ψυχη και σωμα

Γιατι αραγε καποια μερα ξυπναμε και...

νιωθουμε αυτη τη διαυγεια που τοσο μας ελειπε κι αναζητουσαμε?

Που γυρνουσε και σημερα επεστρεψε?

Ειχε παει διακοπες

εκανε μηπως απεργια

που κρυβοτανε η Κ.Διαυγεια

και μια βροχερη πρωια εμφανιστηκε μπροστα μας?

Πολλες οι πιθανες απαντησεις.

Οταν κατι στον οργανισμο μας δεν λειτουργει

στην αρχη καποιο μερος του σωματος νιωθει την ενοχληση

κι αν την αγνοησουμε επεκτεινεται και σε αλλα μερη

και πολυ πιθανως να δυσχεραινει την καθημερινοτητα μας.

Πρεπει να λυσουμε το προβλημα

για να μπορεσουμε να ζησουμε φυσιολογικα 

και να ανταποκριθουμε στις καθημερινες μας δραστηριοτητες με ανεση και ευχαριστηση.

Ο ψυχικος μας κοσμος ειναι οπως το σωμα μας.

Αν υπαρχει κατι μεσα μας που μας ενοχλει 

και/ή μας παρεμποδιζει να ζουμε με ικανοποιηση

κατα πασα πιθανοτητα πρεπει

να βρουμε τι φταιει και να το αντιμετωπισουμε

οπως ακριβως θα λειτουργουσαμε αν μας πονουσε το νεφρο

το συκωτι, η κοιλια, το στομαχι κτλ.

Μονο που ειναι πολυ πιο δυσκολη η διαγνωση του ψυχικου πονου. 

Μαλλον, αν το θεσω πιο ρεαλιστικα,

το σωμα μας ειναι αμεσα εξαρτημενο απο τη ψυχικη μας υγεια

κι οπως ειναι φυσικο, οταν κατι δεν παει καλα με τη ψυχη

το σωμα εκδηλωνει τ αντιστοιχα συμπτωματα,

δυσφορια ειναι το πιο αναγνωρισιμο,

κατι μας φταιει, κατι δεν κολλαει,

κατι δεν μας αρεσει και μας κανει να νιωθουμε αβολα,

για αυτο και δυσφορουμε.

ΑΝ το αγνοησουμε και υποθαλψουμε το συμπτωμα,

ακριβως οπως συμβαινει και με το σωμα,

το προβλημα πιθανως θα μεγαλωσει...

ετσι ενα πρωινο θα ξυπνησουμε 

και δεν θα εχουμε ορεξη να σηκωθουμε απ το κρεββατι

το σωμα αρνειται να κανει τ οτιδηποτε

το σωμα αντιδρα στην ασυνειδητη μας επιλογη να αγνοουμε τη δυσφορια

που κατι μας δημιουργει.

Οταν μετα απο καιρο αποδεχτουμε, παρατηρησουμε, παλεψουμε και 

ψαξουμε λυσεις για το προβλημα μας

μερα με την μερα η δυσφορια θα φευγει

κι ετσι ενα πρωι θα ερθει ξανα στη ψυχη η διαυγεια 

την οποια φυσικα το μυαλο θα αναγνωρισει με μεγαλη χαρα.

Καλως οι κακως τα "θεματα" της ψυχης ειναι αρρηκτα δεμενα με το σωμα 

αν δεν καταπιεζουμε το σωμα μας και δεν αγνοουμε τα σημαδια που μας δινει

μα αντιθετως τα φροντιζουμε ενα ενα με αγαπη κι υπομονη

τοτε θα ερθει η μερα που θα νιωσουμε αυτη 

την πολυποθητη διαυγεια, ηρεμια

ανιδιοτελη αγαπη για την ιδια την ζωη 

και για τους γυρω μας

γνωστους κι αγνωστους.

Ζουμε μια μοναχα ζωη σ αυτο τον πλανητη.

Καθε λεπτο που φευγει δεν επαναλαμβανεται.

Ειναι ασυμφορο να εθελοτυφλουμε

να κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας

να μη βλεπουμε και να μην ακουμε...

χανουμε χρονο απο αυτη την μοναδικη 

κι υπεροχη ζωη.

day-dreaming is over

https://www.youtube.com/watch?v=J5qampgVri8

Πως αναπολεις κατι ασχημο που εχεις βιωσει? 

Συμβαινει καμμια φορα, 

κοιτας πισω και βλεπεις μια σκια 

διχως να ξερεις σε ποιον ανηκει. 

Καμμια φορα ξυπνας απο εναν στιγμιαιο υπνο που ειχες πεσει 

και αρχιζεις να συνειδητοποιεις πως ονειρευοσουν 

μα οχι στον υπνο σου, 

μετα δινεις μια τσιμπια στον εαυτο σου κι επιστρεφεις. 

Ηταν ενα ονειρο μονο. 

Τωρα καντο πραγματικοτητα. 

Ηρθε η στιγμη.

σου μιλαω...

https://www.youtube.com/watch?v=6d1Lz_e9G1E

Σε παρατηρω και ακουω τι σκεφτεσαι

λες ασυναρτησιες και σκεφτεσαι αδομητα

σαν να προσπαθεις να πεισεις καποιον ξενο 

μα ξεχνας πως σε ξερω πιο καλα απο καθεναν,

ειμαι εσυ.

Μα γιατι δεν μ αποδεχεσαι

δε βαρεθηκες να αντιδρας σ αυτο που εισαι?

Κανεις οτι δεν σε πειραζει αλλα τα νεα που μαθες

σε ταρακουνησαν, το βλεπω.

Ναι οταν το μαθα ενιωσα σαν να εγινε σεισμος 

μεσα στη καρδια μου στη μνημη μου...

Λες ξεχασες αλλα δεν ειμαι σιγουρη για αυτο.

Ακου

πρεπει να αλλαξεις πορεια

η ζωη ειναι εδω μπροστα σου

κοιτα την πραξε κουνησου

μη χανεις χρονο σε ανουσιες καταστασεις

ψαξε και θα βρεις.

Αλλαζω...και σε χανω

https://www.youtube.com/watch?v=zbcLr6mqIVI

Καμμια φορα νιωθω πως δεν ειμαι εγω...

ξερω τι θα μου πεις

" δεν πειραζει αν επανερχεσαι στο γνωριμο σου εγω".

Μα δεν ειναι ετσι.

Η μικρη αλλαγη γινεται ολο και πιο ογκωδης

κι εγω

 ολο και πιο ρευστη,

 χανω τον προγραμματισμο μου.

Καποιες φορες, με απογειωνει, δε θελω να σταματησει.

αλλες, ψαχνω εμμονικα το γιατι

προσπαθω να καταλαβω
που με παει.

Ποιος τοποθετησε αυτα τα μαγικα συννεφα στον ουρανο?

Γιατι τα ματια βλεπουν τον ουρανο μπλε?

Γιατι γερναμε?

Γιατι αρρωσταινουμε?

Γιατι ειμαστε εδω?

Γιατι αλλαζω?

Ευτυχια κι εξαρτηση

https://www.youtube.com/watch?v=m7sTUrXYEfY

Τι συμβαινει οταν σιγα σιγα αρχιζουμε να βρισκουμε 

και να διορθωνουμε τον εαυτο μας?

Οταν αρχιζεις και βλεπεις συμπεριφορες σε φιλους και γνωστους που σ ενοχλουν

κι ακαριαια συνειδητοποιεις πως ενιοτε

 φερεσαι κι εσυ ετσι.

Μ αυτον τον τροπο δημιουργεις κινητρο στον εαυτο σου να αλλαξει.

Ειναι εξαιρετικα δυσκολο να δεις μεσα σου ή να αναγνωρισεις

τις προβληματικες σου αντιδρασεις

κυριως οταν βρισκεσαι μεσα στην "comfort zone" σου!!!

Οταν μεινεις μονος με τον εαυτο σου, σκοπιμα, ή ακομα

κι οταν οι συγκυριες τα φερουν ετσι και σταματας να αντιδρας σ αυτη τη μοναξια,

επιβαλεις στο μυαλο σου να αρκεστει στο τι σου δινει η ψυχη σου

κι οχι στο τι λαμβανεις απο τους αλλους

σταματας να ζητας, ν απαιτεις, να εξαρτασαι απο τις αντιδρασεις των αλλων

και βρισκεσαι αντιμετωπος με τον εαυτο σου

τον κοιτας και τον παρατηρεις

διχως να τον αποφευγεις.

Οσες φορες βρεθεις σε συνθηκες οπου δεν εχεις τους φιλους σου

κοντα σου, ουτε οικογενεια, ουτε συντροφο, θα σου λειπουν ολα αυτα

 τοσο πολυ που θα νιωσεις στην αρχη αδικημενος

θα προσπαθεις να βρεις καποιο λογο και αιτια

κι ομως ολα αυτα ειναι αυτοματες αντιδρασεις,
αυταπατες...

αν δεν πορσκολληθεις θα περασουν,

 κι η ηρεμια, η παρατηρηση, η απαντηση θα ερθει απο μονη της.

Μονοι μας γεννηθηκαμε 

και μονοι μας μπορουμε να κανουμε τα παντα.

Η ευτυχια μας δεν εξαρταται απο κανεναν παραμονο απο εμας τους ιδιους.

Ενας συντροφος μπορει να μας κανει να νιωσουμε ευτυχισμενοι

ΜΟΝΟ
οταν εχουμε την ικανοτητα να νιωσουμε ευτυχια 

ακομα κι οταν ειμαστε χωρις αυτον.

Δεν ειναι κατι ευκολο και αυτοματο, 

ειναι ομως κατι υπεροχο που ο καθενας μπορει να βιωσει

και που μας εξασφαλιζει την συναισθηματικη μας

απεξαρτηση απο τους αλλους

απο οποιονδηποτε αλλον

οσο κι αν τον αγαπαμε 

κι οσο κι αν επηρεαζει την καθημερινοτητα μας.

Ευτυχια κι εξαρτηση
 ασυμβατες εννοιες.

με ποδια η χωρις

Πηγα προχθες σε μια συνεντευξη.

Ειχα ενα καποιο αγχος..ουτε πολυ μα ουτε και λιγο...

Μπηκα μεσα στο λεωφορειο.

Ενα αναπηρικο καροτσακι μ εναν παχουλο κυριο διπλα μου.

Στην αρχη υπεθεσα πως ειχε καποια αναπηρια

χωρις να ξερω ποια ακριβως 

μιας και δεν τον εβλεπα απο μπροστα.

Καθως χαμηλωσε το οχημα κι ανεβηκε το καροτσακι

ο κυριος ηρθε και καθησε ακριβως με γεωμετρικη λεπτομερεια

μπροστα μου, φατσα καρτα!!!

Το προσωπο του μεγαλο κι ελαφρως κοκκινο

ισως απ το πολυ αλκοολ, ισως απ την χρονια προσπαθεια

να αποδεχτει αυτο που του συνεβει.

Σπασμενα δοντια, καποια λειπανε τελειως,

γαλαζια μεγαλα ματια θλιμμενα που δεν εστιαζαν καλα.

Λειπαν τα ποδια.

Κομμενα απο τους τενοντες των τετρακεφαλων.

Το κεφαλι στηριζονταν στο λαιμο

ο λαιμος στον κορμο

η παχουλη κοιλια πανω στην λεκανη κι η λεκανη

στηριζονταν επανω στη βαση απο το καροτσακι.

Ενιωσα γελοια με το αγχος μου.

Ενιωσα πως υπερεκτιμω τις καταστασεις κι υπερβαλλω

Ενιωσα και λιγο ντροπη για κατι που ακομα δεν εχω καταλαβει.

Αστραπιαια στο μυαλο μου στρυφογυριζε ο ορισμος της λεξης

"αυτονομια".

Με ποδια εχεις αυτονομια

διχως ποδια δεν θα εχεις ποτε.

Μα τελικα τι ζητας?

Μηπως ηρθε ο καιρος να αναρωτηθεις τι ζητας απο την ζωη σου?

Βοηθητικες ερωτησεις θα μπορουσαν να ειναι οι εξης:

- σ αρεσει αυτο που βιωνεις κατα το μεγαλυτερο μερος της ημερας σου?

Αν ναι, τι σ αρεσει ακριβως?

Αν οχι, τι δεν σου αρεσει?

- σ αρεσουν οι ανθρωποι με τους οποιους συναναστρεφεσαι?

Ποιον δεν αντεχεις?

Τι σου προκαλει? Γιατι δεν τον αντεχεις?

- η καθημερινοτητα που ζεις, σου δινει ικανοποιηση, δημιουργικοτητα, 

ιδεες, κινητρα ή μηπως σε εγκλωβιζει?

Αν οχι, τι θα ηθελες παραπανω?

Το ξερω πως υπαρχουν πολλοι που θεωρουν τις παραπανω ερωτησεις

αστειες, γιατι απλα δεν δεχονται πως εχουμε δικαιωμα επιλογης....

Συχνα εγκλωβιζεσαι μεσα στα πλαισια της γνωστης δηλωσης

"δουλευεις για να επιβιωσεις".

Κι ομως για να δουλευεις πρεπει να μπορεις να επιβιωνεις αρμονικα

με την δουλεια σου και τους ανθρωπους γυρω σου

αλλιως αργα ή γρηγορα θα γινεις

νευρικος, θα σαι εκνευρισμενος συνεχως,

δεν θα σε ικανοποιει τιποτα,

θα χωρισεις, θα παρατησεις την δουλεια σου

ή θα παθεις νευρικο κλονισμο

και θα καταληξεις να σε διωξουνε απο τη δουλεια σου

και να σε χωρισουν απο τη σχεση.

Μηπως ομως ολη αυτη η στανταρντ σκεψη γυρω απο την

δουλεια σου, μπλοκαρει σημαντικα την ελευθερη σου σκεψη και βουληση,

την δημιουργικοτητα και ευρυματικοτητα σου, 

μηπως επηρεαζεσαι σε καταστροφικο βαθμο 

απο τα κακα παραδειγματα των γυρω σου  κι ετσι 

μπλοκαρεις τη σκεψη στη διαδρομη της

για ευρεση ευρυματικοτητας και διαφορετικοτητας?

Οι ετικετες της σημερινης εποχης 

παντου

σ ακολουθουνε σε οτι κανεις

καθε μερα που θ ανοιξεις την τηλεοραση

καθε στιγμη που θα κοιταξεις εν αγνοιαν σου μια διαφησιμη 

καθως κανεις εναν περιπατο στο κεντρο της πολης,

κι ομως εσυ επιλεγεις αν θα τις ενστερνιστεις ή οχι

καθαρα συνειδητη επιλογη.

Σ ελεγχουν αυτοι στους οποιους 

δινεις το δικαιωμα να σ ελεγχουν,

απο τους πολιτικους μεχρι τους λαθος συντροφους,

απ τους αφελεις ενιοτε γονεις μεχρι τους 

πορομενους φιλους που θελουν το καλο σου.

Τελικα ομως εσυ θα διαλεξεις

τι θελεις να αποτελεσει την καθημερινοτητα σου.

Κι αν το διαλεξεις μπορεις να το κανεις.

Ενα βημα πιο κοντα στην ολοκληρωση σου.