Εχτές βγήκα για ποτάκι με μια φίλη (όχι δεν την λένε Ελπίδα) και καθώς μιλούσαμε για διαπροσωπικές σχέσεις, υποσημείωσα το ότι η αγαπημένη μας ελπίδα, η οποία πεθαίνει τελευταία, συχνά μας κάνει να χάνουμε πολύτιμο χρόνο απο την ζωή μας και ακόμα πιο συχνά πεθαίνει μετά απο εμάς, αφότου μας εξοντώσει, μας καθαρίσει και μας στείλει αδιάβαστους!!!!!
Έτσι ξαφνικά άρχισα να αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτό το ρητό Λατινικής προέλευσης (dum spiro spero απο τον φιλόσοφο Marcus Tullius Cicero) το οποίο εμείς οι Έλληνες συνεχίζουμε να πιστεύουμε ακράδαντα και να χρησιμοποιούμε ποκιλοτρόπως αξίζει όλη αυτή την πίστη και δημοσιότητα....
Έτσι ξαφνικά άρχισα να αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτό το ρητό Λατινικής προέλευσης (dum spiro spero απο τον φιλόσοφο Marcus Tullius Cicero) το οποίο εμείς οι Έλληνες συνεχίζουμε να πιστεύουμε ακράδαντα και να χρησιμοποιούμε ποκιλοτρόπως αξίζει όλη αυτή την πίστη και δημοσιότητα....
ne umquam desieris credere....
ΑπάντησηΔιαγραφήέλα όμως που ό, τι και να γίνει εμείς σε αυτήν την κυρία έχουμε στηρίξει τόσα πολλά... το πως μας φέρεται είναι άλλη (και πικρή ειλικρινά) ιστορία...
μμμμμ...ναι οντως αλλα τουλαχιστον φιλεναδα το ρητο σου ειναι πιο open mind αυτο της ελπιδας για εμε εχει γινει πολυ γραφικο και boring....προτιμαω το δικο σου, μου αρεσει πολυ!!!! You made my night. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή