Παιρνω μια βαθια αναπνοη
και φουσκωνω τα τοιχωματα της καρδιας.
Στριμωχνω μεσα της
οτι με ενοχλει, με πιεζει, μου προκαλει δυσαρεσκεια
διχως πρεπει και μη
διχως να παιζω κρυφτο
διχως προσπαθεια
ετσι τ αποδεχομαι
ετσι το βιωνω
ετσι το βλεπω να εξανεμιζεται σιγα σιγα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου