Ο αόρατος ιστός

Όταν αγαπάς

πιστεύεις ακόμα και τα πιο ουτοπικά σενάρια.

Γιατί?

Η μαγεία της αγάπης εκκρίνει μιά ουσία 

που σχηματίζει έναν αόρατο ιστό

γύρω απο την καρδιά, κάτι σαν πέπλο

που θαμπώνει το τοπίο.

Δεν σκέφτεσαι λογικά, δεν βλέπεις καλά,

ακούς αλλά δεν ακούς, σε πειράζει αλλά δεν σε νοιάζει, 

 ένα φίλτρο ατονεί τις υπάρχουσες αισθήσεις

και οξύνει αυτές που δημιούργησε.

Ο αόρατος ιστός κρατάει τα εμπόδια μακριά

και τους ανθρώπους ενωμένους,

 σαν ένα.

Μα όταν ο ιστός φθαρεί και τρυπήσει,

ξαφνικά ή σιγά σιγά,

η μαγεία θα φύγει.

Οι αισθήσεις ξαναγυρίζουν στα συνηθισμένα επίπεδα

 και έχεις πίσω την γνώριμη ζωή σου,

δίχως φίλτρα, δίχως μαγεία, δίχως επιπλέον αισθήσεις.

Ένα τέλος. Δυό ζωές.

Μιά αρχή.

Είσαι πάλι εσύ. Έμαθες πολλά.

Πολλά για τα φίλτρα της αγάπης, για τις νέες αισθήσεις,

ξέρεις τι υπέροχα σε περιμένουν...

η μαγεία δεν τελειώνει αν εσύ δεν το θες.

Αλλάζει χρώμα και σχήμα, υφή και άρωμα,

μα είναι πάντα μαγεία

μια άλλη διάσταση, δεν έχει χρόνο και ηλικία,

όπως και η ψυχή σου.

Αυτός, αυτή και οι ευθύνες.

- Εσυ φταίς. Ήξερες τι θέλω. Σε πίστεψα. Με κορόιδεψες...

- Μα εγώ έκανα οτι μπορούσα, δεν ήθελα να σε πληγώσω. Λυπάμαι.

- Ποιός φταίει τότε? Πάλι εγώ?

- Κανείς! Και οι δυό. Γιατί να βρούμε ποιός φταίει? Θα τον καταδικάσουμε? 

Και οι δυό θέλουμε να ζούμε  όσο καλύτερα γίνεται. Πόσο χαζό και ανούσιο
να επιρρίπτουμε ευθύνες. Ίσως το "καλύτερα" το δικό μου δεν είναι το καλύτερο για εσένα, ίσως όχι πια. Ίσως να είναι καλύτερα και για τους δυό μας το "χώρια". Σκέψου το. Εξάλλου, ποιός ορίζει την αγάπη και ποιός της βάζει όρια? Αγάπη και χώρια. Δυο κεφάλαια αυτόνομα χωρίς αναγκαία συνοχή.
Δυό κεφάλαια, δυό πορείες, δυό ζωές. Έτσι απλά.

- Εντάξει?

- Εντάξει.

- Σ'αγαπάω.

- Κι εγώ.

"Ευκολία". Η απόδοση.

"Ευκολία". Η συντομία, είναι κοντά.

Η πράξη χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Μια εύηχη, εύκολη λέξη, η προτιμητέα λύση. 

 Τι με οδηγεί εκεί?

η επιτακτική λογική,

η κρυμμένη διαίσθηση,

η τρομακτική επίκριση,

ή ο φόβος της δυσκολίας?

Το εύκολο κι αυθόρμητο. Είναι κίτρινο φανταχτερό και μου χαμογελά.

Μα είναι παροδικό και εξαφανίζεται πάνω που είχα αρχίσει να ελπίζω.

Μήπως δεν είναι αυτό που φαίνεται?

Η δυσκολία κουράζει, βαραίνει τη θέληση.

Η ευκολία θολώνει, κοροιδεύει.

Να φύγουν οι ορισμοί.

Με ζάλισανε.

Τα σχήματα

Είναι οι σχέσεις μας κύκλος ή ευθεία?

Κάνουμε συνειδητά τα ίδια λάθη όταν αγαπάμε ή είναι τυχαία η επανάληψη?

Τελικά γιατί αγαπάμε, για να γίνουμε ευτυχισμένοι στη ζωή, για να κάνουμε παιδιά ή απλά για να ταλαιπωρούμαστε?

Εθελοτυφλούμε συνειδητά ή όχι?

Άραγε που είναι το κουμπάκι των απαντήσεων...το έχασα....

Λένε πως όταν βρείς τον άγγελο σου οι απαντήσεις εμφανίζονται, όλα ρέουν, όλα είναι πιο εύκολα.

Ο δικός μου μήπως έχασε τον δρόμο...?

Ο χορός και η πίστη

Η αγάπη δεν είναι κάτι άπιαστο. Όμως απαιτεί πίστη.

Δυνατή πίστη, τόση όση χρειάζεται για να κάνεις όνειρα, μικρά ή μεγάλα όνειρα, μακροχρόνια ή βραχυπρόθεσμα...πίστη και όνειρα το σκηνικό.

Αν δεν υπάρχει πίστη, το παιχνίδι είναι χαμένο, η αγάπη  περαστική, βολική, τυχαία και μάλλον θα φύγει άδοξα.

Κρίμα που δεν φτάνει η δύναμη του ενός. It takes two to tango και η κοινή ζωή μας είναι χορός.

Το χθες που έγινε σήμερα

Κουράστηκα τις ίδιες βροχές, τα ίδια σύννεφα,
τα ίδια λόγια, ίδιες γκριμάτσες, ίδια ρούχα, ίδιο τόνο φωνής.

Κουράστηκα να ελπίζω, να δω κάτι που θα με πείσει, που θα με αφήσει
έκπληκτη, θα με πλυμμυρίσει απο έκπληξη, θα καλύψει όλα μου τα ίσως.

Βαρέθηκα να περιμένω κάτι, να ακούω, να ελπίζω, να περιμένω ακόμα και το κάτι
να είναι άφαντο. Πέρα απο το ενα μέτρο δεν βλέπω. Έχει ομίχλη πυκνή.

Δεν θέλω το αύριο, θέλω το τώρα, μόνον αυτό έχω αληθινό.
Δεν θέλω να περιμένω το αύριο, δεν ξέρω αν θα έρθει.
Το σήμερα με κούρασε όμως και μόνο αυτό είναι εδώ.

Είναι απλό, καθαρό, κατάλευκο.
Το σήμερα θα γίνει εχθές, θα λάβει τέλος, έτσι η κούραση του σήμερα
δεν θα με ενοχλεί πια.

Ένα νέο σήμερα θα γεννηθεί και ένα νέο αύριο. Κι ας είναι ημιτελές, δεν πειράζει,
θα το ζω όμως γιατί θα είναι αληθινό, θα το έχω μπροστά μου και δεν θα περιμένω τίποτα άλλο να συμβεί...

Προς όλους τους Έλληνες Μηχανικούς

Πάει καιρός που κάθε φορά που βρισκόμαστε ή μιλάμε στο τηλέφωνο με συναδέλφους Μηχανικούς, ένα απο τα τρέχοντα θέματα που συζητάμε είναι

(1) η αδυναμία προσωρινής διακοπής απο τον ασφαλιστικό φορέα του ΤΣΜΕΔΕ (όπως γίνεται με τους ελεύθερους επαγγελματίες του ΤΕΒΕ) και φυσικά

(2) οι υπερβολικές πρασαυξήσεις του ΤΣΜΕΔΕ για τις απλήρωτες εισφορές εξαμήνου, κάτι οξύμωρο, δεδομένου οτι ο φορέας κατά την διάρκεια των οφειλών του ασφαλιζομένου (μετά τον δεύτερο εξάμηνοτου έτους) δεν παρέχει ασφάλιση.

Έτσι σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κίνηση προσπαθώντας να διεκδικήσουμε κάτι πιο νόμιμο και δίκαιο, δεδομένης της άσχημης οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας και των ασφαλιζομένων. Αυτό που ζητάμε απο εσάς, σε περίπτωση που έχετε προβληματιστεί και θέλετε όντως κάτι να αλλάξει σχετικά με τα προαναφερθέντα θέματα, είναι να προωθήσετε το συγκεκριμένο κείμενο σε γνωστούς σας Μηχανικούς. Το επόμενο βήμα θα είναι να δοθεί δημοσιότητα, μέσω κάποιου άρθρου/ων που θα δημοσιοποιεί την άποψη των Μηχανικών σχετικά με τα προαναφερθέντα στο ενημερωτικό δελτίο του ΤΕΕ και σε κάποια εφημερίδα.

Αν έχετε διαφορετική άποψη ή αν είσαστε ενημερωμένοι για κάτι που εγώ αγνοώ, θα χαιρόμουν πολύ να το συζητήσουμε.

Ευχαριστώ για την προσοχή

Ερυφίλη Βογδοπούλου

Αρχιτέκτων Μηχανικός

email: erivresearch@gmail.com

Νικολέττα Παπαδοπούλου

Αρχιτέκτων Μηχανικός

email: nicolett@otenet.gr