Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

ανουσια η αναλυση του τιποτα

https://www.youtube.com/watch?v=naL-eZZr2qk

Σπανια αλλα ναι καποιες φορες
ζηλευω την ικανοτητα των αντρων 
να σκεφτονται με απλη λογικη.
Τι μου χρειαζεται και ποτε?

Το μυαλο της γυναικας δεν λειτουργει ετσι.
Χτιζουμε καταστασεις απο ασημαντα γεγονοτα,
δημιουργουμε θεματα για συζητηση και αναλυση...
οταν στη πραγματικοτητα ολα ειναι ξεκαθαρα,
δεν υπαρχει τιποτα για αναλυση,
για την ακριβεια το γνωριζουμε 
πολυ πριν το αποδεχτουμε,
προς τι η αναλυση ενος θεματος που δε χρειαζεται επιλυση,
γιατι απλουστατα υπαρχει μοναχα μεσα 
στη θεληση μας και στη σκεψη.

Οταν αναγνωρισουμε τη διαφορα μεταξυ
της πραγματικοτητας και της θελησης
ολα ειναι πιο ευκολα.
Δεν υπαρχει τιποτα απολυτως,
μια φαντασιωση που δημιουργησε
η επιμονη σκεψη καθοδηγουμενη
απο την αναγκη για αγαπη,
οχι η αυτουσια αγαπη,
αυτη υπηρχε μονο στο θελω.

δεν/μου κανει

"Ομαλοτητα θεωρουμε αυτο που ειμαστε ολοι.
Αρα ειναι ομαλο το να ειμαστε ανωμαλοι"
Ματθαιος Γιωσαφατ

Καμμια φορα κρινουμε διχως να αναρωτιομαστε ποια ειναι 
η βαση της κριτικης μας?
Αυτο που οι ιδιοι θεωρουμε νορμαλ, ομαλο, αυτο που εμεις
εχουμε συνηθισει ζωντας μεσα στην οικογενεια μας
ή με τους προηγουμενους συντροφους μας.
Μια τοσο υποκειμενικη κριση.

Προτιμαω να μην αποφασιζω τι ειναι ανωμαλο
αλλα να νιωθω τι θελω ή τι δεν θελω
ανεξαρτητα απο οποια κριση,
ας ειναι ομαλο ή ανωμαλο,
αν δεν μου κανει
ειναι επουσιωδες αν ειναι νορμαλ ή οχι για μενα,
απλα δεν μου κανει.
 
 



Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

gut-feeling


Καμμια φορα πρεπει να φευγεις απο τις καταστασεις 
που μυριζουν βαρια 
πριν ακομα σ αφησουν με μια πικρη γευση...
ολες οι αισθησεις συναντιουνται εκει που νιωθεις 
πως ετσι πρεπει να πραξεις 
κι ισως να μη θελεις να μη μπορεις, 
να μη βρισκεις επαρκεις λογικες εξηγησεις, 
αλλα ξερεις πως αυτος ειναι ο δρομος που πρεπει να παρεις 
κι αυτον θα ακολουθησεις...
 

δεν-χανω-υψος


Eχουν ολοι την δυνατοτητα να ερωτευτουν?
Να πεταξουν σ'αλλους κοσμους με την καρδια?
Να βρουν την τεταρτη διασταση μονο κοιτωντας καποιον?
Να χαθουνε διχως να χασουν τον εαυτο τους?
Να μην τους νοιαζει τιποτα και κανενας αλλος 
εκτος απο τον εναν?

Νομιζω οχι.
Ειναι προνομιο μοναχα καποιων.
Εχει να κανει με τα καλωδια του εγκεφαλου
με τις εμπειριες
τον φοβο που αρνουνται να αντιμετωπισουν?

Δε ξερω 
δεν θελω να μ απασχολουν
αυτοι που δεν πετανε
γιατι απλως ποτε δεν θα συναντηθουμε...
Τα επιπεδα κινησης μας απεχουν
καμποσα εκατομμυρια χιλιομετρα
 αρνουμαι να χασω υψος...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Friday night...


Πριν απο 10 χρονια ακουγα το παραπανω τραγουδι
καθως γυριζα σπιτι ξημερωματα Σαββατου
μετα απο ενα τρελο βραδυ Παρασκευης
στην πρωτη θεση του κοκκινου διοροφου
εγγλεζικου λεωφορειου
στο επισης τρελο μα πανεμορφο 
βροχερο Λονδινο.

Έξι το πρωι, οι δρομοι αδειοι απο αυτοκινητα
τα πεζοδρομια μονα τους,
ο κοσμος κοιμαται βαθια
κι εγω κοιτω την πολη απο ψηλα
με εναν starbucks καφε στο χερι
και διαχυτη θολουρα στο κεφαλι
που με κανει να αντιλαμβανομαι τις διαδοχικες βιαστικες εικονες
της μεγαλουπολης λιγο πιο σουρεαλιστικα
απ'οτι αληθινα ειναι....

εγω και το λουρι μου

Μια απο τις πιο καταστροφικες επιλογες του ανθρωπου
που με μαθηματικη λεπτομερεια οδηγει σε καταθλιψη, 
ειναι το να μην εχεις τι να κανεις με τη ζωη σου
ή ακομα σαφεστερα
 το να πειθεις τον εαυτο σου πως 
δεν υπαρχει αυτο το κατι 
που να σου δινει κινητρο καθε πρωι που ξυπνας.
Ειναι μια αυταπατη
την οποια επιλεγεις να τροφοδοτεις
οσο καιρο εσυ επιθυμεις,
οσο διαρκει μια σχεση, πεντε χρονια σπουδων
καμποσες δεκαετιες γαμου...
ισως και μια ζωη!
Επιλεγεις συνθηκες που σε οδηγουν στο ν' αποφευγεις
αυτο που σε ευχαριστει, σε προκαλει να εξελιχθεις
σε κανει να χαμογελας καθε μερα που περναει
εστω και για λιγο..επιλεγεις να κανεις οτι ευχαριστει τους αλλους,
οτι εμμεσα ή αμεσα τους εξυπηρετει.
Ωσπου μετα απο χρονια συνειδητοποιεις πως 
σου εχει διαφυγει ο εαυτος σου
καπως, καπου, καποτε τον εχεις χασει στον δρομο,
σαν να πηγες για βολτα το σκυλι σου
και επεστρεψες μονο με το λουρι..
Συχνα οι λογοι, για σαφηνεια θα ελεγα οι δικαιολογιες,
που χρησιμοποιουμε για να απενεχοποιησουμε τον εαυτο μας
και να συνεχισουμε να κανουμε οτι δεν μας γεμιζει,
ειναι απειροι.
Κι οταν πια πιστεψουμε πως δεν υπαρχει τιποτα που να μας δινει ενεργεια
τοτε ειναι η στιγμη που παραιτουμαστε απο οποιαδηποτε προσπαθεια
κι αφηνομαστε στις συνθηκες που οι αλλοι 
εχουνε δημιουργησει για εμας 
και εμεις παθητικα εχουμε αποδεχτει.
Δεν βρισκω επιλογη το να μη ψαχνουμε αυτο που θα ικανοποιησει
το μυαλο και την καρδια μας
κυριως αν συλλογιστουμε πως 
δεν θα ζουμε για ακομα μερικα εκατομμυρια χρονια...



Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

love. addiction


Real or fake?
Neglecting your real needs
is as tragic as inventing fake ones,
getting obsessed to fulfil them,
creating something out of nothing.

Love might be a fake one.
You need the feeling,
then you link the need to a specific person
who happened to be there,
hoping to drag out the feeling.

Futile effort.