μπορω...αραγε μπορω??

Η πρακτικη της γιογκα εχει οντως αντιγηραντικη δραση.

Ομως αργα η γρηγορα οι ρυτιδες θα εμφανιστουν,

το σωμα θα αλλαξει,

οι αρθρωσεις δεν θα εχουν παντοτε το ιδιο ευρος κινησης

οπως τοτε που ησουν 25 ετων,

αυτα θα συμβουν κι ειναι αφυσικο

κι αναποφευκτο να μεινουμε παντα νεοι

στο σωμα..

Ομως μπορουμε να μεινουμε νεοι στον νου,

(νους και καρδια ειναι ενα)

αν αυτο επιθυμουμε.

Μπορουμε να θυμωνουμε λιγοτερο

να μην απογοητευομαστε τοσο συχνα

να μην μας ενδιαφερει η κακια,

σαν να μην υπαρχει καν στον κοσμο,

να βλεπουμε, να παρατηρουμε και να αποδεχομαστε

οτι συμβαινει διχως μιζερια, γκρινια, κακια, ζηλεια, προσδοκια.

Ετσι ισως καταφερουμε να διατηρησουμε την ηρεμια μας

και κατα συνεπεια να κρατησουμε ζωντανα κι ανοικτα

 το μυαλο μας, την σκεψη μας, 

τις επαφες μας με τους αλλους ανθρωπους.

Αυτο ειναι αποκλειστικα και μονο επιλογη μας. 

Παιρνει καιρο βεβαια, δεν γινεται μεσα σε  δυο μηνες..

Αν θυμωνουμε, αν απογοητευομαστε,
αν νιωθουμε και μιλαμε ασχημα για εμας και για τους αλλους,

αν κοιταζουμε με κακεντρεχεια και καχυποψια, φοβο...

τιποτα μα τιποτα δεν θα γινει καλυτερο στη καθημερινοτητα μας,

αντιθετως,
μαλλον η υγεια και τα νευρα μας
θα χειροτερεψουν.

Μαλλον μας συμφερει να αποφυγουμε γενικα αρνητικη σταση στη ζωη.
Δεν ειναι ευκολο,
αξιζει ομως να το δοκιμασουμε,
ετσι απλα για να νιωσουμε ποσο υπεροχο ειναι
να μην εχεις αρνητισμο μεσα σου,
εστω και για μια μερα, μια ωρα..
μια ζωη...