ο χωρος της σκεψης

https://www.youtube.com/watch?v=mcXYz0gtJeM

Οι σκεψεις χρειαζονται υλικο χωρο...

Οταν πεσουν η μια επανω στην αλλη 

πιεζονται και πιεζουν

μπερδευονται και μπερδευουν

ετσι θολωνουν τ αποτελεσμα

και δε ξερεις τι θελεις,

ποσο μαλλον το γιατι.

Μολις αποφασισεις να δωσεις λιγο χωρο στον εαυτο σου 

οι σκεψεις θα παρουν την φυσικη τους διασταση

ελαφρως θα διασταλλουν

θα νιωσουν πιο ανετα

διχως το αγχος του χωρου και του χρονου

ετσι θα ξεσκαρταρεις αυτες που ειναι περιττες.

Δεν χωρανε ολες μεσα στο περιορισμενο χωρο

καποιες πρεπει να φυγουν

ειναι σαν να αρνεισαι

πως σε καθε χωρο αποθηκευεται 

συγκεκριμενη ποσοτητα υλης

κι η σκεψη δεν ειναι αλλο παρα υλη

λιγο πριν γινει πραγματικοτητα.

Ειναι εξαιρετικα ουσιωδες

να πετας οτι ειναι αχρηστο

μολις τ αντιληφθεις.

questions about your ex-dragon training..

https://www.youtube.com/watch?v=e6Z7nf3_vvo

Relationships, hard stuff...

of course they can also be good fun and beautiful

but 

when it's over you just cannot help wondering

"what have I / we done wrong"?

Well, this is just the beginning of the questioning session..

Main and least answered question is the following:

How come you have put an immensive amount of 

effort to "train your dragon" 

who did not even wanted to hear about any kind of commitment

and after you split

you soon find out 

that he got commited as much as a man possibly can...

marriage!!!

At least you do hope that all that training

did not get waisted....

τo μυστηριo των σχεσεων

https://www.youtube.com/watch?v=e6Z7nf3_vvo

Δυσκολες οι σχεσεις, ενιοτε ομορφες και διασκεδαστικες 

ομως αν τελικα καταληξουν στο χωρισμο μενεις 

συχνα με την απορια...

"μα τι εκανα/εκανε λαθος"?

Κι αυτη ειναι η πρωτη κι οχι μοναδικη απορια.

Δευτερη και μονιμως αναπαντητη...

"γιατι πρεπει να επομιστουμε την εκπαιδευση

καποιων φαινομενικα ανεπιδεκτων μαθητων / συντροφων

οι οποιοι αρνουνται κατηγορηματικα

οποιαδηποτε μορφη δεσμευσης

κι αυτοι οι ιδιοι

αποφασιζουν να δεσμευτουν
μολις φυγουν απο σενα"??

Ρωτησα, τσεκαρα, εκανα μια αναλυση..
Συμβαινει συχνα εμαθα...
Τωρα νιωθω λιγο καλυτερα!!!

Η (α)δυναμη της μνημης

https://www.youtube.com/watch?v=S6yuR8efotI

Οι αποψεις διιστανται.

Οι μεν λενε πως δεν μας ελεγχει.

Οι δε λενε πως μας ελεγχει απο υπερβολικη οκνηρια

να την ελεγξουμε.

Ειναι απλο να αφεθεις στις αναμνησεις 

μεχρι οτου
σε οδηγησουν πολυ μακρια απο την κοινη λογικη

κι εκει να χαθεις

να δωσεις τοση σημασια στα συναισθηματα που σου προκαλουν

κι ετσι να μη βλεπεις να μην ακους

να ξεχασεις..βασικες μαθηματικες πραξεις.

 1+1=2

Ομως 1+1 θα κανει παντα 2.

Κι οπως αυτο τ αποτελεσμα ετσι

συχνα ξερουμε ποση σημασια εχει η μνημη

και ποση τα γεγονοτα,

αρνουμαστε να τα αποδεχτουμε 

ετσι συνεχιζουμε να εθελοτυφλουμε...

Επιλογη του καθενος.

Παντως 1+1 κανει παντα 2....

στοχος..μα πoιος στοχος?

Σου χει τυχει καμμια φορα να βγαινεις εξω απο τη ζωη σου

και να την κοιτας?

 Μια σχεση αμβιφολα σημαντικη που διηρκησε υπερβολικα,

μια δουλεια που σε κανει να χανεις τον εαυτο σου,

συνηθειες που δεν εχεις επιλεξει συνειδητα..

Κανεις σχεδια για το μελλον,

υποθεσεις για το πως θα εξελιχθουν οι καταστασεις,

τι θα θελεις και τι θα χρειαζεσαι λιγο καιρο μετα,

κι οταν το κοντινο μελλον φτασει,

τα πραγματα ειναι αλλιως.

Διαλεξες ακριβως εκεινον τον δρομο που εγραφε

"μονοπατι-προς-τον-στοχο" 

φθανεις εκει, κι ο στοχος

αφαντος.

Μηπως απλα εχει μετατοπιστει το ενδιαφερον σου?

αποδοχη κι αποδοχη

https://www.youtube.com/watch?v=UQlFOX0YKlQ

Βρεχει, ειναι λιγο σκοτεινα και μυριζει φθινοπωρο.

Καποιοι που με γνωριζουν ισως δυσκολευτουν να πιστεψουν 

τη δηλωση που κανω,

αλλοι, ισως δεν την "πιασουν" γιατι δεν ειχαν ποτε 

ν αντιμετωπισουν σχετικο προβλημα...

39 χρονια (τον Δεκεμβριο) δεν δυσκολευτηκα αληθινα

για πολλα πραγματα. 

Ενα πραγμα που ανεκαθεν με ζοριζε περισσοτερο,

ειναι να αποδεχτω οτι συμβαινει γυρω μου.

Οταν δεν μου αρεσε η τροπη των πραγματων

προσπαθουσα μανιωδως να τ'αλλαξω,

να ελεγξω τι συμβαινει στη ζωη μου με ολη μου την δυναμη

κι ηθελα να γινει εχθες.

Εκ των υστερων κατατασσω αυτη την αντιδραση μου

στις πιο αυτο-καταστροφικες συμπεριφορες.

Δεν μοιαζει αυτο που ειναι, εξαπατα.

Φαινομενικα μοιαζει οτι πιο νορμαλ,

να προσπαθεις για αυτο που επιθυμεις,

αλλα δεν ειναι ετσι.

Το να προσπαθεις παντα για κατι ειναι οτι πιο βλακωδες 

και κουραστικο. 

Πως το συνειδητοποιησα?

Εκανα τεστ στον εαυτο μου.

Πιεσα τον εαυτο μου να μην αντιδρα και να μη προκαλω

εγω τις καταστασεις, οπως συνηθως εκανα.

Πηρε λιγο καιρο αλλα...

...τ' αποτελεσμα ηταν εκστατικο !!!

Ενιωσα απλα ΥΠΕΡΟΧΑ. 

Απολυτη ηρεμια.

Συνιστω αυτη τη ταση ζωης ανεπιφυλακτα...

αντικειμενα...

το σπιτι που μενω εδω και μερικους μηνες εχει απειρα αντικειμενα,

καποια σκονισμενα, 

καποια τοσο παλια που φοβαμαι να τ αγγιξω,

οποιο ντουλαπι κι αν ανοιξεις θα βρεις

οτι μπορει να σου χρειαστει, 

οτι σου περνα απ το μυαλο...

Ο κατοχος τους δεν ειναι εδω μαζι τους,

βρισκεται σε οικο ευγηριας,

μακρια απο τα υπαρχοντα του..

Ποια ειναι η αληθινη αξια των αντικειμενων?

 Οταν τα αγοραζουμε - κυριως εμεις οι γυναικες-

ειμαστε ενθουσιασμνενοι σαν να ειναι σε θεση ν αλλαξουν τη ζωη μας

 πεποισμενοι πως μας ειναι απαραιτητα

ΟΛΑ, απ ολα τα χρωματα και στυλ,

συλλεγουμε ρουχα, παππουτσια, 

ψηλες μποτες, χαμηλες μποτες, 

με τακουνι η φλατ...

gεμιζουμε ντουλαπες, κιβωτια,

κατω απο το κρεββατι, πανω απο τις ντουλαπες...

παντου πραγματα

που τελικα η μονη τους σημασια ειναι 

η χρηση τους κι αυτη συχνα αμφισβητισιμη..

Η καταναλωτικη μας μανια εχει τη μορφη

μιας διαφανης φουσκα που μεσα της

μοιαζει να εχει τα παντα,

μα μολις της σπασεις ολα εξαφανιζονται...