υπευθυνος για σενα μονο

Τι συμβαινει αραγε οταν δεν εχεις πραγματικα τη ζωη που θελεις, 

γιατι ν αγκιστρωνεσαι απο αλλα ατομα και 

να περιμενεις απο αυτα να δωσουν νοημα στη ζωη που δεν εχεις? 

Δεν ειναι πιο απλο το ξερω αλλα πιο υπευθο ειναι να δημιουργησεις 

τις συνθηκες που εσυ προτιμας απο το να ζητας απο τους αλλους να κανουν κινησεις που συναδουν με αυτα που εσυ προτιμας!! Κι ας ζοριστεις!

Εκεινες τις στιγμες χαμηλης διαυγειας 

θαρρουμε πως η ζωη μας εξαρταται απο αλλους..κι ετσι αναμενουμε, απαιτουμε, απογοητευομαστε..αντι απλα να λεμε ευχαριστω σ οτι μας δινουν ή αντιο 

οταν δεν μας δινουν αυτο που αξιζουμε...

η εξαρτηση μας απο αλλους ειναι μια δραματικη ψευδαισθηση, 

η ζωη μας εξαρταται μοναχα απο εμας 

κι οσο πιο γρηγορα σιγουρευτουμε για αυτο τοσο πιο πιθανο 

ειναι να γινουμε χαρουμενοι οριζοντας την καθημερινη μας πραγματικοτητα

 χωρις να αναρωτιομαστε ποτε 

γιατι και αν 

οι αλλοι θα δρασουν με εναν συγκεκριμενο τροπο..

χωρις προσδοκια απο τους αλλους

γιατι απλα δεν θα μας επηρεαζει, 

δεν θα αλλαξει τη ζωη μας, 

δεν θα μας κανει δυστυχισμενους ή ευτυχισμενους,

γιατι απλα θα ειμαστε ΕΜΕΙΣ.

Δεν λεω, μπορει καμμια φορα να πεφτουμε σε μια λακκουβιτσα 

οπου νομιζουμε πως ναι, ενας ανθρωπος μπορει να μας κανει πιο ευτυχισμενους, 

αλλα μετα οταν ερθουμε στην επιφανεια παλι

 συνειδητοποιουμε πως αυτος ο ανθρωπος απλα μας συμπληρωνει την ευτυχια, 

δεν μας την δινει ουτε μπορει να μας την παρει...

Ποσες εναλλαγες μεταξυ δυστυχιας κι ευτυχιας 

αν πραγματικα οι ανθρωποι ηταν ικανοι 

να μας επηρεασουν μεχρι σ αυτον τον βαθμο...

Κι ομως δεν ισχυει, 

μονο εμεις ειμαστε υπευθυνοι για την ευτυχια μας.

Καθε μερα, ολη μερα, κανενας αλλος!!!