epidermis abresion

https://www.youtube.com/watch?v=8cvakTZAzz8

Σήμερα είναι μια μέρα θλιβερή.

Καλούμαι να αναιρέσω μια αρχή ζωής.

Ίσως και δύο, αλληλοεξαρτώμενες αρχές ζωής,

την εμπιστοσύνη και την μη-εκμετάλλευση μιας ανθρώπινης ψυχής.

Ήταν βασικές αρχές.

Θεμέλια της σχέσης μου με τους ανθρώπους.

Τους ανθρώπους που θεώρησα άξιους να είναι κοντά μου,

σε οποιοδήποτε επίπεδο γειτνίασης των καρδιών μας.

Το μαντάτο πως το "κοντά" μου είναι μονοδιάστατο 

με πόνεσε.

Η προσομοίωση μου σε ένα αντικείμενο, εύπλαστο ίσως, 

φτιαγμένο από πλαστελίνη που έχει χάσει την ελαστικότητα της,

με ταρακούνησε δυνατά.

Σαν στρώσεις δέρματος,

που αφαιρέθηκαν ξαφνικά από το σώμα μου,

κάποιος τις έχει ξηλώσει από πάνω μου,

μου έχουνε γδάρει το δέρμα.

Δεν έχω πια τις δυο τελευταίες στρώσεις της επιδερμίδας μου.

Η μια λέγονταν εμπιστοσύνη. Η άλλη μη-εκμετάλλευση.

Το νευρικό μου σύστημα στα κόκκινα.

Ένας πόνος βαθύς κι οριστικός.

Κάποιος με γδέρνει, αυτήν την στιγμή.

Στιγμιαία φθάνω να τις μισήσω αυτές τις δύό,

μαζί μου γεννήθηκαν, ήμασταν ένα,

ωστόσο θα θελα να μην τις ξέρω, 

να μην τις είχα στο σώμα μου ποτέ.

Eros day

https://www.youtube.com/watch?v=PQtRXqBQETA

Ο χρόνος πάγωσε.

Η μουσική ρέει βελούδινα στο αίμα μου.

Η ψυχή μου κοντοστάθηκε,

λευκή πάνω στο κρύο δέρμα σου,

ξερνάει πολώσεις ικετεύοντας προσοχή,

γδέρνοντας την μαλακιά ησυχία.

Όλα μέσα μου ασάλευτα

λεηλατημένα.

Βουβός πόλεμος αντιθέσεων,

εξάντληση του πιο στιβαρού φυσικού σώματος.

μοναδική κίνηση,

τα κύτταρα μου που αντιστέκονται στον βρικόλακα έρωτα.

Δεν έχω πια άλλο αίμα.

Precious Love from above

https://www.youtube.com/watch?v=NkQt5pUa2K0

"Precious Love can only come from above..."

Οι δυο έρωτες της ζωής μου.

Η μουσική και η ανθρώπινη σύνδεση. 

Είμαι σίγουρη, αυτά τα δυο 

θα μου λείψουν όταν ¨φύγω¨από τον πλανήτη Γη.

Όταν συνδέομαι με μια άλλη ψυχή,

νιώθω την σταθερή κίνηση μιας ανόργανης ύλης μέσα μου

να δημιουργεί έναν πυκνό ιστό,

και να μιλάει με τους δικούς μου ιστούς 

στο φυσικό μου σώμα, κι όλο μέσα πιο βαθιά,

στο ενεργειακό μου σώμα.

Η σύνδεση είναι σχεδόν πάντα χρονικά παράλληλη με την αγάπη.

Αγάπη με την γειτόνισσα, τον σύντροφο, τον γονέα, τον εραστή, τον κολλητό.

"Μα δεν είναι όλα ίσα κι όμοια" μου λες... 

Είναι!

Η αγάπη δεν έχει επίπεδα. Το μυαλό τα επινοεί, όλα.

Όταν ξεκινήσει η δημιουργία του ιστού,

δεν έχει σημασία ποιος την παρακίνησε,

υπάρχει σύνδεση, κι είναι κυτταρική,

όχι απλώς μυική στους επιφανειακούς μύες του φυσικού σου σώματος.

Είναι παντού. Σε αλλάζει. 

Σε γεμίζει με θετικά συναισθήματα ακόμα κι αν η αγάπη "φύγει"

ακόμα κι αν το μυαλό φτιάξει σενάρια θυμού, λύπης, ματαίωσης.

Αυτά είναι απλώς αντιδράσεις νοητικές.

Η σύνδεση δεν έχει ίχνος νοητικής υπόστασης.

Είναι prana. Ενέργεια. Σύνδεση, συγχρονικότητα ύπαρξης.

Δες τον θάνατο.

Ξεχνά το σώμα κι η ψυχή, όταν κάποιος "φύγει"?

Δε νομίζω.
Απεναντίας ο ιστός απλώνεται όλο και πιο βαθιά.

Το μυαλό ναι, ξεχνάει.

Αυτό αξιολογεί, αυτό επικρίνει, αυτό φτιάχνει συναισθήματα,

αυτό απαιτεί, προσδοκά, συγκρίνει,

σε τρελαίνει και ξεχνάς. Ξεχνάς να αγαπάς.

Έτσι, ζεις με το μυαλό.

Αναλύεις. Υποθέτεις. Κρίνεις. Κατηγορείς. Ζηλεύεις. Φθονείς.

Γίνεσαι δυστυχής.

Ξεχνάς να αγαπάς. Ξεχνάς να συνδέεσαι.

Δεν το λέω ζωή εγώ αυτό.

Μπορείς κι αλλιώς. Τώρα το γνωρίζεις.

Η αγάπη έρχεται από ψηλά,

από εκεί που έρχεσαι κι εσύ,

εκεί που θα πας.

'Aσε το μυαλό στην άκρη.

Άφησε την αγάπη να σε διαμορφώσει,

η σύνδεση θα σε γεμίσει.