Άραγε υπάρχει λόγος να αποχωριζόμαστε τους ανθρώπους?
Μήπως η προσκόλληση μας σε ένα είδος σχέσης
μας κάνει να λέμε "αντίο"?
Αν διαλέξαμε να γνωρίσουμε κάποιον για οποιοδήποτε λόγο
είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένας πια λόγος
να μείνει στη ζωή μας?
Ίσως αυτό που μας κάνει να αρνούμαστε την όποια σχέση με
κάποιον που άλλοτε εκτιμούσαμε και θαυμάζαμε,
είναι γιατί δεν μπορούμε πιά να ικανοποιήσουμε την αρχική μας ανάγκη..
μα δεν ειναι κομμάτι ανεπαρκής λόγος
για να απορρίπτουμε την συνέχιση μιας ανθρώπινης σχέση?
Η ευλυγισία του νου είναι σπουδαίο προσόν,
μας αφήνει ανοιχτό τον δρόμο σε ότι αληθινά αξίζει
κι όχι σε ότι υποθέσαμε κάποια στιγμή της ζωής μας
πως έχει πρωτεύουσα σημασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου