the ghost

https://www.youtube.com/watch?v=pm3rDbXbZRI

Can I feel that I disturb and still 

continue to accept it,

fake that there is nothing wrong?

I might be theatrical sometimes.

It's simply a reaction

of expressing what I cannot get out of you.

Like a closet that's resisting to open wide.

One day I manage to slide into it,

the day after is locked again.

Thoughts of a ghost living inside the closet,

as soon as I get close, it just shut down.

I am in a state of disarray.

The timeless attraction of unknown

is disorientating.

But when I am sure this will bring be nowhere

I will shut you down and 

disappear for ever.

hold your dreams "into your arms"

https://www.youtube.com/watch?v=lEUgORVsECs 
 

Which is the moment when you really need to resist more,
pay attention to your target,
your number one life dream?

When things get tough

Just visualize yourself as being tested,
remember the last time
when you had to go through a difficult exam,
this is exactly what is happening to you.
Life is testing your will to reach your target,
which is always there,
unless you lose your faith.

As soon as you move out of your comfort zone
doubts will arise automatically,
will try to eat you alive,
it's part of the game...
Don't get disappointed,
do not listen to any of these subtle negative background voices
don't let them scare you.

Close your eye,
focus
and keep on moving forward!

hold your dreams "into your arms" (greek)

https://www.youtube.com/watch?v=lEUgORVsECs

Ποιά είναι άραγε η στιγμή που πρέπει να επιμείνεις παραπάνω
σε αυτό που πιστεύεις και αγαπάς όσο τίποτα στο κόσμο,

να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου 

γιατί επιμένεις και γιατί το θέλεις τόσο πολύ?

Οταν έρχονται δυσκολίες.. 

Εκείνες τις στιγμές είναι σαν να τεστάρεσαι,

σαν να σε περνάει ο εαυτός σου, άθελα του εξετάσεις,

τις οποίες φυσικά κι είσαι σε θεση να περάσεις,

 αν δεν χάσεις ολοκληρωτικά την πίστη στο όνειρο σου.

Μόλις βγεις έξω απο την 

comfort zone 

που έχεις δημιουργήσει

οι αμφιβολίες για ότι προσπαθείς θα θεριέψουν,

είναι μέρος του πλάνου.

Μην απογοητεύεσαι,

μην ακούς βαθίες φωνές που σε φοβίζουν.

Κλείστα μάτια,

εστίασε

και φύγε πάλι μπροστά!!

μπορω...αραγε μπορω??

Η πρακτικη της γιογκα εχει οντως αντιγηραντικη δραση.

Ομως αργα η γρηγορα οι ρυτιδες θα εμφανιστουν,

το σωμα θα αλλαξει,

οι αρθρωσεις δεν θα εχουν παντοτε το ιδιο ευρος κινησης

οπως τοτε που ησουν 25 ετων,

αυτα θα συμβουν κι ειναι αφυσικο

κι αναποφευκτο να μεινουμε παντα νεοι

στο σωμα..

Ομως μπορουμε να μεινουμε νεοι στον νου,

(νους και καρδια ειναι ενα)

αν αυτο επιθυμουμε.

Μπορουμε να θυμωνουμε λιγοτερο

να μην απογοητευομαστε τοσο συχνα

να μην μας ενδιαφερει η κακια,

σαν να μην υπαρχει καν στον κοσμο,

να βλεπουμε, να παρατηρουμε και να αποδεχομαστε

οτι συμβαινει διχως μιζερια, γκρινια, κακια, ζηλεια, προσδοκια.

Ετσι ισως καταφερουμε να διατηρησουμε την ηρεμια μας

και κατα συνεπεια να κρατησουμε ζωντανα κι ανοικτα

 το μυαλο μας, την σκεψη μας, 

τις επαφες μας με τους αλλους ανθρωπους.

Αυτο ειναι αποκλειστικα και μονο επιλογη μας. 

Παιρνει καιρο βεβαια, δεν γινεται μεσα σε  δυο μηνες..

Αν θυμωνουμε, αν απογοητευομαστε,
αν νιωθουμε και μιλαμε ασχημα για εμας και για τους αλλους,

αν κοιταζουμε με κακεντρεχεια και καχυποψια, φοβο...

τιποτα μα τιποτα δεν θα γινει καλυτερο στη καθημερινοτητα μας,

αντιθετως,
μαλλον η υγεια και τα νευρα μας
θα χειροτερεψουν.

Μαλλον μας συμφερει να αποφυγουμε γενικα αρνητικη σταση στη ζωη.
Δεν ειναι ευκολο,
αξιζει ομως να το δοκιμασουμε,
ετσι απλα για να νιωσουμε ποσο υπεροχο ειναι
να μην εχεις αρνητισμο μεσα σου,
εστω και για μια μερα, μια ωρα..
μια ζωη...

διαλογισμος και εξοικονομηση ενεργειας

https://www.youtube.com/watch?v=_Yhyp-_hX2s

Μετα απο πολλα χρονια που κουραζομουν

διχως να κανω κατι το ιδιαιτερα δυσκολο

συνειδητοποιησα τι συνεβαινε...

διαβαζοντας το βιβλιο του "Η τεχνη του διαλογισμου".

Περιπου στα μεσα του βιβλιου ο συγγραφεας εξηγει 

πως ενα μερος απ'οπου χανουμε πολυτιμη ενεργεια 

ειναι η ομιλια και η σκεψη. 

Η πρακτικη της γιογκα, διχως να στοχευει εκει,

μας μαθαινει να μιλαμε οταν ειναι απαραιτητο και 

γενικοτερα να κανουμε τις οποιες κινησεις 

μονον οταν το νιωθουμε, 

κοινως να μη λειτουργουμε by default 

βασει προγραμματισμων καθορισμενων

που προφανως εχουνε δημιουργηθει εν αγνοιαν μας.

Απο τοτε που σταματησα να σκεφτομαι οτι μου ερχεται στο νου

και να ακολουθω ακουσιες σκεψεις που μπορει να προερχονται

απο εκατομμυρια τυχαια κινητρα,

και να μην αφηνω αυτες οι σκεψεις να με στροβυλιζουν τυχαια,

νιωθω να εχω σε καθημερινη βαση πολυ παραπανω ενεργεια..

Φυσικα καποια ανθρωποι ειναι γεννημενοι ετσι,

κι υποθετω πως χανουν λιγοτερη ενεργεια και φαια ουσια

απο οτι εγω καταναλωνα, πριν λιγα χρονια. 

Ειναι οντως πολυ τυχεροι. 

Οι υπολοιποι ομως που δεν ειμαστε τοσο τυχεροι

μπορουμε καλλιστα να εξελιχθουμε προκειμενου

να ελαττωσουμε την ενεργεια που χανουμε 

καθε μερα σε ακουσιες σκεψεις και λογια.

Εξαλλου να μη ξεχναμε 

πως κυριως οι σκεψεις και τα λογια μας

δημιουργουνε καθημερινα την πραγματικοτητα μας.

Τ'ονειρο της Κλεοπατρας

https://www.youtube.com/watch?v=4L0FqOsFrZ4

Δεν βλεπεις,

 αν συνηθιζεις να κατηγορεις και να κρινεις.

Δεν ακους,

αν το μονο που κανεις ειναι να μιλας

Δε νιωθεις, 

αν αποφευγεις να σκεφτεσαι.

Δεν ζεις,

αν συνεχεια βιαζεσαι.

μεθοδος πιεσης

Πως γινεται η πιεση που ασκουμε

να φερνει τοσο συχνα το αντιθετο 

απο το επιθυμητο αποτελεσμα?

Γιατι δεν μας μαθαινουν πως αυτη η μεθοδος

ειναι ακρως αναχρονιστικη?

Σε αντιθεση με την παραπανω μεθοδο-πιεσης,

 εμπεδωνουμε και επεξεργαζομαστε καλυτερα

οταν ειμαστε ελευθεροι να κανουμε εμεις οι ιδιοι τις επιλογες μας

και φυσικα αφηνουμε και τους αλλους να πραξουν με τον ιδιο τροπο.

Δυστυχως ειμαστε εμεις οι γυναικες 

αυτες που συχνα υιοθετουν αυτην την σταση 

κι ειναι τοσο μα τοσο ακαρπη

και λανθασμενη.

Δεν λεω, καμμια φορα εχει το επιθυμητο αποτελεσμα

βραχυπροθεσμα, μακρυπροθεσμα ομως

φερνει μονο προβληματα.

Η ελευθερια του οποιου αλλου, φιλου, συντροφου κτλ

δεν ειναι θεμα επιλογης

ειναι απαραιτητη κι αναγκαια συνθηκη σε οποιαδηποτε 

διαπροσωπικη σχεση.