Τριαντάφυλλο δίχως αγκάθια

Περίεργη αίσθηση, τα δυνατά συναισθήματα γίνονται αδύναμα.

Η εξάρτηση ελλατώνεται μέρα με την μέρα και οι επιλογές
του παρελθόντος, απογυμνόνωνται απο την χροιά που κάποτε
τις δικαιολογούσε.

Μπορώ να μην εξαρτιέμαι μα να αγαπώ το ίδιο?

Όπως ο καφές, το τσιγάρο και το αλκοόλ, σιγά σιγά εθίζεσαι,
ξεχνάς πως ήσουν πριν, τότε που ήσουν 7 χρονών κι έπινες
την πορτοκαλί πορτοκαλάδα, όταν οι υπόλοιποι "μεγάλοι" πίνανε
την καφέ πορτοκαλάδα. Τότε που ο καπνός του τσιγάρου έκανε
τα μάτια σου να δακρύσουν απο την ενόχληση.

Φυσικά μπορώ να μην έχω εξάρτηση απο την αγάπη μου,
μπορώ να το κάνω. Μα δεν θέλω.

Προτιμώ να περιμένω την αγάπη-εξάρτηση που θα είναι λεία,
με χρώμα υπέροχο και μεθυστικό άρωμα, θα είναι μοναδική
και για αυτό δεν θα πονάει.

Όπως το τριαντάφυλλο δίχως αγκάθια, θα περιμένει να το δω
απο μακριά, να το πάρω στα δυό μου χέρια και να το απολαύσω.