διχως να κανω κατι το ιδιαιτερα δυσκολο
συνειδητοποιησα τι συνεβαινε...
διαβαζοντας το βιβλιο του "Η τεχνη του διαλογισμου".
Περιπου στα μεσα του βιβλιου ο συγγραφεας εξηγει
πως ενα μερος απ'οπου χανουμε πολυτιμη ενεργεια
ειναι η ομιλια και η σκεψη.
Η πρακτικη της γιογκα, διχως να στοχευει εκει,
μας μαθαινει να μιλαμε οταν ειναι απαραιτητο και
γενικοτερα να κανουμε τις οποιες κινησεις
μονον οταν το νιωθουμε,
κοινως να μη λειτουργουμε by default
βασει προγραμματισμων καθορισμενων
που προφανως εχουνε δημιουργηθει εν αγνοιαν μας.
Απο τοτε που σταματησα να σκεφτομαι οτι μου ερχεται στο νου
και να ακολουθω ακουσιες σκεψεις που μπορει να προερχονται
απο εκατομμυρια τυχαια κινητρα,
και να μην αφηνω αυτες οι σκεψεις να με στροβυλιζουν τυχαια,
νιωθω να εχω σε καθημερινη βαση πολυ παραπανω ενεργεια..
Φυσικα καποια ανθρωποι ειναι γεννημενοι ετσι,
κι υποθετω πως χανουν λιγοτερη ενεργεια και φαια ουσια
απο οτι εγω καταναλωνα, πριν λιγα χρονια.
Ειναι οντως πολυ τυχεροι.
Οι υπολοιποι ομως που δεν ειμαστε τοσο τυχεροι
μπορουμε καλλιστα να εξελιχθουμε προκειμενου
να ελαττωσουμε την ενεργεια που χανουμε
καθε μερα σε ακουσιες σκεψεις και λογια.
Εξαλλου να μη ξεχναμε
πως κυριως οι σκεψεις και τα λογια μας
δημιουργουνε καθημερινα την πραγματικοτητα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου