Τρίτη 13 Μαΐου 2014

ο χρονος περναει

Ξυπνησα το πρωι, προσεξα ποσο μεγαλωσαν τα ανηψακια μου
μεσα σε 3 μηνες που ειμαι κοντα τους, 
τα ρουχα τους εχουν πια μικρυνει
τα ποδηλατακια τους ειναι στα μετρα τους τωρα
η μικρη μιλαει καλυτερα, ο μεγαλος εχει πια τελεια προφορα 
και στις δυο γλωσσες
μ αγκαλιαζουν μου λενε πως μ αγαπανε 
και δεν θελουν να τους αφησω οταν τους παω στο σχολειο
οταν στην αρχη δεν θελανε να με δουνε!

Οταν το περιβαλλον σου δειχνει τοσο εντονα 
πως ο χρονος περναει δεν μπορεις παρα να σκεφτεις
οτι δεν περναει μονο για τα μικρα παιδια που μεγαλωνουν
αλλα και για σενα, καθε μερα, καθε λεπτο φευγει..

Καποιες φορες αφηνουμε τον εαυτο μας στο stand by 
να κοιμαται και να ξυπναει σε καταστασεις που δεν τον ικανοποιουν
ισως βαρετες ισως αδιαφορες που μας αφηνουν 
την εντονη γευση πως ο χρονος εχει κολλησει
πως τιποτα δεν αλλαζει,
κι ομως οι μερες περνανε και η ζωη μας δεν αλλαζει
ομως εμεις μεγαλωνουμε, το σωμα μας αλλαζει
ακομα κι αν δεν το εχουμε προσεξει
καθε μερα που φευγει, μας υπενθυμιζει να αναρωτηθουμε
τι πρεπει να κανουμε στη ζωη μας
για να ειμαστε ευτυχισμενοι
η απλως πιο ικανοποιημενοι απο την καθημερινοτητα μας.

 Τωρα οχι αυριο. 
 

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Μουσικη. Τι μαγεια.



Μουσικη. Τι μαγεια. 


Ποση αγαπη και δημιουργικοτητα ανθρωπων για να φτασει σε σενα...

Εχει την ιδια θεση στην καρδια οπως η αγαπη.
Σε ταξιδευε οπου εσυ θελεις να βρεθεις.

Μπαινει μεσα σου και δεν βγαινει ποτε.

Καμμια φορα πιστευεις πως φευγει, εξαφανιζεται

μα παραλογιζεσαι...

πειθεσαι απλα, θαρρεις θα σε κανει να ξεχασεις.

Αντιστεκεσαι ανουσια. 
Αν σ αγγιξει μια φορα, θα μεινει μεσα σου για παντα.

Μπορει να μετουσιωθει σε κατι διαφορετικο, να φτασει πιο βαθια στην καρδια

ή να μεινει στο ιδιο σημειο, σαν μια αγαπημενη αναμνηση, μα δεν θα φυγει ποτε.


Θα τη ζητας οταν εισαι χαρουμενος, οταν θελεις να μελαγχολησεις,

οταν θελεις να φυγεις απ τη διασταση του τωρα,

οταν θελεις εμπνευση για να συνεχισεις.


Ειναι ολοδικια σου, ακομα κι αν τη μοιραζεσαι

μοναχα με οποιον την αγαπαει, εξισου δυνατα.

Τι σημασια εχει σε ποιον βρισκεται,

η μαγεια μαγευει τους παντες.

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

καμμια ανοχη


Κατι τετοιες στιγμες 
θα ηθελα να εχω τεραστια ηχεια υπερ-παραγωγη 
στη μεγιστη ενταση
ακουγοντας για 1 ωρα τζαζ,
 ισως και καποιο ροκ κομματακι, 
Ρορι Γκαλαχερ
 "milion miles away" ή τελοσπαντων κατι τετοιο...
το κουτσικο μυαλο μου με την μεγαλη του φαντασια
δεν μπορει να σκεφτει καποιον αλλο τροπο να....
ξεχαρμανιασω τα νευρα μου!!!!!!!!!!!!

Ολοι ειμαστε το ιδιο.
Ιδια φυσιολογια οργανισμου
ιδιους μυες και κοκκαλα...
δεν ξερω τι κανει ομως καποιους απο εμας να φερονται σα ζωα..
κι ας διευκρινιζω, σα να ειναι οι ιδιοι ζωα, 
γιατι ευτυχως ο τροπος με τον οποιο φερεται καποιος 
αντανακλα και χαρακτηριζει μοναχα τον ιδιο..
κακια, ειναι ενα χαρακτηριστικο που ακομα κι αν με γυρισεις 
αναποδα (οπως την asana head standing)
δεν προκειται να μου βγαλεις ουτε ενα χιλιοστο
δεν χωραει στο μυαλο μου αυτη η λεξη..
κακια...μα γιατι να φερθω σκοπιμα με κακια προς καποιον
γιατι να θελω να του κανω κακο...μηπως ετσι θα νιωσω καλυτερα???
ΑΡΡΩΣΤΟ ειναι η μονη λεξη που μου ερχεται στον νου.
Το να θελω να βλαψω τον αλλον με τον τροπο μου εσκεμμενα,
 ειναι αρρωστο.

Οι μονοι ανθρωποι που θελω μακρια μου οσο πιο μακρια γινεται
ειναι αυτοι που βγαζουνε κακια,
αποπνεουν μια μαυρη παγερη αυρα,
σου καταπινουν την περιορισμενη σου ενεργεια
και μαλιστα σου ζητανε και να απολογηθεις
πραγμα που σφραγιζει την 
διαδικασια αποσταξης της ενεργειας σου.
Δεν εχω κανενα λογο να υποστηριξω τη γνωμη μου σε κανεναν
κυριως σε καποιον που ειναι κακος.
Αν εσυ εχεις κακια κι εγω δεν ξερω καν τι ειναι αυτο και δεν θελω να μαθω..
δεν προκειται ποτε σ αυτη τη ζωη να συνεργαστουμε.
Ετσι φευγω μακρια και σου ευχομαι να μεταδιδεις αυτην την κακια
καθε μερα και λιγοτερο.
Πως θα γινει κατι τετοιο?
Δεν ξερω, απλως το ελπιζω μεσα απ τη καρδια μου.


Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

χανοντας μια διασταση....δεν χανονται τα παντα!!!


Εμεις οι ανθρωποι, ειμαστε αδιαμφισβητητα πολυδιαστατα οντα.

Κι ομως καμμια φορα χανουμε προσωρινα τη μια μας διασταση και θαρρουμε πως 
χανουμε τα παντα, ξεχναμε τις αλλες διαστασεις μας που ακομα μας στηριζουν
και χαρακτηριζουν ως ανθρωπους, σκεπτομενα οντα με συναισθηματα και
ικανοτητα λογου...ετσι αγνοωντας αθελα μας και τις αλλες διαστασεις μας
χανουμε την γη κατω απο τα ποδια μας, δεν εχουμε μηκος και πλατος γιατι
χασαμε στιγμιαια το βαθος μας, αρχιζουμε και αιωρουμαστε στον αερα 
διχως συντεταγμενες, διχως κατευθυνση και νιωθουμε "χαμενοι" διχως 
σημεια αναφορας..ποσο λογικο ακουγεται το αποτελεσμα και ποσο τρελα 
παραλογη η αιτια...ειμαστε προικισμενοι με τοσες διαστασεις που αλληλοεπιδρουνε
κι αν για λιγακι χασουμε την μια διασταση, αληθινα δεν πειραζει, θα ζησουμε για 
λιγο το ιδιο καλα και διχως αυτην, οι αλλες διαστασεις μας ειναι εκει για εμας..
Κι ομως αρνουμαστε αυτη την τοσο σημαντικη λεπτομερεια και οδηγουμαστε
οικιοθελως στο λαθος μονοπατι.

Μπορει σε καποια φαση της ζωης μας να χασουμε κατι σημαντικο,
δουλεια, μερος της υγειας μας, φιλους, συντροφο, χρηματα, σπιτι κτλ
δεν σημαινει πως αυτοματα γινομαστε και 
τυφλοι, κουτσοι, κουφοι, ανικανοι, αχρηστοι...
ή πως τα χανουμε ολα...
απο εμας εξολοκληρου θα εξαρτηθει τι μελλει γενεσθαι,
πως θα νιωσουμε και κατα συνεπεια πως θα συνεχισουμε να ζουμε.
Εμεις οι ιδιοι προκαλουμε τα συναισθηματα μας, μοναχα εμεις 
απφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε στα ερεθισματα γυρω μας,
εχοντας βεβαια να αντιμετωπισουμε και 
τον αντιπερασπισμο των συνηθειων μας.

Ας μην πιεζουμε τον εαυτο μας
καμμια φορα θα βρεθουμε με μια διασταση λιγοτερη ή και δυο,
ας τ αποδεχτουμε κι ας φροντισουμε την αλλη μας διασταση,
 με υπομονη και κουραγιο θα επιστρεψει παλι σε εμας,
ισως οποτε αυτη αποφασισει,
ας ειναι.


Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

φευγω για μενα μια φορα


Εφυγα τοτε για μενα
κι ας μην το πιστευα.
Απειρες αμφιβολιες.
Κλεινω τα ματια και μολις τ ανοιξω τα παντα ειναι αλλιως.
Περιμενα παθητικα κι υπομονετικα,
να δω την αληθεια που εκρυβε η συνηθεια.
Μοναδικη ζωη, εξαρτημενη απο τη συνηθεια.
Επιλογη ή συνηθεια?
Ευκολια ή δυσκολια?
Αντιθετα στο ρευμα ή οχι?

Σαν βρηκα το εδαφος που αναζητουσα
 βρηκα κι εμενα.
Χαθηκα σ' εναν ανυπαρκτο λαβυρινθο.
Χαθηκα τοσο συχνα που το ειχα πια συνηθισει.

Κι ομως ειναι τοσο σπουδαιο να πατας πανω στη γη
με τα δικα σου ποδια
να ζεις τις εμπειριες με εναν ολοδικο σου τροπο
αγαπη δεν σημαινει να χανεις τον εαυτο σου 
μεχρι να εξιλεωθεις μεσα στον αλλον
γιατι τοτε θα χεις χασει την αγαπη για σενα.

Υπεροχη στιγμη που νιωθεις 
πως ολα συμβαινουν για καποιο λογο
ολα πρεπει να συμβουν 
ανουσιο ν αντιστεκεσαι.

Ακαριαια η χαρα οταν ξερεις πως εισαι παλι εσυ.


Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Yourself


Being yourself, nobody else.
Fall deeply in love, but try not to loose yourself.
Resist. Insist.
Nobody gives you real confidence expect your-lovely-self.
Lovers, partners, jobs, money, friends may come and go.
Yourself will stay.
Will always welcome you to life.

Just give him your best.

Judging me - judging you - control game

Is it realistic tyring not to judge anybody?
What about others judging us?
How do we deal with judgment overall?

Starting with us judging the others, I personally see it us wrong attitude.
When we start judging people around us we consider that we know 
how they should behave and then we are basically doing a comparison
between how they act and how they should act in order to
have the best performance.
The problem is that we can judge somebody only
when we are expert in something 
and when this judgement has a positive intention to make this person
 progress with the condition that this person asked our opinion
and that we do not want to get him to believe what we believe...
in other words we probably want to control him 
and we want him to do exactly what we want because we believe
that this is the ONLY WAY to do things...

Well, that point is where my objection stands..
I often hear people claiming that judgement is good...
well to me, judgement is generally useless.
Often is destructive. Rarely is constructive
and if so, it needs to be done very carefully and wisely!!!
Explaining, communicating, talking through
is a way of making things better
controlling and making others do what we want is not an option for me
and none should accept it from anybody,
especially from partners and friends.

Let's continue with accepting or not other people's judgement.
Well unfortunately this is not a choice.
People judge everything, all day long, this is our society
and it aint gonna change, so we really do not have a choice.
Therefore we have to live with it, learn how to deal with it
how to accept it, ignore it, transform it, use it appropriately 
so that it becomes a positive expeience.
I teach yoga and my students will judge if I am good or not.
I like a man and he will judge my appearance based on what he prefers.
I will cook a cake and my sister will like it or not.
I will prepare a drawing and my boss will accept it or ask me to change it....
This is our life. We have to accept judgement and live with it
and mature with it. 
BUT we can always choose who's judgement we should accept.
I can accept judgement that people will judge me at work
because my performance is what they pay for.
I accept people judging my appearance as I walk down the street
and I do not care at all what they believe, so I let them judge because
their judgement does not influence me.
I accept certain kind of judgement from my relatives and friends and partners
depending on the purpose. Why are you judging me? 
What are you trying to get out of this judgement?
Actually, I prefer when my partner or sister says "you made me feel..." 
with the way you acted  rather than accuse me saying 
"you act wrong and that hurted me"...
I might have judged a lot of friends unconsciously and probably my ex-partners
but this was not my intention, I was just very much used to judge
from my childhood, but I always hated that and I am changing it
slowly, step by step.

We can choose many things in our lived, 
almost everything.
I choose not to judge because it leads me away from acceptance.
Acceptance is the key to move forward
without activating reaction in our lives.
I am not saying that we should accept everything 
and wait for God to make decisions, not that kind of acceptance.
Accept and observe, have patience and act when it's time to act.

Easy to say hard to put it in action.
However, I am giving it a try and hopefully
it will bring me where I want to go.