"Ευκολία". Η απόδοση.

"Ευκολία". Η συντομία, είναι κοντά.

Η πράξη χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Μια εύηχη, εύκολη λέξη, η προτιμητέα λύση. 

 Τι με οδηγεί εκεί?

η επιτακτική λογική,

η κρυμμένη διαίσθηση,

η τρομακτική επίκριση,

ή ο φόβος της δυσκολίας?

Το εύκολο κι αυθόρμητο. Είναι κίτρινο φανταχτερό και μου χαμογελά.

Μα είναι παροδικό και εξαφανίζεται πάνω που είχα αρχίσει να ελπίζω.

Μήπως δεν είναι αυτό που φαίνεται?

Η δυσκολία κουράζει, βαραίνει τη θέληση.

Η ευκολία θολώνει, κοροιδεύει.

Να φύγουν οι ορισμοί.

Με ζάλισανε.

Τα σχήματα

Είναι οι σχέσεις μας κύκλος ή ευθεία?

Κάνουμε συνειδητά τα ίδια λάθη όταν αγαπάμε ή είναι τυχαία η επανάληψη?

Τελικά γιατί αγαπάμε, για να γίνουμε ευτυχισμένοι στη ζωή, για να κάνουμε παιδιά ή απλά για να ταλαιπωρούμαστε?

Εθελοτυφλούμε συνειδητά ή όχι?

Άραγε που είναι το κουμπάκι των απαντήσεων...το έχασα....

Λένε πως όταν βρείς τον άγγελο σου οι απαντήσεις εμφανίζονται, όλα ρέουν, όλα είναι πιο εύκολα.

Ο δικός μου μήπως έχασε τον δρόμο...?

Ο χορός και η πίστη

Η αγάπη δεν είναι κάτι άπιαστο. Όμως απαιτεί πίστη.

Δυνατή πίστη, τόση όση χρειάζεται για να κάνεις όνειρα, μικρά ή μεγάλα όνειρα, μακροχρόνια ή βραχυπρόθεσμα...πίστη και όνειρα το σκηνικό.

Αν δεν υπάρχει πίστη, το παιχνίδι είναι χαμένο, η αγάπη  περαστική, βολική, τυχαία και μάλλον θα φύγει άδοξα.

Κρίμα που δεν φτάνει η δύναμη του ενός. It takes two to tango και η κοινή ζωή μας είναι χορός.

Το χθες που έγινε σήμερα

Κουράστηκα τις ίδιες βροχές, τα ίδια σύννεφα,
τα ίδια λόγια, ίδιες γκριμάτσες, ίδια ρούχα, ίδιο τόνο φωνής.

Κουράστηκα να ελπίζω, να δω κάτι που θα με πείσει, που θα με αφήσει
έκπληκτη, θα με πλυμμυρίσει απο έκπληξη, θα καλύψει όλα μου τα ίσως.

Βαρέθηκα να περιμένω κάτι, να ακούω, να ελπίζω, να περιμένω ακόμα και το κάτι
να είναι άφαντο. Πέρα απο το ενα μέτρο δεν βλέπω. Έχει ομίχλη πυκνή.

Δεν θέλω το αύριο, θέλω το τώρα, μόνον αυτό έχω αληθινό.
Δεν θέλω να περιμένω το αύριο, δεν ξέρω αν θα έρθει.
Το σήμερα με κούρασε όμως και μόνο αυτό είναι εδώ.

Είναι απλό, καθαρό, κατάλευκο.
Το σήμερα θα γίνει εχθές, θα λάβει τέλος, έτσι η κούραση του σήμερα
δεν θα με ενοχλεί πια.

Ένα νέο σήμερα θα γεννηθεί και ένα νέο αύριο. Κι ας είναι ημιτελές, δεν πειράζει,
θα το ζω όμως γιατί θα είναι αληθινό, θα το έχω μπροστά μου και δεν θα περιμένω τίποτα άλλο να συμβεί...

Προς όλους τους Έλληνες Μηχανικούς

Πάει καιρός που κάθε φορά που βρισκόμαστε ή μιλάμε στο τηλέφωνο με συναδέλφους Μηχανικούς, ένα απο τα τρέχοντα θέματα που συζητάμε είναι

(1) η αδυναμία προσωρινής διακοπής απο τον ασφαλιστικό φορέα του ΤΣΜΕΔΕ (όπως γίνεται με τους ελεύθερους επαγγελματίες του ΤΕΒΕ) και φυσικά

(2) οι υπερβολικές πρασαυξήσεις του ΤΣΜΕΔΕ για τις απλήρωτες εισφορές εξαμήνου, κάτι οξύμωρο, δεδομένου οτι ο φορέας κατά την διάρκεια των οφειλών του ασφαλιζομένου (μετά τον δεύτερο εξάμηνοτου έτους) δεν παρέχει ασφάλιση.

Έτσι σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κίνηση προσπαθώντας να διεκδικήσουμε κάτι πιο νόμιμο και δίκαιο, δεδομένης της άσχημης οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας και των ασφαλιζομένων. Αυτό που ζητάμε απο εσάς, σε περίπτωση που έχετε προβληματιστεί και θέλετε όντως κάτι να αλλάξει σχετικά με τα προαναφερθέντα θέματα, είναι να προωθήσετε το συγκεκριμένο κείμενο σε γνωστούς σας Μηχανικούς. Το επόμενο βήμα θα είναι να δοθεί δημοσιότητα, μέσω κάποιου άρθρου/ων που θα δημοσιοποιεί την άποψη των Μηχανικών σχετικά με τα προαναφερθέντα στο ενημερωτικό δελτίο του ΤΕΕ και σε κάποια εφημερίδα.

Αν έχετε διαφορετική άποψη ή αν είσαστε ενημερωμένοι για κάτι που εγώ αγνοώ, θα χαιρόμουν πολύ να το συζητήσουμε.

Ευχαριστώ για την προσοχή

Ερυφίλη Βογδοπούλου

Αρχιτέκτων Μηχανικός

email: erivresearch@gmail.com

Νικολέττα Παπαδοπούλου

Αρχιτέκτων Μηχανικός

email: nicolett@otenet.gr

Ο προϋπολογισμός της ενέργειας μου για το 2011

Την μια κουράζομαι, απογοητεύομαι, απομονώνομαι, δεν βλέπω φως.

Την άλλη ενθουσιάζομαι με κάτι φανταχτερό που σκέφτηκα ή που συνέβη,

πιστεύω πως μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, έστω και λιγάκι

και ξαναπαίρνω ενεργεία για να μπω μέσα στον κύκλο του παιχνιδιού.

Όμως κάθε φορά που ξαναμπαίνω στο παιχνίδι θαρρώ πως βρίσκομαι πίσω από το πιόνι στο οποίο είχα σταματήσει, έχω όλο και πιο λίγη ενέργεια, έχω όλο και λιγότερες νίκες, περισσότερες ήττες και απογοητεύσεις. Νομίζω η ενέργεια μου είναι ίσως κάτι σαν τη γυναικεία γονιμότητα. Μέχρι κάποια ηλικία μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον αριθμό των ωαρίων με τον όποιο σε προίκισε η φύση, μετά λυπάμαι, αλλά δεν γίνεται πια, τουλάχιστον όχι με φυσικό τρόπο.

Είναι ίσως λίγο νωρίς να έχω σημαντικές απώλειες ενέργειας?.. μήπως υπάρχει κάποιος "ενέργεια-μετρητής" να δω ποσό απόθεμα έχω για να κανονίσω την πορεία μου, να κάνω μια οικονομική πρόβλεψη τέλος πάντων και να ξέρω τι πρέπει να ξοδεύω κάθε μέρα προκειμένου να μην "ξεμείνω" ενεργειακά σε πρώιμη ηλικία!!!

Απ την άλλη αναρωτιέμαι μήπως δεν είναι τόσο καίριας σημασίας η καθαυτή ενέργεια, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσω και να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω δίχως την πολυπόθητη ενεργεία που μου δίνει ώθηση, ίσως πρέπει αυτή η ενεργεία να εκλείψει για να μπορέσω να βρω κάποιου άλλου είδους "υλικό" το όποιο θα μου δίνει ώθηση...

Νομίζω πως το θέμα δεν είναι τόσο ποσοτικό όσο ποιοτικό.

Ίσως δεν έχει σημασία πόση ενεργεία καταναλώνω και πόση μου απομένει αλλά τι μου δίνει ενεργεία και πως αντιλαμβάνομαι τις καταστάσεις γύρω μου, πως τις δέχομαι, τι πιστεύω και τι νιώθω. Ίσως τελικά ο παραλληλισμός μου με τα ωάρια της γυναικάς, ποσοτικά και μόνον, δεν μου ταιριάζει πια...

Ευτυχώς, δεν είμαι καθόλου βέβαιη πως έχουμε σαν άνθρωποι

περιορισμένη ποσότητα ενεργείας...

2b or not 2b (Italiano)

 L'abitudine,

la nostra vita, la ripetizione continua.

a volte consapevole, a volte no,

a volte la nostra abitudine 

a voltra l'abitudine prestata.

L'abitudine, la buona abitudine.

La nostra abitudine.

Ci sorride, ci guida, 

ci soddisfa, ci fa piacere.

Il compagno che abbiamo scelto.

 

L'abitudine, la cattiva abitudine.

L'abitudine prestata.

Ci sottopone, ci soffoca,
ci fa sentire tristi.

Il compagno che non abbiamo scelto.

L'abitudine

la nostra scelta e la felicita'

la nostra inerzia e la distruzione.