Νομίζω καλά τα λέει η Adele.
Τελευταία, έχει περίπου 1 χρόνο,
σκέφτομαι σοβαρά μια...ανακάλυψη.
Ναι, το ξέρω πως ίσως εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές
να λέτε "μα φυσικά ρε συ.."
όμως τι να κάνω εμένα μου πήρε μερικές δεκαετίες
να σιγουρευτώ...
Δημιουργούμε by default συναισθηματικά δράματα στο μυαλουδάκι μας
πολύ συχνά, επικίνδυνα συχνά.
Σαφέστατα ισχυρίζομαι πως το δράμα το φτιάχνουμε
ακούσια για να ασχολούμαστε με κάτι αρνητικό και δυνατό
και δεν συμβαίνει λόγω των πραγματικών μας συναισθημάτων,
αλλά λόγω των "ψεύτικων" συναισθημάτων* που επινοεί το μυαλό μας,
οι σκέψεις μας και οι νοητικές μας ανάγκες.
Κι είσαι και 1 χρόνο με έναν άνθρωπο άντε και δύο!!
Και χωρίζεις.
Εντάξει καταλαβαίνω θα στεναχωρηθείς.
Φυσικά, πρέπει να αλλάξεις ξαφνικά συνήθειες, έτσι από την μιά μέρα στην άλλη,
το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο κινητό στην συσκευή σου αλλάζει,
πρέπει να αλλάξεις το status σου στο fb,
ίσως και να πρέπει να αλλάξεις σπίτι,
εκεί κάπως τα πράγματα γίνονται ενοχλητικά,
ποιος θα πάρει την κουζίνα ποιος το πλυντήριο,
μα το λευκό Μαλτεζάκι ποιος θα το έχει τώρα πια?
Κατανοώ πλήρως τις δυσκολίες,
οι περισσότεροι έχουμε περάσει κάτι συναφές,
αλλά μεταξύ μας τώρα,
άνθρωποι ώριμοι,
μιας κάποιας ηλικίας κι όχι 20 ετών,
είναι δυνατόν να ζούμε τέτοια δράματα?
Και θα ξαναπάω στην τραγουδίστρια που μου έφερε την έμπνευση
και θα αναρωτηθώ
"γιατί μας αρέσει το δράμα"?
Όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να "τα φτιάξουν"
ώριμα και συνειδητά,
γιατί δεν ανοίγουν σαμπάνιες και δεν εκτοξεύουν βεγγαλικά?
Ακριβώς με την ίδια λογική,
γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούμε έναν χωρισμό
ώριμα συνειδητά και με...αγάπη, ναι αγάπη!!!
Ναι βρε άνθρωπε, και πες πως με χωρίζει ο Κύριος Ανώνυμος
δεν είναι πιο φυσικό να τον ευχαριστήσω για ότι μου έδωσε και
να του δώσω την γλυκιά μου ευχή
δίχως να εξαπολύω κατάρες κι επικρίσεις αμέτρητες
που χαλάνε το γλυκό μου προσωπικό κάρμα?
Εξάλλου μωρά δεν είμαστε,
γιατί να δημιουργούμε so much fuzz about it
δεν καταλαβαίνω...
Βέβαια, στα 42,5 ομολογώ πως μόνον τα τελευταία 3+ χρόνια
έχω μπορέσει να εφαρμόσω την μέθοδο
"όχι δράματα please"
και για να μαι ειλικρινής μου αρέσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ,
τόσο που αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μην έβλεπα
αυτήν την επιλογή όταν ήμουν 25!!
Δράμα..κακή συνήθεια:
1. Χάνεις χρόνος τσάμπα, αληθινά
2. Το κάνεις ακούσια και δεν ξέρεις και το γιατί
3. Χάνεις πολύτιμες "άλλες ευκαιρίες" όταν βρίζεις και καταριέσαι
και δεν βλέπεις τι διασχίζει τον δρόμο σου..
4. Μαυρίζεις με αρνητικά συναισθήματα την ψυχή σου,
μάλλον παχαίνεις από τα πολλά "ξύδια και πατατάκια",
επιταχύνεις την εμφάνιση ρυτίδων με τα κλάματα και την κακοκεφιά...
Θυμήσου, όσο μακάβριο κι αν ηχεί στα αυτάκια σου,
αφενός η ζωή σου δεν αποτελείται από αναρίθμητες ημέρες και ώρες,
αφετέρου το μυαλό σου είναι σε θέση να επινοήσει συναισθήματα...
μπορείς να επιλέξεις.
to drama or not to drama?
*Έτσι λοιπόν, τα συναισθήματα δεν
συμβαίνουν σε σας. Ο εγκέφαλός σας τα δημιουργεί όταν τα χρειάζεστε.
Είστε ο αρχιτέκτονας της δικής σας εμπειρίας.
Ref:https://www.psychologynow.gr/psychology-in-our-life/personality
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου