Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Human factor

Human factor. 

Understanding. Appreciating. Respecting. Trusting.

Sometimes we just forget about all these wonderful things in life
and we treat others with no "real human" attention.

It is so easy to offer an honest smile to someone in need,
all you have to do is to activate those face mascles 
and somebody might feel better.

So effortless and  enjoyful to help somebody with some nice words 
mixed with caring voice and loving feelings.

Our jobs, our expectations, our criticism often makes us forget,
we are all humans and even if we don't know each other
we have common thoughts and experiences
we suffer from similar fears and worries...

Treating all people as equal human beings 
regardless who they are,
regardless social classes,
educational background or external beauty,
diverts us away from our society-driven-self.

It makes us just ourselves.


 

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

The flow of acceptance



A decision was automatically made,
Just like the flow of life,
a life experiment is about to begin.

No chasing up and forcing situations..

When you are about to move your life following “Plan B”
“Plan A” comes true.

A strong desire to see things flowing around me,
Just like time flows,
there is nothing that can stop it.
Just like the wind blows,
I won’t raise any walls against it,
Just like the sea level changes all the time,
I cannot stop the movement
as it follows the wind’s will.

Experience the flow of acceptance everywhere.

Απειλή ή φαντασίωση?


Θα θελα να σαι διπλα μου
κι ας εφευγες μετα. 
Χρειαστηκε να φυγεις
κι ουτε καν περασε απ το μυαλο να σε κρατησω πισω
οσο κι αν το θελα.

Ειναι αραγε αληθινη απειλη 
αυτος ο ανεπαισθητος φοβος
ή φανταστικο σεναριο βασισμενο σε κρυμμενη πληροφορια 
του υποσυνειδητου που απλα αγνοω?

Οταν αποστασιοποιεισαι ειναι πιο ευκολο
ν αποδεχτεις ότι δεν εξαρταται απο εσενα,
οτι δεν μπορεις να ελεγξεις,
ζεις τη στιγμη, 
μ οτι υπεροχο ή αντιξοο σου επιφυλασσει.


 

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

by default thinking

Σταθεροτητα, ασφαλεια, σιγουρια..
 Εννοιες αφενος ουτοπικες
αφετερου, τωρα πια, παντελως αχρηστες.

Προσπαθεις να βρεις μια σταθεροτητα 
στην επαγγελματικη σου ζωη και στην προσωπικη.
Γιατι? 
Πρωτον γιατι για αυτο σου ειπανε πως ζεις. Πολυ αμφιβαλλω.
Δευτερον για να επιβιωσεις. Δυστυχως συμφωνω.

Κι ομως αν εχεις παθος κι αγαπη αστειρευτη 
για οτι κανεις στη ζωη,
αν εχεις καταλαβει πως να λες οχι στις καθημερινες προσκλησεις
που σου μεταφερουν ανασφαλεια κι αβεβαιοτητα 
σου πλασαρουν την συγκριση σαν τροπο ζωης...
τοτε, δεν χρειαζεσαι αυτες τις εννοιες.
Aν αποδεσμευτεις απο τα "κοινωνικα στανταρντς"
αυτες οι πολυποθητες εννοιες ισως κι αρχισουν 
να σε βαραινουν,
 κι οικειοθελως τις αρνηθεις.
Σκεφτομαστε by default. 
Δεν βοηθαει την εξελιξη μας
ουτε την αρμονικη μας διαβιωση.

Ας ξανασκεφτουμε τις βασικες εννοιες.
We only live once.



Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Η προβολη μου

https://www.youtube.com/watch?v=ejr07ANQObo&list=PL0BF4C5D5856B9F34&index=4

Ειναι φορες που βαζεις εναν στοχο,
μα στη διαδρομη ο στοχος εχει μεταμορφωθει,
γιατι αλλαξε ειναι λογικο μα επουσιωδες ερωτημα.

Ειναι φορες που ζεις το τωρα, εστιαζοντας την προσοχη σου
στο μονοπατι που γνωριζεις πως να χαραξεις,
εκει οπου ο δρομος ειναι πιο προσιτος, πιο βατος
εκει οπου εχει καλυτερη ορατοτητα
μεγαλυτερη ευκολια.

Κι ομως, 
ο "καλυτερος" δρομος,
συχνα ειναι κρυμμενος
πισω απο συνηθειες μιας ζωης,
αγνοια αποκωδικοποιησης του εαυτου σου,
ενοχες της εκαστοτε κοινωνιας,
ελλειψη παρατηρησης της ιδιας της ζωης σου,
της καθημερινοτητας σου,
των προτιμησεων που σου προκαλουνε δεος.

..Μα ο δρομος δεν κρυβεται.
ισως εσυ κοιταξες λοξα.
Οταν ισιωσεις το βλεμμα θα τον δεις μπροστα σου
σαν μια τελεια προβολη του αληθινου σου εαυτου.

Αυτος εισαι εσυ.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

με μια αναπνοη

Παιρνω μια βαθια αναπνοη 
και φουσκωνω τα τοιχωματα της καρδιας.

Στριμωχνω μεσα της
οτι με ενοχλει, με πιεζει, μου προκαλει δυσαρεσκεια
διχως πρεπει και μη
διχως να παιζω κρυφτο
διχως προσπαθεια
ετσι τ αποδεχομαι
ετσι το βιωνω
ετσι το βλεπω να εξανεμιζεται σιγα σιγα...

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

πιστη και επιθυμια

Εδω και χρονια κραταω ημερολογιο. Οχι οπως εκεινο του Δημοτικου.
Ημερολογιο συναισθηματων, ισως θα ηταν μια πετυχημενη περιγραφη.
Διαβαζοντας αυτα που αντιλαμβανομουν μια συγκεκριμενη στιγμη
συνειδητοποιω πολλα...μα τοσα πολλα...

Συχνα προσπαθουμε να προβλεψουμε καταστασεις.
Ακρως ακυρο.
 Κι οχι μονο, πιθανοτατα καταστροφικο.
Κανοντας σκεψεις βασισμενες σε απολυτες υποθεσεις 
"αυτο θα συμβει, ειμαι σιγουρη"
αφαιρουμε την δυνατοτητα να μας συμβει αυτο που επιθυμουμε,
δυστυχως το μυαλο μας ετσι λειτουργει.
Παραδειγμα, εκφραζοντας την αποψη μας σχετικα με την εξελιξη μιας γνωριμιας,
 επαγγελματικης ή προσωπικης. 
"Αποκλειεται να προχωρησει...για αυτον και τον αλλον λογο".
Πολυ πιθανως δεν θα παει πουθενα η γνωριμια,
οχι λογω των συγκυριων αλλα κυριως λογω της  
προδιαθεσης
που δημιουργειται στο κεφαλακι αυτου που εκανε την υποθεση/προβλεψη!

Μα τι συμβαινει?
Η διαγνωσιμη δυσκολια και η υποτιθεμενη αβεβαιοτητα 
πως δεν θα προχωρησει μια γνωριμια 
κοινως η σκεψη και μονο
 επηρεαζει αμεσα το αποτελεσμα...
Ειναι γνωστο πως ο ανθρωπινος νους επιλεγει αυτα που θα αντιληφθει,
δεν αντιλαμβανομαστε ολοι την ιδια πραγματικοτητα,
ετσι αν εχουμε προιδεαστει αρνητικα,
αυτο θα επηρεασει το ΠΩΣ θα ερμηνευσουμε
τα ερεθισματα που θα μας παρουσιαστουν.
 Κι αν επισπροσθετα αρχισουμε και ανακοινωνουμε 
σε φιλους και γνωστους
αυτην την -αβασιμη- υποθεση μας,
ειναι παραλογο να ελπιζουμε πως η γνωριμια
που τοσο επιθυμουμε να μη ληξει στο τωρα,
θα προχωρησει.

Φυσικα οφειλω να αναφερω επισης την αρκετα απιθανη εκδοχη
να κανουμε μια αποστασιοποιημενη προβλεψη
την οποια ηθελημενα δεν αφηνουμε να δημιουργησει
συνειρμο αρνητικων σκεψεων στο μυαλο.
Αυτο μπορει να συμβει ειτε μετα απο εντονο διαλογισμο
ειτε γιατι εχουμε γεννηθει μ αυτο το εμφυτο ταλεντο,
δυστυχως χαρακτηριστικο αρκετα σπανιο
κυριως στη σημερινη κοινωνια.

Κοινως ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ,
 εν αγνοιαν μας,
αυτα που θελουμε να μας συμβουν οταν:
- κανουμε μια αρνητικη προβλεψη για οποιαδηποτε κατασταση
- κανουμε αβασιμες υποθεσεις για την εξελιξης μιας καταστασης
- χρησιμοποιουμε γενικευσεις του τυπου "ελα μωρε, αυτα δεν συμβαινουν..."

Το να πιστευoυμε ακραδαντα σ αυτο που θελουμε να συμβει
δεν ειναι επιλογη
αλλα απαραιτητη κι αναγκαια προυποθεση για να συμβει!!!