ΕΓΩ αληθινο και μη

12/6/2012                     

 http://www.youtube.com/watch?v=cCOSrspIo4k

Ενα ονειρο αυτο που εχουμε μαθει να θεωρουμε "εγω".

Ψαχνω το αληθινο μου εγω.

Βρισκω παντου προκληση για εξελιξη και γνωση,

για υπερβαση του ανθρωπινου εμφυτου εγωισμου,

αντιμετωπιση της ζωης με ζωτικη ορμη,

αποβολη της υπερβολης του συγχρονου τροπου σκεψης.

Βαριεμαι....κι εξελισσομαι

Αθυτος - 11/06/2012

Αληθεια, τι μας κανει να λεμε βαριεμαι, κατι που λιγο πριν καιρο αναζητουσαμε παθιασμενα?

Χανουμε εξολοκληρου τον ενθουσιασμο μας, το ενδιαφερον μας?

Ο ερωτας με μια πανεμορφη γυναικα, ενα πεντανοστιμο παγωτο, 

μια στιγμη μαγευτικης θεας, ενα γευστικοτατο φαγητο?

Τι να ειναι αυτο που μας κανει να "μπουχτιζουμε", τι να μας κανει να μην αναγνωριζουμε πια την αρχικη αξια αυτου του υπεροχου, καποτε, συμβαντος?

Υπαρχει αραγε τροπο να αντισταθουμε στην αλλοτριωση 

και να μεταμορφωσουμε αυτο το συναισθημα σε ενα μεταλλασομενο στοιχειο που δεν θα χανει ποτε την αξια του γιατι θα μας γεμιζει με διαρκη ενθουσιασμο με τις συνεχεις μεταβολες του?

Μηπως μπορει αυτο να ειναι η αγαπη και οι μεταμορφωσεις της?

Αλλάζω

http://www.youtube.com/watch?v=qn1oiBLSIaY

Περιμενοντας εναν θαρραλεο φιλο να με βοηθησει να κανω φορματ
στον υπολογιστη μου...διαβαζω σημειωσεις ενος καυτου (41 βαθμους κελσιου μεσα στο πετρινο μπαρ) καλοκαιριου, οταν για πρωτη φορα στη ζωη μου δουλευα σ ενα καφε μπαρ στην Αθυτο,στην Χαλκιδικη.

Λενε πως οι ανθρωποι δεν αλλαζουν ποτε, κι ομως αν οι συγκυριες ειναι με το μερος σου (ειτε το ξερεις ειτε οχι) αλλαζεις θελεις δεν θελεις. Μεσα σε 4,5 μηνες που εκανα αυτην την κουραστικη σωματικα και ψυχικα αλλα "ελαφρια" πνευματικα δουλεια, συνειδητοποιησα ποσο ΟΥΦΟ υπηρξα στο παρελθον, για την ακριβεια οταν ζουσα στην Αγγλια..
Ειναι δυσκολο καποιος να αντικαταστησει σχεδον μονιμες εγγραφες του νου, αλλα
οταν, κι αν αυτο συμβει, ειναι ΥΠΕΡΟΧΟ!!!! Νομιζω πως απο τα πιο τελεια συναισθηματα που εχω ποτε νιωσει ειναι οταν συνειδητοποιησα πως οι αντιδρασεις μου δεν ητανε...δικες μου
αλλα αλλων, γονιων , αδελφων, γενικα προτυπων που ειχα οταν ημουν παιδι.
Κι οταν πια μπορω να επιλεξω εγω τι θελω, τι ζηταω, τι αρνουμαι, ειναι εξαιρετικα
απελευθερωτικο και refreshing, οπως οταν μυριζεις κομμενο lemongrass...λεμονοχορτο στα Ελληνικα αν και αμφιβαλλω αν παραγουμε αυτο το φυτακι στον τοπο μας...

Στη ζωη ολα χρειαζονται, τα καλα, τα κακα, τα ενοχλητικα, τα υπεροχα, ολα μπορουν να μας βοηθησουνε να γινουμε καλυτεροι, αρκει να βλεπουμε και να ακουμε, και τα υπολοιπα θα τα κανει αυτος ο σπουδαιος μηχανισμος που λεγεται εγκεφαλος και νοηση...

Ηθελα να ευχαριστησω οποιον, εν αγνοιαν του, εκεινο το καλοκαιρι μου εδωσε την δυνατοτητα να καταλαβω ποσο στραβα βαδιζα, και να αναθεωρησω βαθια τυπωμενες αντιληψεις και πεποθησεις...

Kalhmera...

https://www.youtube.com/watch?v=wcbmTaw-cu8

Good morning how are you

I hope you always feel good

when you are around me

and when you are far away

hope your every single day

is a new beginning

good morning how are you

i love you so much

Good morning how are you

I hope you always feel good

do not lose your courage

don't ever  look down

good morning my joy

good morning life

good morning how are you

i love you so much...

Καλημέρα τι κάνεις

να `σαι πάντα καλά

κι όταν είσαι κοντά μου

κι όταν είσαι μακρυά

να `ναι κάθε σου μέρα

μια καινούργια αρχή

καλημέρα τι κάνεις

σ’ αγαπάω πολύ..

Καλημέρα τι κάνεις

να `σαι πάντα καλά

το κουράγιο μη χάνεις

το κεφάλι ψηλά

καλημέρα χαρά μου

καλημέρα ζωή

καλημέρα τι κάνεις

σ’ αγαπάω πολύ..

Creep

https://www.youtube.com/watch?v=XFkzRNyygfk

15 Γεναρη. Μια εύηχη ημερομηνία, ακουστική και αισθησιακη.

Σχεδόν συννεφιά, λευκός ουρανός με γκρίζες, σομόν, ανομοιογενείς παρεμβολές απο μπετόν,

άλλες χαμηλές, άλλες πρόσφατες, άλλες αιωνόβιες.

Το φως κυλάει αμελητέο στο χώρο, μέσα απ τις βαριές, ανάγλυφες κουρτίνες.

Ο ήχος της τρομπέτας με κυριεύει,

γεμίζει τον τόπο, εισχωρεί παντού,

στο σώμα, στις σκέψεις, στη μνήμη....

ΣΙΩΠΗ

10.12.2013

http://www.youtube.com/watch?v=4zLfCnGVeL4

 ΣΙΩΠΗ. 

ΣΑΝ Ν ΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ.

ΠΑΡΑΞΕΝΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΣ, ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΔΕΙΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΣΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ Σ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΜΑ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ?

ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ,

Μ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΠΑΛΑΤΙΑ, ΕΝΩ ΑΡΚΕΙ Η ΚΑΛΥΒΑ,

ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ, ΕΝΩ ΚΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΖΕΣΤΑΝΕΙ.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙΡΟ, ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΛΕΙΠΟΥΝ,

ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ.

ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ Σ ΕΝΑ ΓΥΑΛΙΝΟ ΔΟΧΕΙΟ

 ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΤΜΙΖΟΝΤΑΝ ΠΟΤΕ...

ΘΑ Μ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΑΡΑΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?

Doubt

http://www.youtube.com/watch?v=K5bo4VDEH-U

Χτυπάει το τηλέφωνο. Μια καλή φίλη με παρακινεί να βγούμε, να πάμε για ποτό σε κανένα μπαράκι...της λέω «θα δω, θα σου τηλεφωνήσω»..χθές λόγω Χριστουγέννων ήμουν έξω χόρευα κι έπινα ως αργά και κουράστηκα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Έτσι, ξεκινάω τον εσωτερικό μου διάλογο.

Αλήθεια, γιατί να βγώ?

Θέλω να γνωρίσω κόσμο?

Οχι, όχι τώρα.

Θέλω να καλοπιστώ και να γίνω όμορφη για να με δουνε όλοι?

Μπαααα...όχι τώρα....

Τι θέλω?...Θέλω να βαλω Miles Davis και το  Generique, που το έχω στην επανάληψη εδώ και 20 λεπτά, ή να ακούσω τον Ρέμο ή τον γνωστο DJ της Θεσσαλονίκης να παίζει ψευτο-ράπ?

Μμμμ παλι δε νομίζω...

Θέλω να πιώ με την μυρωδιά του καπνού να φράζει το αναπνευστικό μου που μόλις άνοιξα με pranayama?..

μπα άκυρο!!

Τελικά μετά απο 5 λεπτά κουβέντας, διαπίστωσα πως δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να βγώ μιας και την συγκεκριμένη αγαπητή παρέα, θα έχω την χαρά να την συναντήσω σε ένα καφέ ή στο σπίτι μου ή στο σπίτι τους, γενικά κάπου ήσυχα όπου θα μπορούμε και να επικοινωνήσουμε λεκτικά σε περίπτωση που το θελήσουμε...

Συχνά σκέφτομαι αν είμαι πράγματι απο αυτήν την χώρα ή μου είπαν για κάποιο μυστήριο λόγο ψέμματα οι γονείς μου, μήπως γεννήθηκα στην Ρωσία και με φέρανε εδώ στα 10 μου, ή μήπως είμαι υιοθετημένη? Δεν νομίζω πως έχω πολλά κοινά με τους υπόλοιπους ανθρώπους της ηλικίας μου που ζούνε και διασκεδάζουνε σ αυτήν την χώρα, με τον προαναφερόμενο τρόπο. Οκ, θα βγώ για μια μπύρα με έναν φίλο αλλά δεν θα αντέξω πάνω απο 2 ώρες τον τρελό καπνό και την μουσική στη διαπασών, που προφανώς δεν θα ταιριάζει καθόλου με τα γούστα μου...γιατί άραγε δεν μπορώ να θεωρήσω νορμάλ και μέσα στο πρόγραμμα όλες αυτές τις συνήθειες που κάνουν άλλους συνανθρώπους μου να λένε «α εγώ δεν την αφήνω την Ελλαδίτσα, που θα βρω άλλο τέτοιο περιβάλλον»...εκεί ακριβώς είναι που συνειδητοποιώ πως ΝΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ!!! Ίσως βέβαια να είναι και κάτι πολύ φυσιολογικό, ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του και πράττει αυτό ακριβώς που τον ευχαριστεί και τον ικανοποιεί, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτει με την πλειονότητα των συμπατριωτών του...

Έ λοιπόν δεν θα νιώσω καθόλου τύψεις που διάλεξα το NOIR του Miles, τον καναπέ μου και το ροζέ μου για να γράψω τις ιστορίες μου αντί της Χριστουγεννιάτικης βόλτας στο κέντρο της πόλης..στην υγεία μας και ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!