υπευθυνος για σενα μονο

Τι συμβαινει αραγε οταν δεν εχεις πραγματικα τη ζωη που θελεις, 

γιατι ν αγκιστρωνεσαι απο αλλα ατομα και 

να περιμενεις απο αυτα να δωσουν νοημα στη ζωη που δεν εχεις? 

Δεν ειναι πιο απλο το ξερω αλλα πιο υπευθο ειναι να δημιουργησεις 

τις συνθηκες που εσυ προτιμας απο το να ζητας απο τους αλλους να κανουν κινησεις που συναδουν με αυτα που εσυ προτιμας!! Κι ας ζοριστεις!

Εκεινες τις στιγμες χαμηλης διαυγειας 

θαρρουμε πως η ζωη μας εξαρταται απο αλλους..κι ετσι αναμενουμε, απαιτουμε, απογοητευομαστε..αντι απλα να λεμε ευχαριστω σ οτι μας δινουν ή αντιο 

οταν δεν μας δινουν αυτο που αξιζουμε...

η εξαρτηση μας απο αλλους ειναι μια δραματικη ψευδαισθηση, 

η ζωη μας εξαρταται μοναχα απο εμας 

κι οσο πιο γρηγορα σιγουρευτουμε για αυτο τοσο πιο πιθανο 

ειναι να γινουμε χαρουμενοι οριζοντας την καθημερινη μας πραγματικοτητα

 χωρις να αναρωτιομαστε ποτε 

γιατι και αν 

οι αλλοι θα δρασουν με εναν συγκεκριμενο τροπο..

χωρις προσδοκια απο τους αλλους

γιατι απλα δεν θα μας επηρεαζει, 

δεν θα αλλαξει τη ζωη μας, 

δεν θα μας κανει δυστυχισμενους ή ευτυχισμενους,

γιατι απλα θα ειμαστε ΕΜΕΙΣ.

Δεν λεω, μπορει καμμια φορα να πεφτουμε σε μια λακκουβιτσα 

οπου νομιζουμε πως ναι, ενας ανθρωπος μπορει να μας κανει πιο ευτυχισμενους, 

αλλα μετα οταν ερθουμε στην επιφανεια παλι

 συνειδητοποιουμε πως αυτος ο ανθρωπος απλα μας συμπληρωνει την ευτυχια, 

δεν μας την δινει ουτε μπορει να μας την παρει...

Ποσες εναλλαγες μεταξυ δυστυχιας κι ευτυχιας 

αν πραγματικα οι ανθρωποι ηταν ικανοι 

να μας επηρεασουν μεχρι σ αυτον τον βαθμο...

Κι ομως δεν ισχυει, 

μονο εμεις ειμαστε υπευθυνοι για την ευτυχια μας.

Καθε μερα, ολη μερα, κανενας αλλος!!!

επιδημια

https://www.youtube.com/watch?v=lGKNKf7ebDQ

Αρνητισμος, εγωισμος, επικριση

προσκολλημενη προσδοκια...

Πρωτης θεσης εισιτηρια για την προβολη στο θεατρικο της ασθενειας,

 ψυχικης και σωματικης. 

Χρονολογικα τ'αποτελεσματα:

1. παρακολουθεις το εργο και γεμιζεις τις τσεπες με 

την βαρια εμπειρια της καταθλιπτικης σκεψης.

2. Μεταδιδεις επιτυχως τον αρνητισμο

στους περαστικους που συναντας στον δρομο σου..

αυτοι δεν νιωθουν στην αρχη τιποτα,

μαλλον πρατεις ακουσια αλλα τ αποτελεσμα ειναι το ιδιο..

Η επιδημια 

της γκρινιας, της μιζεριας, της στασιμοτητας
του θυμου,

πληρης ενεργειακη πτωση,

 δικη σου και των υπολοιπων.

Δες το, αποδεξου το κι ελεγξε το.

Αμελεια σε προσωπικο επιπεδο ν αφηνεσαι,

αδιαφορια σε συλλογικο επιπεδο να μεταδιδεις την επιδημια.

μαγεια

https://www.youtube.com/watch?v=lGKNKf7ebDQ

Με παρατηρω,

βγηκα εξω απο εμενα

κατι μαγικο συμβαινει

το ακουω, το νιωθω,

διχως να βαλω ταμπελα,

δε με νοιαζει να δωσω ονομα,

χανομαι μεσα σε συννεφα απο νοτες

...και φευγω μακρια, 

ειμαι αλλου,

σ αλλη διασταση που δεν εχω ξαναζησει,

ουτε φανταστει, 

ποσα ακομα υπεροχα να νιωσει κανεις,

ποση μαγεια ακομα να εχει η ζωη μας?

into my arms

https://www.youtube.com/watch?v=lEUgORVsECs

 

Σαν να γίνεται εσωτερικός σεισμός,

σαν να σε διαπερνά ηλεκρικό ρεύμα,

χωρίς λογικη ή αιτιολογία 

απλά συμβαίνει ξαφνικά εκεί που στέκεσαι ανυποψίαστος.

Όπως ανθίζουν τα λουλούδια,

όπως πετάνε τα πουλιά στον ουρανό,

όπως ρέει το νερό στον χείμαρρο

βρίσκει βράχους, χώμα, κλαδιά

κι όμως ρέει ασταμάτητα,

παραβλέπει τα όποια εμπόδια...

 

Θα έρθεις μέσα στην αγκαλιά μου.

 

no loath

https://www.youtube.com/watch?v=rsz6TE6t7-A

"I Love 

the way you move,

 the way that you dress,

the look in your face while you are asleep,

the intensity of your gaze

stating things you might not be aware..."

Love is not about exchanging habits,

exchanging liquids or gifts,

getting all that you ever needed.

Love happens with no reason,

 it flies away with no reason.

We push ourselves to find-a-reason-why,

but it's just useless.

Love is fully autonomous,

comes and goes unexpectedly.

An energy that aims to transform us,

when the target is reached 

it moves to a different person,

floats away from us in nano-seconds.

"When you are gone 

I will not loath you,

I will not love you less".

 

απογειωσου

https://www.youtube.com/watch?v=bjNLCbIMzZs 

Οπου βαζεις φουλ την προσοχη σου εκει γερνει η ζωη σου...

εκει φαινονται τα παντα, οτι εισαι αληθινα. 

Οταν εισαι υπευθυνος και θελεις βαθια μεσα σου να μην εισαι επιπολαιος ποτε,

οταν αγαπας κατι και το κανεις με φροντιδα και παθος,

οταν ψαχνεις κατι με προσηλωση θα το βρεις.

Αυτο εισαι εσυ, 

αυτο που σκεφτεσαι και πραττεις, 

αυτο που σε αγγιζει και αυτο που σε γεμιζει 

 γινεται το καυσιμο σου..

ετσι τρεχεις μακρια και δυνατα,

δεν στεκεσαι στασιμος

ετσι θα απογειωθεις.

Εξαρταται μοναχα απο εσενα.

Τ'ανείπωτα

https://www.youtube.com/watch?v=jL0QV7H7-o0

Ο καθε ανθρωπος ειναι αυτο που ειναι.

Ετσι τον γνωριζουμε και για αυτον τον λογο τον "προτιμαμε"

αναμεσα σε πολλους αλλους,

οποια σχεση κι αν αποφασιζουμε να συναψουμε.

Κι οποια κι αν ειναι η επιλογη μας 

οι σχεσεις ειναι παντα κατι λεπτο, πολυτιμο και ξεχωριστο

ειτε εν τελει παρουν θετικη ειτε αρνητικη χροια.

Ενιοτε εξαφανιζομαστε απο μια σχεση

ισως οταν μας δυσκολευει και αδυνατουμε να την διαχειριστουμε

δε δεσμευομαστε αληθινα με τη καρδια μας 

και προτιμαμε την ευκολια ενος "μη ειπωμενου γεια"

απο την αληθινη αντιμετωπιση της οποιας καταστασης.

Ισως βλακωδως αναρωτιεμαι,

μα πως γιναμε ετσι?

Πια το θεωρουμε νορμαλ και αναμενομενο

και δειχνουμε cool μ αυτην την συνηθισμενη αντιδραση.

ομως βαθεια μεσα μας 

δε νομιζω πως μας αφηνει αδιαφορους, αντιθετως.

Η φιλια, η αγαπη, η συντροφια δεν ειναι ανευ σημασιας,

κι αυτο γιατι ειμαστε ανθρωποι 

κι οχι μερος του υπολοιπου ζωικου βασιλειου.

Επιλεγουμε 100% συνειδητα γιατι ειμαστε 

ισως τα μονα οντα που εχουμε συναισθηματικη νοημοσυνη

κι ετσι θα πρεπε να αναλογιζομαστε το πως θα νιωσει

ο ανθρωπος που εμεις προτιμησαμε 

αν απλα εξαφανιστουμε διχως πως και γιατι.

Ειλικρινα δεν μπορω να γνωριζω αν

ειναι απλα σναισθηματικη αδιαφορια

ή αδυναμια διαχειρισης της καταστασης

μα δεν ειναι μια συμπεριφορα που αβιαστα μπορω να δεχτω

γιατι δεν συμπεριλαμβανει

κανενος ειδους ευγνωμοσυνη για οτι μοιραστηκες με τον αλλον

και κανενος ειδους θαρρος να αντιμετωπισεις μια κατασταση.

Κι ομως τι ειναι η ζωη διχως ευγνωμοσυνη και θαρρος?

Ενα μονοπατι οπου ανταλασσουμε στιγμες 

με οποιον η μοιρα φερει μπροστα μας

διχως και πολυ σκεψη διχως και πολυ συναισθημα,

διχως καμμια συναισθηματικη δεσμευση...