Μια απο τις πιο καταστροφικες επιλογες του ανθρωπου
που με μαθηματικη λεπτομερεια οδηγει σε καταθλιψη,
ειναι το να μην εχεις τι να κανεις με τη ζωη σου
ή ακομα σαφεστερα
το να πειθεις τον εαυτο σου πως
δεν υπαρχει αυτο το κατι
που να σου δινει κινητρο καθε πρωι που ξυπνας.
Ειναι μια αυταπατη
την οποια επιλεγεις να τροφοδοτεις
οσο καιρο εσυ επιθυμεις,
οσο διαρκει μια σχεση, πεντε χρονια σπουδων
καμποσες δεκαετιες γαμου...
ισως και μια ζωη!
Επιλεγεις συνθηκες που σε οδηγουν στο ν' αποφευγεις
αυτο που σε ευχαριστει, σε προκαλει να εξελιχθεις
σε κανει να χαμογελας καθε μερα που περναει
εστω και για λιγο..επιλεγεις να κανεις οτι ευχαριστει τους αλλους,
οτι εμμεσα ή αμεσα τους εξυπηρετει.
Ωσπου μετα απο χρονια συνειδητοποιεις πως
σου εχει διαφυγει ο εαυτος σου
καπως, καπου, καποτε τον εχεις χασει στον δρομο,
σαν να πηγες για βολτα το σκυλι σου
και επεστρεψες μονο με το λουρι..
Συχνα οι λογοι, για σαφηνεια θα ελεγα οι δικαιολογιες,
που χρησιμοποιουμε για να απενεχοποιησουμε τον εαυτο μας
και να συνεχισουμε να κανουμε οτι δεν μας γεμιζει,
ειναι απειροι.
Κι οταν πια πιστεψουμε πως δεν υπαρχει τιποτα που να μας δινει ενεργεια
τοτε ειναι η στιγμη που παραιτουμαστε απο οποιαδηποτε προσπαθεια
κι αφηνομαστε στις συνθηκες που οι αλλοι
εχουνε δημιουργησει για εμας
και εμεις παθητικα εχουμε αποδεχτει.
Δεν βρισκω επιλογη το να μη ψαχνουμε αυτο που θα ικανοποιησει
το μυαλο και την καρδια μας
κυριως αν συλλογιστουμε πως
δεν θα ζουμε για ακομα μερικα εκατομμυρια χρονια...
