Εφυγα τοτε για μενα
κι ας μην το πιστευα.
Απειρες αμφιβολιες.
Κλεινω τα ματια και μολις τ ανοιξω τα παντα ειναι αλλιως.
Περιμενα παθητικα κι υπομονετικα,
να δω την αληθεια που εκρυβε η συνηθεια.
Μοναδικη ζωη, εξαρτημενη απο τη συνηθεια.
Επιλογη ή συνηθεια?
Ευκολια ή δυσκολια?
Αντιθετα στο ρευμα ή οχι?
Σαν βρηκα το εδαφος που αναζητουσα
βρηκα κι εμενα.
Χαθηκα σ' εναν ανυπαρκτο λαβυρινθο.
Χαθηκα τοσο συχνα που το ειχα πια συνηθισει.
Κι ομως ειναι τοσο σπουδαιο να πατας πανω στη γη
με τα δικα σου ποδια
να ζεις τις εμπειριες με εναν ολοδικο σου τροπο
αγαπη δεν σημαινει να χανεις τον εαυτο σου
μεχρι να εξιλεωθεις μεσα στον αλλον
γιατι τοτε θα χεις χασει την αγαπη για σενα.
Υπεροχη στιγμη που νιωθεις
πως ολα συμβαινουν για καποιο λογο
ολα πρεπει να συμβουν
ανουσιο ν αντιστεκεσαι.
Ακαριαια η χαρα οταν ξερεις πως εισαι παλι εσυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου