Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Τι ξέρεις για τα όνειρα



Μια μέρα μου'πες "αγάπη μου, μη ξεχνάς να ονειρεύεσαι,
γιατί τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα,
όταν το ζητάς μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου".

Κι εγώ σου απάντησα...

"Ονειρεύομαι....
 να με κρατάς αγκαλιά, σφιχτά, 
για πάντα.
Να μου χαμογελάς κάθε φορά που θα με κοιτάς
όπως την πρώτη φορά που σε κοίταξα.
Να νιώθω τη ζεστασιά σου,
ακόμα κι όταν όλα γύρω μου και μέσα μου,
είναι παγωμένα.

Ονειρεύομαι τα μάτια σου,
ζεστά και λαμπερά,
σαν να κατέβηκαν δυο αστέρια από τον ουρανό.

Κι όταν βρέχει,
κι ο ουρανός θα'ναι γκρίζος
θα μου λες
"κοίτα εκεί μακριά, το βλέπεις?
..είναι το ουράνιο τόξο.

Ονειρεύομαι την αύρα σου
να συγχωνεύεται με τη δικιά μου
και να κυρτώνει όλες τις γωνίες της.

Πληγές παλιές να σβήνουν,
να εξαφανίζονται 
κι αυτό που μένει
να μεταμορφώνεται σε μια καθημερινότητα,
όπου η μόνη επανάληψη θα'ναι
η αγάπη.

Η αγάπη σου 
θα'ναι μια ακτίνα ήλιου
μέσα στον χειμώνα 
που θα ζεσταίνει βαθιά το προσώπου μου,
μια δροσερή θάλασσα μέσα στο καυτό καλοκαίρι
με διάφανα νερά
και ψάρια που κολυμπούν
δίχως φόβο κι έγνοια.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

silence


Silence.

Recently deeply explored and much loved
Part of the nature, always there, always playfully smiling
Hiding behind an old tree
Hiding on the soil, part of the fascinating petrich scent
Comes when you need her the most
Comes and holds space gently for you  

Must be of a female gender... or not?  
maybe a beautiful male with some extra female hormones?
She takes you to secret mind journeys pathways full of leaves rustle and wind whistle.
She isn't intimidated by the other sounds, she allows them to draw your attention, she gives you a choise, she doesn't push
She allows the existence of your soul without competition, without rush

She calms you down
She lets you free to be without the imminent need of using unnecessary words
Silence gives you what you need and doesn't expect you to thank her
she just knows...how to offer unconditionally 

I wish I was like her
gentle and soft
considerate and thoughtful
calm and loving
Silence

By A.V.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

gut feeling



Το νιώθω, είναι εκεί.
Με αγγίζει απαλά.
Το βλέμμα του κολλάει πάνω μου.
Με τυρρανάει, δε φεύγει,
η αύρα του μ’ακουμπάει ως τα κόκκαλα.

Φύγε, 
δε θέλω να΄σαι εδώ,
να σβήσεις τ'όνειρο,
που τόσο περίμενα.


Τινάζω τα ρούχα μου να φύγει,
μπαίνω κάτω απο το νερό.
Βγαίνω απο μέσα μου,
πάω όσο πιο μακριά απο μένα γίνεται,
μπράβο μου,
 σε έθαψα.

Ένα πρωινό με αγκάθια,
ήρθες πάλι,
αν είχες ποτέ φύγει. 
Πιο δυνατά, πιο βίαια.
Με σκουντάς και μου λες

"Ξύπνησε, όνειρο ήτανε".

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Αγάπη και χώρος



Είναι φορές που δε χωράς πουθενά. ..
στο δωμάτιο, στην πόλη, στη χώρα, στη γη...
σε μια καρδιά κλειστή με ψηλούς τοίχους τριγύρω.

Είναι η Αγάπη 
έκφραση?

Μα η Αγάπη είναι ο εαυτός της.
Δεν είναι τίποτα άλλο.
Είναι αυτή.
Όπως εσύ, είσαι εσύ
κι εγώ, είμαι εγώ.

Πρέπει να πούμε,
να εκδηλώσουμε, 
να φανεί τι νιώθουμε,
να κοινοποιηθεί...

Πρέπει και Αγάπη 
δε συνάδουν.

Η Αγάπη υπάρχει,
όπου υπάρχει χώρος για αυτήν.

Δε στριμώχνεται,
δε συμπιέζεται, 
δε συμβιβάζεται.


 
 

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

τα πατζουρια της καρδιας


Ηταν μια ζεστη μερα
τελος καλοκαιριου.
Η καρδια ανοιξε τα πατζουρια της με δισταγμο 
κι αφησε να μπει το αερακι.

Ξαφνικα πριν προφτασει να τα κλεισει
μια πετρα αιχμηρη την τρυπαει βαθια. 
Στοχευε στο κεντρο της εκει που
βρισκεται η κεντρικη αρτηρια.

Μενει αναισθητη για λιγο.
Αρχιζουν οι παλιες οι μνημες να την πυροβολουν,
καθε φορα που ανοιγε,
τρυπουσε ενα μικροχιλιοστο.
Τωρα η επιφανεια της μοιαζει με αραιο κεντημα,
καθε οπη εχει κι ενα χρωμα
το χρωμα που ειχε η αγαπη της
 εκεινη την ημερα.

Βγες για δευτερολεπτα απο μεσα σου
και παρε μια αποσταση
σαν να ειναι η καρδια σου ενας πολυτιμος πινακας

θα διακρινεις το ουρανιο τοξο





Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

υπευθυνος για σενα μονο

Τι συμβαινει αραγε οταν δεν εχεις πραγματικα τη ζωη που θελεις, 
γιατι ν αγκιστρωνεσαι απο αλλα ατομα και 
να περιμενεις απο αυτα να δωσουν νοημα στη ζωη που δεν εχεις? 
Δεν ειναι πιο απλο το ξερω αλλα πιο υπευθο ειναι να δημιουργησεις 
τις συνθηκες που εσυ προτιμας απο το να ζητας απο τους αλλους να κανουν κινησεις που συναδουν με αυτα που εσυ προτιμας!! Κι ας ζοριστεις!

Εκεινες τις στιγμες χαμηλης διαυγειας 
θαρρουμε πως η ζωη μας εξαρταται απο αλλους..κι ετσι αναμενουμε, απαιτουμε, απογοητευομαστε..αντι απλα να λεμε ευχαριστω σ οτι μας δινουν ή αντιο 
οταν δεν μας δινουν αυτο που αξιζουμε...
η εξαρτηση μας απο αλλους ειναι μια δραματικη ψευδαισθηση, 
η ζωη μας εξαρταται μοναχα απο εμας 
κι οσο πιο γρηγορα σιγουρευτουμε για αυτο τοσο πιο πιθανο 
ειναι να γινουμε χαρουμενοι οριζοντας την καθημερινη μας πραγματικοτητα
 χωρις να αναρωτιομαστε ποτε 
γιατι και αν 
οι αλλοι θα δρασουν με εναν συγκεκριμενο τροπο..
χωρις προσδοκια απο τους αλλους
γιατι απλα δεν θα μας επηρεαζει, 
δεν θα αλλαξει τη ζωη μας, 
δεν θα μας κανει δυστυχισμενους ή ευτυχισμενους,
γιατι απλα θα ειμαστε ΕΜΕΙΣ.

Δεν λεω, μπορει καμμια φορα να πεφτουμε σε μια λακκουβιτσα 
οπου νομιζουμε πως ναι, ενας ανθρωπος μπορει να μας κανει πιο ευτυχισμενους, 
αλλα μετα οταν ερθουμε στην επιφανεια παλι
 συνειδητοποιουμε πως αυτος ο ανθρωπος απλα μας συμπληρωνει την ευτυχια, 
δεν μας την δινει ουτε μπορει να μας την παρει...

Ποσες εναλλαγες μεταξυ δυστυχιας κι ευτυχιας 
αν πραγματικα οι ανθρωποι ηταν ικανοι 
να μας επηρεασουν μεχρι σ αυτον τον βαθμο...

Κι ομως δεν ισχυει, 
μονο εμεις ειμαστε υπευθυνοι για την ευτυχια μας.

Καθε μερα, ολη μερα, κανενας αλλος!!!

επιδημια


Αρνητισμος, εγωισμος, επικριση
προσκολλημενη προσδοκια...

Πρωτης θεσης εισιτηρια για την προβολη στο θεατρικο της ασθενειας,
 ψυχικης και σωματικης. 

Χρονολογικα τ'αποτελεσματα:

1. παρακολουθεις το εργο και γεμιζεις τις τσεπες με 
την βαρια εμπειρια της καταθλιπτικης σκεψης.
2. Μεταδιδεις επιτυχως τον αρνητισμο
στους περαστικους που συναντας στον δρομο σου..
αυτοι δεν νιωθουν στην αρχη τιποτα,
μαλλον πρατεις ακουσια αλλα τ αποτελεσμα ειναι το ιδιο..

Η επιδημια 
της γκρινιας, της μιζεριας, της στασιμοτητας
του θυμου,
πληρης ενεργειακη πτωση,
 δικη σου και των υπολοιπων.

Δες το, αποδεξου το κι ελεγξε το.
Αμελεια σε προσωπικο επιπεδο ν αφηνεσαι,
αδιαφορια σε συλλογικο επιπεδο να μεταδιδεις την επιδημια.





Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

μαγεια





Με παρατηρω,
βγηκα εξω απο εμενα
κατι μαγικο συμβαινει
το ακουω, το νιωθω,
διχως να βαλω ταμπελα,
δε με νοιαζει να δωσω ονομα,
χανομαι μεσα σε συννεφα απο νοτες
...και φευγω μακρια, 
ειμαι αλλου,
σ αλλη διασταση που δεν εχω ξαναζησει,
ουτε φανταστει, 
ποσα ακομα υπεροχα να νιωσει κανεις,
ποση μαγεια ακομα να εχει η ζωη μας?