάζω, αν το θέλω.

Κανείς δεν θα με κατεβάσει απο το βάθρο μου

αν εγώ δεν θελήσω.

Τώρα είμαι εδώ.

Γλυκά μυρίζει νυχτολούλουδο.

Κανόνες επιτυχίας αφαίμαξης

http://www.youtube.com/watch?v=8UVNT4wvIGY

Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε απο τις ίδιες παθήσεις...μια απο αυτές ονομάζεται ξεχνάω!!

Για αυτό το λόγο θα πρέπει επιτέλους κάποιος να συνθέσει μια λίστα απο απλούς κανόνες που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να "επανατοποθετήσουμε/εξαφανίσουμε" κάποιον απο τη ζωή μας, το μυαλό και την καρδιά μας, το σπίτι μας, τον λογαριασμό της τράπεζας μας κλπ, κοινώς να τον βγάλουμε απο οπουδήποτε έχει τρυπώσει. "Simple rules to delete someone temporarily or for ever"...θα μπορούσε να είναι ένας δεκά-λογος, όπως τις δέκα εντολές του Χριστιανισμού, ή όπως το κοράνι, ή μήπως μια κοινή συνταγογράφηση γιατρού...αν κάνεις τα εξής για 1 μήνα θα έχεις 90% πιθανότητες να εξαφανίσεις έναν άνθρωπο απο κάθε τομέα της ζωής σου!

Η πιθανότητα να τον δολοφονήσεις δεν υπολογίζεται, διότι θα βγει μονάχα απο τη ζωή σου, όμως θα μείνει στο μυαλό και στη καρδιά σου και επιπλέον εφόσον θα μπεις στη «στενή» θα τον βλέπεις και στο ύπνο σου σε εφιάλτες...κρίνω πως δε σε συμφέρει. Ας εξετάσουμε αν υπάρχουν κάποιοι τρόποι ολιστικής και ασφαλέστερης προσέγγισης.

1. Πρώτα κόβεις κάθε επαφή μαζί του, κινητά, ακίνητα, κουβέντες άμεσες και έμμεσες. Καλά το ξέρουμε δεν θα μπορέσεις να κόψεις αμέσως, το πιθανότερο είναι να σου πάρει μήνες αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις την αρχή. Επίσης σημαντικό είναι να αγνοείς κάθε προσπάθεια που κάνει για να έρθει σε επαφή μαζί σου. Δεν απαντάς σε τίποτα, πολύ βασικό!!!!
2. Δεν μιλάς για αυτόν τον άνθρωπο ΚΑΘΟΛΟΥ! Αν συνεχίσει να είναι στη ζωή σου έστω και σαν αντικέιμενο συζήτησης με φίλους σου, η διαδικασία της αφαίμαξης του θα καθυστερήσει κι εσύ θα βάλεις στη πλάτη σου αρκετά κιλά ταλαιπωρίας ακόμα.
3. Απομακρύνεις απο το οπτικό-ακουστικό σου πεδίο οτιδήποτε μπορεί να σου φέρει στη μνήμη στιγμές που πέρασες, καταστάσεις που έζησες κλπ με το συγκεκριμένο άτομο. Τσεκάρεις όλο το σπίτι για απομεινάρια αναμνήσεων, απο το ψυγείο εως το πατάρι, πετάς τα πάντα. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν βρίσκεις δικαιολογίες για να του επιστρέψεις την κολώνια του, απλά την πετάς!!!
4. Προσπαθείς να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, να κάνεις νέες εμπερίες, να ξεκινήσεις ένα νέο χόμπι, κοινώς να κάνεις κάτι για το εαυτό σου, κάτι που δεν έκανες πριν. Όλα αυτά θα οδηγηθούν σιγά σιγά στο να αντικαταστήσουνε τις υπάρχουσες αναμνήσεις με τις νέες εμπερίες. Όσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η νέα σου ζωή, τόσο πιο εύκολα θα ξεχάσεις την παλιά.
5. Όταν σκέφτεσαι, προσπάθησε να ξέρεις κάθε στιγμή τι σκέφτεσαι. Η βραχυπρόθεσμη μνήμη λειτουργεί σαν ένα είδος περίπλοκου ντόμινο. Ένα κομματάκι μνήμης μετά απο μέρες που δεν το ακούμπησε ο εγκέφαλος σου, τείνει να πάει πιο πίσω στο χρόνο και να αποθηκευτεί. Μόλις το ξανα-ακουμπήσεις με κάποιο ακούσιο συνειρμό, το κομματάκι επανέρχεται στο παρόν και έτσι ανακυκλώνεται, αναζωογονείται. Αν ξέρεις τι σκέφτεσαι, κοινώς αν ελέγχεις τη σκέψη σου, το κομματάκι  της μνήμης που θέλεις να εξαφανίσεις θα γίνει σιγά σιγά παρελθόν. Εμείς τροφοδοτούμε την σκέψη μας και την οδηγούμε όπου επιθυμούμε,όχι το αντίστροφο.
6.  Κάνε γυμναστική, γιόγκα, πιλάτες, τρέξιμο,ποδήλατο, διαλογισμό. Με αυτόν τον τρόπο θα δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να νιώσει ικανοποιημένος και ευτυχισμένος (ανεβάζεις τα επίπεδα σεροτονίνης του οργανισμού σου) έστω και εάν μετά ξαναρχίσεις να σκέφτεσαι τα παλιά. Όταν κάνουμε γυμναστική το μυαλό συγκεντρώνεται σε ένα μονάχα αντικείμενο, έτσι το κομματάκι της μνήμης που θέλεις να απομακρύνεις πάει για κάθε λεπτό γυμναστικής λίγα εκατοστά πιο πίσω, κατευθύνεται δηλαδή προς την μακροχρόνια μνήμη, πλησιάζει το στάδιο της μόνιμης αποθήκευσης όλο και πιο πολύ.
7. Οι προαναφερόμενες έξι συμβουλές πρέπει να ακολουθηθούν μέχρις ώτου γίνουνε ο γνωστός «τυφλοσούρτης», αλλιώς δεν θα έχουνε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι όταν αρχίσει το όλο εγχείρημα να λειτουργεί ακολουθείς τις επόμενες συμβουλές.
8. Δεν μετράς ΠΟΤΕτις μέρες που έχεις να δεις/μιλήσει/ακούσει τον άνθρωπο που θέλεις να βγάλεις απο τη ζωή σου. Σπρώχνει το κομματάκι της μνήμης για αφαίμαξη όλο και πιο κοντά, αντί να το απομακρύνει. Αδιαφορείς για μέρες, ώρες και περιττές ημερομηνίες, γιορτές, πανηγύρια, γεννέθλια κτλ.
9.  Όταν πλέον έχεις πιστέψει πως έχεις πετύχει τον στόχο σου, κι αυτό δεν μπορεί να πάρει 2, 5, 10 μέρες, αλλά πάνω απο μήνα σίγουρα, ΑΝΑΘΕΩΡΕΙΣ!!!! Δεν τον έχεις πετύχει, απλά η πονηρούνα η μνήμη σου παίζει παιχνίδια. Θέλει να πιστέψεις πως όλα τελειώσαν για να χαλαρώσεις τις άμυνες και μετά να "στην φέρει". Θα σου πει πως εφόσον τώρα πια έχει φύγει απο τη ζωή σου μπορείς να έχεις και κάποια επαφούλα μικρή, μπορείς ίσως να μιλήσεις στο τηλέφονω, να πας για ένα γρήγορο καφέ, κι αν δεν είναι τόσο ειλικρινής ίσως να σου βρεί ότι δικαιολογία το τρελο-μυαλό της μπορεί να σκαρφιστεί προκειμένου να σε πάει πίσω για να ξαναβρει το μασημένο φαγητό της που τόσο της έχει λείψει ....σε κοροιδεύει ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ!!!! Άρα, αφότου έχεις αρχίσει να ξεχνάς και δεν σκέφτεσαι το αφαιμακτέο άτομο ουτε μια φορά την ημέρα,συνεχίζεις έτσι για τουλάχιστον 2 μήνες!!!!
10. Τέλος, για να είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει αυτό το άτομο , κυρίως στη καρδιά σου, διότι απο εκεί βρίσκει το μονοπάτι για το μυαλό σου και τη ζωή σου, βρίσκεις έναν αντικαταστάτη του, κοινώς "κάποιον"να ασχολείσαι που θα σε βοηθήσει να καταχωρήσεις στη μακροχρόνια μνήμη σου τον προς αφαίμαξη άνθρωπο...κάποιον που σου αρέσει έστω κι αν δεν χάνεις το μυαλό σου για αυτόν, κάποιον που σου τράβηξε την προσοχή, δεν έχει σημασία που θα καταλήξει αυτή η επαφή, ίσως να μείνει "βοηθητικές ρόδες/πατερίτσα" ίσως κι όχι....

Καλή σας τύχη!!!!

Η πολυκατοικία

Με πνίγουν αυτοί οι τόνοι μπετόν. 

Κλιμακοστάσια, παράθυρα, δοκάρια,

κολώνες παντού στο γαλάζιο ορίζοντα,

αλλάζουν το σχήμα απο τα σύννεφα,

κρύβουν το ηλιοβασίλεμα,

καλύπτουν επιφάνεια απ’ τα βουνά,

κρύβουν τα δάση, τα ζώα που τρέχουν ανέμελα

χιλιόμετρα πίσω απο τα κτήρια που ορθώνονται πάνω απο το κεφάλι μου,

πελώρια, στατικά, ανάγλυφα, στεγνά

γκρι με μαύρες ρίγες όταν βρέχει,

βρώμικο λευκό, όταν έχει ηλιοφάνεια.

Γεμιστή χροιά....

Η χροιά της φωνής σου έγινε τετράγωνη.

Κομμένη στη εντέλεια, με νυστέρι χειρουργείου.

Απειλητικά αιχμηρή στις άκρες ,

γεμισμένη με ξεχασμένες, ζεστές, μωβ χροιές στο εσωτερικό της.

Χροιά με μισή υπόσταση.

Δίχως χρώμα και υφή,

δίχως σκιά.

Μια αόρατη χροιά έχει η φωνή σου.

Φάντασμα της χθεσινής αλλοτινής ζεστασιάς.

Μέχρι το φεγγάρι

http://www.youtube.com/watch?v=NZWSHqT_eBE

Είναι κάποια πράγματα που οι γυναίκες δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε.
Αγαπάμε τρελά και πιστεύουμε πως το σύμπαν θα μείνει στην τροχιά της αγάπη μας
για πάντα, χωρίς να αναλογιζόμαστε πως δεν υπάρχει "για πάντα".
Η αγάπη μας φθάνει για να αλλάξει την πορεία των αστεριών, τους ανθρώπους,
την κοινωνία, την πορεία της κάθε σχέσης. Αν θέλουμε (μόνες μας) θα αλλάξουμε
την ανάποδη κατεύθυνση της σχέσης μας, θα γίνει αν προσπαθήσουμε μέχρι το
φεγγάρι. Λέμε και το πιστεύουεμε..."αυτή η αγάπη δεν θα αφήσω να χαθεί"....

Μα όταν υποπτευτούμε πως αυτή η εμμονή μας δεν οδηγεί πουθενά,
στεναχωριόμαστε, μελαγχολούμε, ζοριζόμαστε, τα βάζουμε με τον εαυτό μας,
ανακυκλώνουμε τον θυμό και την αποροία μας..μα τι πήγε στραβά??
Αν πάλι δεν θέλουμε να σαμποτάρουμε την ανούσια εμμονή μας,
αν δεν θέλουμε να βγούμε απο το ουτοπικό μας μονοπάτι, ξεκινάει ο
αυτοκαταστροφικός κύκλος. Ποιός φταίει, τι έκανες λάθος, τι ξέχασες,
τι αμέλησες, τι δεν είσαι αρκετά, τι δεν είπες, τι είπες παραπάνω, τι συνέβει
και έφυγε ότι κάποτε ήτανε παρόν.

Δεν αποδεχόμαστε πως έτσι είναι οι σχέσεις, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Έτσι είναι η περίπλοκη διαδικασία που ακούει στο όνομα "Ζωή".
Φθάνει μια μικρούλα στιγμή, λίγες αναπνοές για να το αποδεχτούμε,
και μερικά κιλά υπομονή για να αλλάξουμε συνήθειες.

Αυτό ήταν.
Έτσι προχωράμε, απλά στην επόμενη σελίδα,
στην επόμενη ηλιοφάνεια....

κάποτε ήμασταν συλλογικοί....

http://www.youtube.com/watch?v=Bxr6ZqxqVYk&feature=related

Είμαστε εγωιστές.

Ζητάμε την αιώνια αποκλειστικότητα ενός ανθρώπου.
Τίποτα δεν μας ανήκει για πάντα, ούτε η ζωή του άλλου ούτε καν η δική μας.
Πικραινόμαστε όταν ένας άλλος άνθρωπος χαράζει πορεία με το πρώην ταίρι μας.
Θέλουμε να είμαστε οι μοναδικοί ή αν όχι μοναδικοί, οι τελευταίοι
που γεύονται το φαγητό. Απαιτούμε μονοπώλιο, ιδιοκτησιακά δικαιώματα
πάνω σε ένα σώμα και μια ψυχή, ακόμα κι όταν το συμβόλαιο έχει λήξει.

Όχι, κανείς να μη γευτεί το φαγητό, κι ας περρίσεψε πολύ, κι ας μη το γεύομαι πια.
Κανείς να μη μυρίσει την ίδια μυρωδιά... μα είναι ανέφικτο,
το άρωμα είναι διάχυτο, είναι παντού δεν περιορίζεται.

Κι όταν χάσουμε πια την ευτυχία που κάποτε βιώναμε, θα ψάξουμε
αλλού να την ξαναβρούμε. Αντί να την διατηρούμε κακοσυντηρημένη,
με βρώμικα ρούχα, αξύριστη και ακούρευτη πρέπει να την ανακυκλώσουμε,
θα την παραδώσουμε σε κάποιον άλλον που θα την έχει σαν καινούργια,
σαν να μη φορέθηκε ποτέ, θα την γευτεί κι ύστερα αν του αρέσει θα την
κρατήσει, αν όχι, θα την αφήσει ελεύθερη να συνεχίσει το ταξίδι της.

Λέγεται ευτυχία μόνον όταν ρέει, όταν υπερβαίνει το εγώ,
όταν ξεκλειδώνει την ψυχή, την δικιά σου ή κάποια άλλη ψυχή.