Το χθες που έγινε σήμερα

Κουράστηκα τις ίδιες βροχές, τα ίδια σύννεφα,
τα ίδια λόγια, ίδιες γκριμάτσες, ίδια ρούχα, ίδιο τόνο φωνής.

Κουράστηκα να ελπίζω, να δω κάτι που θα με πείσει, που θα με αφήσει
έκπληκτη, θα με πλυμμυρίσει απο έκπληξη, θα καλύψει όλα μου τα ίσως.

Βαρέθηκα να περιμένω κάτι, να ακούω, να ελπίζω, να περιμένω ακόμα και το κάτι
να είναι άφαντο. Πέρα απο το ενα μέτρο δεν βλέπω. Έχει ομίχλη πυκνή.

Δεν θέλω το αύριο, θέλω το τώρα, μόνον αυτό έχω αληθινό.
Δεν θέλω να περιμένω το αύριο, δεν ξέρω αν θα έρθει.
Το σήμερα με κούρασε όμως και μόνο αυτό είναι εδώ.

Είναι απλό, καθαρό, κατάλευκο.
Το σήμερα θα γίνει εχθές, θα λάβει τέλος, έτσι η κούραση του σήμερα
δεν θα με ενοχλεί πια.

Ένα νέο σήμερα θα γεννηθεί και ένα νέο αύριο. Κι ας είναι ημιτελές, δεν πειράζει,
θα το ζω όμως γιατί θα είναι αληθινό, θα το έχω μπροστά μου και δεν θα περιμένω τίποτα άλλο να συμβεί...