"Φοβαμαι μην ακους τι λεω..."

https://www.youtube.com/watch?v=yMwenTeksfA

Καμμια φορα φοβαμαι πως βλεπεις μεσα μου

κι ας εχω κλεισει τις κουρτινες..

ξερεις τι σκεφτομαι,

ακους τι θα'λεγα αν ησουν εδω..

αραγε

θα ειχα κατι να πω?

Μα εγω..δεν μπορω...

https://www.youtube.com/watch?v=RgIJSosCj8s

Μια φιλη, την οποια ετυχε να συγχαρω

γιατι ειναι υπεροχη κι ακουραστη μαμα,

μολις πριν λιγο μου 'πε

"ο θεος μας δινει οση δυναμη αντεχουμε".

Για τον καθενα μας υπαρχει ενας Θεος.

Βουδας, Αλαχ, συζυγος, μπαμπας / μαμα,

οποιος κι αν ειναι αυτος,
ενα ειναι σιγουρο...

μας παρεχει με δυναμη απεριοριστη.

Το θεμα ειναι να μην τ αρνιομαστε εκ των προτερων,

να μη φτιαχνουμε περιοριστικες για μας προυποθεσεις,

με αντανακλαστικες -παραλογες- σκεψεις

να μη γκρινιαζουμε ανουσια, 

να μη μιζεριαζουμε καταστροφικα,

να αντιστεκομαστε σ'οτι θελει να μας οδηγησει

σε μια βαθια "τσουληθρα", κατευθειαν στο πατο..

οχι φυσικα γιατι δεν θα βγουμε ποτε ξανα, 

βεβαιως και θα ξανα-βγουμε,

απλα ειναι προτιμοτερο να μην παμε στον πατο..

απο ψηλα ειναι τα παντα πιο ευαναγνωστα,

πιο ευκολο να δεις τις επιλογες σου απο πανω

παρα απο κατω,

 καλυτερη οπτικη!!

Ολα μπορουν να γινουν με μια απλη κι αναγκαια συνθηκη,

σημαντικη θεληση.

"ηξεις αφηξεις"

https://www.youtube.com/watch?v=9Uj9sduV3k8

Αναρωτιεμαι ποσο νορμαλ ειναι να δεχομαστε συμπεριφορες

που στοχευουν στο να ειμαστε μαζα κι οχι αυτονομο κομματακι.

Οχι δεν ειμαι ο Τσε και 

δεν θελω να παρω τον ρολο του συγχρονου Τσε,

κι ουτε θελω να μαι "επαναστατης διχως αιτια"

για την ακριβεια, μου την δινουν αυτοι που 

δημιουργουν αιτιες εναντιωσης διχως επαρκη λογο.

Απ την αλλη ομως αρνουμαι η πεποιθηση 

"να μη γινω ο αντιδραστικος" 

να με τοποθετει στη θεση 

"θα κανω οτι κανουν οι υπολοιποι"

απλα γιατι δεν με εκφραζει αυτη η αρχη 

apriori.

Λιγο δυσκολο βεβαια εγχειρημα 

μιας και βρισκομαι στην χωρα του"πρεπει"

και της συμπεριφορας "ειμαι ρομποτ και μ αρεσει"

τουτεστιν Αγγλια.

Ετσι αποφασιζω να πειραματιστω

-ξανα- σε τουτη τη χωρα 

 τοποθετοντας τον εαυτο μου 

στην στανταρντ Εγγλεζικη αντιμετωπιση

"ηξεις αφηξεις"....
κι ο χρονος θα δειξει!!

Μι'αλλόκοτη Χαρά

https://www.youtube.com/watch?v=jL0QV7H7-o0

Λιγους μηνες πριν τα 39 μου...

δεν καταλαβα, δεν συνειδητοποιησα, δεν μυριστηκα

πως μεγαλωνω..

το ΕΙΔΑ μπροστα μου..παντου, 

σε μενα και στους γυρω μου,

φιλους και γνωστους,

στα ανηψακια μου,

στους πρωην συντροφους και συναδελφους,
σ'αυτους που φευγουν.

Προσεξα για πρωτη φορα 

με 100% συνειδητοτητα και διαυγεια,

πως ο καιρος αθελα μου περναει,

κι ολα ξαφνικα θα αρχισουν να εχουν μια ταση...

προς τα κατω,

ολα εκτος απο την ηλικια!!!!

Στην αρχη τρομαξα.

εκανα την ανηξερη,

μετα την αδιαφορη,

επειτα φαντασιωθηκα πως απλα δεν εχω ξυπνησει,

ειναι ενα μακροσκελες ονειρο,

οταν σηκωθω, θα μαι ενα αγερωχο κερινο ομοιωμα

που ο χρονος δεν αγγιζει...

"Στασου λιγακι μη μιλας

ασε τον χτυπο της καρδιας, να πει

οτι ειναι για να πει,

στο φως να γεννηθει...."

αποστασιοποιηση=πηγη ενεργειας

Αν σταματησω να κρινω δεν σημαινει πως θα σταματησω να κρινομαι.

Αν ειμαι οσο ευγενικη γινεται γιατι ετσι νιωθω

επισης δε σημαινει πως θα δεχομαι απ ολους ευγενια.

Δυστυχως ή ευτυχως ειμαστε φτιαγμενοι με εναν ιδιαιτερο τροπο,

απο την φυση μας κοιταμε το αρνητικο

να σχολιαζουμε οτι ΔΕΝ μας αρεσει

να κρινουμε οτι θα θελαμε να γινει καλυτερα.

Παντα καποιος θα μας κρινει αυστηρα

καποιος θα ειναι αρνητικος

καποιος θα βιαστει να βγαλει συμπερασμα...

Κι ομως μοναχα εστι ερχεται η συνειδητοποιηση

ΠΩΣ 

η επικριση, ο αρνητισμος κι οποια αλλη μη-εποικοδομητικη αντιδραση

των γυρω μας πρεπει να μας αφηνει παγερα αδιαφορους.

Η αποστασιοποιηση ζητα τεραστια ενεργεια,

 ασταματητη προσπαθεια κι επιμονη

για να γινει καθημερινοτητα

ομως ως ανταλλαγμα δινει επισης

τεραστια ποσα ενεργειας.

Φθινοπωρο

https://www.youtube.com/watch?v=u37RF5xKNq8

Οτι νιωθεις, ειναι περισσοτερο αποτελεσμα του 

ΠΩΣ ερμηνευεις οτι συμβαινει γυρω σου

απ οτι συμβαινει γυρω σου, 

περισσοτερο σε κατευθυνει το τι σκεφτεσαι

απ οτι πως φερονται οι γυρω σου.

Ζεστη,  κρυο, ομιχλη,

η γλυκια ή πικρη συμπεριφορα των συνανθρωπων σου,

οι δυσκολιες ή χαρες της ζωης, 

ολα τα συναισθηματα που θα φερουν οι εμπειριες,

 απο την πιο καθημερινη εως την πιο σπανια,

εξαρτωνται απο την ερμηνεια που θα αποφασισεις να τους δωσεις.

Κανεις δε μπορει να σου πει τι ερμηνεια να δωσεις,

ισως καποτε οι γονεις σου ή οι δάσκαλοι,

ομως τωρα πια εισαι ο μονος που αποφασιζεις,

θα παρεξηγηθεις, θα αδιαφορησεις,

θα θυμωσεις, θα απογοητευτεις,

θα γελασεις...

κι αναλογα με αυτη την αποφαση

θα μειωθει ή θα αυξηθει η ικανοτητα σου 

να αντιληφθεις τους δρομους που θα ανοιχτουν. 

Ο δρομος ειναι παντα εκει,

αλλαζει συνεχεια κατευθυνση,

μια Δυση μια Ανατολη, μια Βορρας μια Νοτος...

προσεχε να μην τον προσπερασεις,

μη φοβασαι, δεν εισαι συ που θα τον ανοιξεις,

δεν χρειαζεται να κοπιασεις,

απλα κρατα τα ματια σου ανοικτα,

διωξε θυμο κι εγωισμο,

συγκεντωσου 

και θα τον δεις.

Nothing really matters...

https://www.youtube.com/watch?v=0MFRujjyVzE

Αφου ετσι κι αλλιως δεν ειμαστε αθανατοι,

γιατι να μην κανουμε ΟΤΙ θελουμε εμεις οι ιδιοι?

Γιατι να κανουμε αυτο που πρεπει ή που ειθισται?

Πρεπει για ποιον? 

Για εμας τωρα ή για εμας οταν ειμασταν 5 ετων

και καποιος μας ειπε "τι πρεπει και τι δεν πρεπει"?

Το μεγαλυτερο ποσοστο των εντυπωσεων μας σχηματιζεται

επηρεασμενο απο παρελθοντικες εμπειριες και 

καταχωρημενες εγγραφες του μυαλου μας

 και συνηθως δεν ειναι αυτο που νομιζουμε...

 συνειδητες μας επιλογες.

Συνηθειες, τασεις, προδιαθεση, προτιμησεις

εχουμε την εντυπωση πως ολα τα παραπανω ειναι 

επιλογη μας, κι ομως δεν ειναι,

θεωρουμε τους εαυτους μας εξαιρετικα ελευθερους,

αραγε ειμαστε??