Εμεις οι ανθρωποι, ειμαστε αδιαμφισβητητα πολυδιαστατα οντα.
Κι ομως καμμια φορα χανουμε προσωρινα τη μια μας διασταση και θαρρουμε πως
χανουμε τα παντα, ξεχναμε τις αλλες διαστασεις μας που ακομα μας στηριζουν
και χαρακτηριζουν ως ανθρωπους, σκεπτομενα οντα με συναισθηματα και
ικανοτητα λογου...ετσι αγνοωντας αθελα μας και τις αλλες διαστασεις μας
χανουμε την γη κατω απο τα ποδια μας, δεν εχουμε μηκος και πλατος γιατι
χασαμε στιγμιαια το βαθος μας, αρχιζουμε και αιωρουμαστε στον αερα
διχως συντεταγμενες, διχως κατευθυνση και νιωθουμε "χαμενοι" διχως
σημεια αναφορας..ποσο λογικο ακουγεται το αποτελεσμα και ποσο τρελα
παραλογη η αιτια...ειμαστε προικισμενοι με τοσες διαστασεις που αλληλοεπιδρουνε
κι αν για λιγακι χασουμε την μια διασταση, αληθινα δεν πειραζει, θα ζησουμε για
λιγο το ιδιο καλα και διχως αυτην, οι αλλες διαστασεις μας ειναι εκει για εμας..
Κι ομως αρνουμαστε αυτη την τοσο σημαντικη λεπτομερεια και οδηγουμαστε
οικιοθελως στο λαθος μονοπατι.
Μπορει σε καποια φαση της ζωης μας να χασουμε κατι σημαντικο,
δουλεια, μερος της υγειας μας, φιλους, συντροφο, χρηματα, σπιτι κτλ
δεν σημαινει πως αυτοματα γινομαστε και
τυφλοι, κουτσοι, κουφοι, ανικανοι, αχρηστοι...
ή πως τα χανουμε ολα...
απο εμας εξολοκληρου θα εξαρτηθει τι μελλει γενεσθαι,
πως θα νιωσουμε και κατα συνεπεια πως θα συνεχισουμε να ζουμε.
Εμεις οι ιδιοι προκαλουμε τα συναισθηματα μας, μοναχα εμεις
απφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε στα ερεθισματα γυρω μας,
εχοντας βεβαια να αντιμετωπισουμε και
τον αντιπερασπισμο των συνηθειων μας.
Ας μην πιεζουμε τον εαυτο μας
καμμια φορα θα βρεθουμε με μια διασταση λιγοτερη ή και δυο,
ας τ αποδεχτουμε κι ας φροντισουμε την αλλη μας διασταση,
με υπομονη και κουραγιο θα επιστρεψει παλι σε εμας,
ισως οποτε αυτη αποφασισει,
ας ειναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου