υπεροχα

Ποσο χαιρομαι που ειμαι στην Ελλαδα,

ερχομαι οταν αλλοι φευγουν, 

μενω οταν αλλοι προετοιμαζουν την εξοδο τους,

βλεπω οτι δεν εβλεπα ποτε,

θαυμαζω οτι παλιοτερα με εκνευριζε...

Καλη και η υψηλου επιπεδου επαγγελματικη δραστηριοτητα

αλλα δεν μου αρκει.

Δεν ζω για να δουλευω,

δουλευω για να ζω,

ετσι αυτο που κανω καθε μερα 

πρεπει να με ικανοποιει, να φτανει στη καρδια μου

να την αγγιζει και να την γεμιζει με ενα καυσιμο

που δεν βρισκοτανε στην Αγγλια.

Δεν ειναι η συγκριση (χωρων) το θεμα , ουτε ο πατριωτισμος.

Δεν ειναι Ελλαδα versus Ηνωμενο Βασιλειο,

ειναι καθαρα θεμα προτεραιοτητων,

ζυγισμα επιθυμιων και αναγκων.

 

Παντα υπαρχει ενα μερος για τον καθενα που 

του ταιριαζει να ζει

ισως για καποια περιοδο της ζωης του, 

εξαλλου ποιος πιστευει στο "παντα"? 

Τωρα ειναι υπεροχα,

οταν θα παψει να ειναι υπεροχα ισως ειμαι αλλου..

 

ur-no-good-for-me / baby-I-want-you

https://www.youtube.com/watch?v=k2iNfbnr1hA

Μπερδευουμε τι πρεπει να νιωθουμε με το τι νιωθουμε.

Η αντιδραση του οργανισμου μας ειναι αυτοματη.

Μολις καποιος μας φερθει με τον Α τροπο 

βασει των πεποιθησεων μας

εχουμε ηδη δημιουργησει την εντυπωση του πως πρεπει να νιωσουμε.

Συχνα αντιδρουμε ακαριαια οχι γιατι ετσι νιωθουμε

αλλα γιατι ετσι πρεπει να αντιδρασουμε, γιατι ετσι πρεπει να νιωσουμε

για να ειμαστε το Α και το Β ή για να μην φανουμε το Α και το Β.

Τελικα τα μπλεκουμε και δεν ξερουμε τι πραγματικα νιωθουμε.

Ποσο ανουσιος και παραπλανητικος μηχανισμος

οταν η αντιδραση δεν αφορα την επιβιωση μας.

Η ηρεμια θα ερθει οταν αφησουμε οτιδηποτε νιωθουμε

να περασει, να φυγει να εξατμιστει, 

αν εξατμιστει..

Δυστυχως ή ευτυχως 

δεν γινεται να μας επιβαλλει κανεις τιποτα,

κυριως οσον αφορα στο τι νιωθουμε.

Η καρδια δεν δεχεται κανενος ειδους ελεγχο.

Απλα κοροιδευουμε τον εαυτο μας.

haunting

https://www.youtube.com/watch?v=K4r4lysSgLE

Some things in life are just 

out of our range

no need to chase them up

no need to get stressed about it

 acceptance is the key.

Enjoy what brings you satisfaction,

leave behind what annoys you.

hello???!!!

https://www.youtube.com/watch?v=p1JPKLa-Ofc

Ποιος θα το περιμενε πως σε ηλικια οπου θα μπορουσα ανετα

να εχω 2 παιδια κι ισως παντρεμενη 2 φορες,

θα εκανα μια συγκλονιστικη διαπιστωση στη ζωη μου:

Οι αντρες τελικα δεν ειναι ολοι ιδιοι, 

δεν ειναι ολοι συναισθηματικα και επικοινωνιακα ελλιπεις.

Πριν να ριξουμε ευθυνη στον αλλον

καλο ειναι να δουμε λιγακι μεσα μας,

βαθια οσο πιο βαθια γινεται

κι αν πιασουμε κοκκαλο

τοτε ισως νιωσουμε πως οτι επιλεγουμε

οτι προκαλουμε και ελκυουμε στην ζωη μας

ειναι απλα αυτο που επιθυμουμε,

πιο συχνα υποσυνειδητα απ οτι συνειδητα.

Ετσι μετα απο δεκαετιες 

ειδα τι διαλεγα εν αγνοιαν μου,

ειδα τι δεν εβλεπα.

Αλληλουια!!!

τι κι αν δεν μου μιλας πια

https://www.youtube.com/watch?v=KJ3-GNG6GeU

Θαρρος που λειπει,

να βρεις την αληθεια κι εμενα μαζι..

Φευγεις μακρια,

δεν μου μιλας,

ας ειναι.

Πολλα τα μονοπατια 

μα εχουν το ιδιο το αποτελεσμα,

λαβυρινθος,
φυγε κι ας φοβαμαι μη χαθεις..

αλλαζω-δεν-αλλαζω

Ενα χρονο μετα διαβαζω το παρακατω και συνειδητοποιω ποσο επικαιρο ειναι. 

Αλλαζω μονο οταν εγω το θελησω και το θελω μονο οταν αυτο που ζω δεν μου αρκει και εχω αναγκη απο κατι αλλο για να νιωσω πιο κοντα στην ευτυχια. Το να αναλυουμε το ποσο ικανοποιημενοι ειμαστε με τη ζωη που ζουμε δεν ειναι περιττο, ουτε φιλοσοφικο. Ετσι φτιαχνουμε την πραγματικοτητα που βιωνουμε καθε στιγμη της ζωης μας, κι ετσι πολυ απλα ζουμε καλυτερα. Το να ζουμε μια ζωη by-default δεν βρισκω πως ειναι ικανοποιητικη λυση, ισως αν ζουσαμε 10 ζωες ναι...

Η αδιαλλακτικοτητα μας στερει απο πιθανες υπεροχες εξελιξεις στη ζωη μας που θα μπορουσαμε να ζησουμε αλλα αρνουμαστε, μιας και επιμενουμε στο μοτο "εγω ετσι ειμαι". Επισης μας στερει απο το να δουμε μεσα μας βαθια τι θελουμε, οσο πιο κοντα ειμαστε στο σωμα μας νιωθοντας το, τοσο πιο ευκολα θα βγουμε απο αυτον τον φαυλο κυκλο εξαπατησης. Το σωμα μας δινει ενδειξεις, για το πως νιωθει μεσα του αλλα και με τους γυρω του, ειναι αυτο που λεμε "χημεια" οταν συνανταμε κατι/καποιον που μας κανει "κλικ" για καποιον αγνωστο λογο. Οταν ειμαστε σε θεση να αποκωδικοποιησουμε τις ενδειξεις διχως να προσκολλαμε σε πεποιθησεις αλλων ή σε στοχους που δεν ειναι αληθινα δικοι μας τοτε ειμαστε αληθινα εμεις...
 
"Και όλα συντείνουν σε μια κοινή ίσως συνισταμένη. Ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει και να ζει όχι με βάση αυτό που πραγματικά μέσα του είναι,αλλά με βάση όλα όσα ατυχώς κληρονόμησε από τους γονείς του. Η ιστορία των γονιών του,κληρονομήθηκε από τον ίδιο και συνεχίζει να τη βιώνει χωρίς να του ανήκει. Και νοιώθει πως κουβαλά κάτι ξένο,χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό και χωρίς να καταλαβαίνει ποιος είναι ο λόγος που δε μπορεί να το ξεφορτωθεί. Οι αλυσίδες δε σπάζουν. Μόνο η αποδοχή της ύπαρξής τους μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να τις αποτινάξει κανείς.

Μόνο τότε αρχίζει το μαγικό ταξίδι,του να γίνει κανείς αυτό που πραγματικά είναι…"

Χρήστος Κακουλίδης – Ψυχίατρος

Εκτος απο την παραπανω προτεινομενη σταση αποδοχης, επισης η πρακτικη της γιογκα / διαλογισμος βοηθαει πολυ στο να "δεις εσενα" και ν αρχισεις να καταλαβαινεις τι εισαι εσυ και τι εισαι απο αλλους...σιγα σιγα αρχιζεις να κοιτας μεσα στα ματια και στις συμπεριφορες αλλων και βλεπεις εσενα και τις δικες σου εξισου λανθασμενες αντιδρασεις, ισως πιασεις τον εαυτο σου να κρινεις καποιον για κατι που κανει η λεει και ξαφνικα οταν κανεις το ιδιο να χτυπησει ενα καμπανακι φερνοντας μπροστα σου εναν φανταστικο καθρεφτακι, κοιτας πισω σε παλιες σχεσεις και βλεπεις πως ολα αυτα για τα οποια κατηγορουσες τον συντροφο σου ησουνα εσυ, κατ εικονα και κατ ομοιωση, λες κατι αυθορμητα, η καλυτερα "ασυνειδητα", και πανω που το ξεστομισες συνειδητοποιεις πως αυτο που ακουσανε τ αυτια σου δεν εισαι εσυ αληθινα, ειναι λογια ή πεποιθησεις καποιου αλλου...κι οσο πιο πολυ διαλογισμο κανεις τοσο βλεπεις εσενα κι εσενα μεσα απο τους υπολοιπους...κι ετσι αργα και σταδιακα μπορεις ν αποβαλλεις πολλα στοιχεια που θαμπωνουν το αληθινο σου εαυτο.

Σημερα ακουσα την δηλωση, "οι ανθρωποι δεν αλλαζουν", ειλικρινα ηθελα να απαντησω "ναι, φυσικα, εσυ δεν θα αλλαξεις σιγουρα ποτε, εφοσον στο εχουνε περασει στον εγκεφαλο με τοση επιτυχια κι αρνησε να τ αμφισβητησεις", κι ομως αλλαζουν οταν υπαρχει λογος να αλλαξουν. Ο "αλλος" δεν ειναι ποτε αρκετα σημαντικος λογος για να αλλαξεις, εαν ομως μονος σου αντιληφθεις πως δεν ειναι ολα τα στοιχεια του χαρακτηρα σου αληθινα δικα σου και για αυτο εξαλλου θα τα εχεις ενιοτε νιωσει ως ξενα, τοτε φυσικα και μπορεις να αλλαξεις. Υποβαθμιζουμε συχνα την σημασια της αποφασιστικοτητας. Ο συνδυασμος μεθοδικης γνωσης και αποφασιστικοτητας ειναι εξαιρετικα δυνατος.

Αν θελεις ν αλλαξεις, θα αλλαξεις.

τι κανω???

Τι ειναι το καλυτερο που εχεις να κανεις 

οταν θελεις να φυγει κατι που εχεις μεσα σου?

Παθος, στεναχωρια, αναμνησεις, εκνευρισμος, παλιοι ερωτες..

πως θα φυγει? 

Η μηπως να μην τ αποβαλλω και να το θαψω?

Θα μου κανει καλο, αραγε θα εξαφανιστει αν το καταπιεσω,

αν δεν δωσω σημασια, αν τ'αγνοησω?

1. Να το βγαλεις απο μεσα σου οπως μπορεις. 

Μιλωντας με αγαπημενα κι εμπιστα προσωπα

μπορει να αποτοξινωθεις. Ισως ομως δεν φτασει αυτο.

Ισως χειροτερευσει τα πραγματα, κολλησεις

ακομα παραπανω αν μιλας συνεχεια για αυτο.

2. Να το αφησεις μεσα σου και να εστιασεις 

την προσοχη σου σε κατι αλλο, 

να ξεγελασεις δηλαδη λιγακι τον εαυτο σου, 

ισως πετυχει ισως οχι

3. Να κανεις πως δεν τρεχει τιποτα.

Να αρνηθεις καθε συναισθημα που εχεις και δεν σ αρεσει

ή δεν ξερεις απο που ηρθε 

η δεν δικαιολογεις, κανε πως δεν υπαρχει.

Αυτη η περιπτωση ειναι και η πιο επικινδυνη.

Γιατι θαβεται και δημιουργει προβληματα.

Οπως και να εχει δεν μπορεις να κανεις πως δεν νιωθεις οταν νιωθεις πολλα

ειτε ειναι καλα ειτε κακα, ειναι εδω και πρεπει να τα δεις,

να τα αναγνωρισεις τουλαχιστον.
Μετα θα δεις τι θα κανεις. 

Πρωτα διαγνωση, μετα οταν ερθει η στιγμη,

επιθεση / επιλυση.