Μπερδευουμε τι πρεπει να νιωθουμε με το τι νιωθουμε.
Η αντιδραση του οργανισμου μας ειναι αυτοματη.
Μολις καποιος μας φερθει με τον Α τροπο
βασει των πεποιθησεων μας
εχουμε ηδη δημιουργησει την εντυπωση του πως πρεπει να νιωσουμε.
Συχνα αντιδρουμε ακαριαια οχι γιατι ετσι νιωθουμε
αλλα γιατι ετσι πρεπει να αντιδρασουμε, γιατι ετσι πρεπει να νιωσουμε
για να ειμαστε το Α και το Β ή για να μην φανουμε το Α και το Β.
Τελικα τα μπλεκουμε και δεν ξερουμε τι πραγματικα νιωθουμε.
Ποσο ανουσιος και παραπλανητικος μηχανισμος
οταν η αντιδραση δεν αφορα την επιβιωση μας.
Η ηρεμια θα ερθει οταν αφησουμε οτιδηποτε νιωθουμε
να περασει, να φυγει να εξατμιστει,
αν εξατμιστει..
Δυστυχως ή ευτυχως
δεν γινεται να μας επιβαλλει κανεις τιποτα,
κυριως οσον αφορα στο τι νιωθουμε.
Η καρδια δεν δεχεται κανενος ειδους ελεγχο.
Απλα κοροιδευουμε τον εαυτο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου