αποστασιοποιηση=πηγη ενεργειας

Αν σταματησω να κρινω δεν σημαινει πως θα σταματησω να κρινομαι.

Αν ειμαι οσο ευγενικη γινεται γιατι ετσι νιωθω

επισης δε σημαινει πως θα δεχομαι απ ολους ευγενια.

Δυστυχως ή ευτυχως ειμαστε φτιαγμενοι με εναν ιδιαιτερο τροπο,

απο την φυση μας κοιταμε το αρνητικο

να σχολιαζουμε οτι ΔΕΝ μας αρεσει

να κρινουμε οτι θα θελαμε να γινει καλυτερα.

Παντα καποιος θα μας κρινει αυστηρα

καποιος θα ειναι αρνητικος

καποιος θα βιαστει να βγαλει συμπερασμα...

Κι ομως μοναχα εστι ερχεται η συνειδητοποιηση

ΠΩΣ 

η επικριση, ο αρνητισμος κι οποια αλλη μη-εποικοδομητικη αντιδραση

των γυρω μας πρεπει να μας αφηνει παγερα αδιαφορους.

Η αποστασιοποιηση ζητα τεραστια ενεργεια,

 ασταματητη προσπαθεια κι επιμονη

για να γινει καθημερινοτητα

ομως ως ανταλλαγμα δινει επισης

τεραστια ποσα ενεργειας.

Φθινοπωρο

https://www.youtube.com/watch?v=u37RF5xKNq8

Οτι νιωθεις, ειναι περισσοτερο αποτελεσμα του 

ΠΩΣ ερμηνευεις οτι συμβαινει γυρω σου

απ οτι συμβαινει γυρω σου, 

περισσοτερο σε κατευθυνει το τι σκεφτεσαι

απ οτι πως φερονται οι γυρω σου.

Ζεστη,  κρυο, ομιχλη,

η γλυκια ή πικρη συμπεριφορα των συνανθρωπων σου,

οι δυσκολιες ή χαρες της ζωης, 

ολα τα συναισθηματα που θα φερουν οι εμπειριες,

 απο την πιο καθημερινη εως την πιο σπανια,

εξαρτωνται απο την ερμηνεια που θα αποφασισεις να τους δωσεις.

Κανεις δε μπορει να σου πει τι ερμηνεια να δωσεις,

ισως καποτε οι γονεις σου ή οι δάσκαλοι,

ομως τωρα πια εισαι ο μονος που αποφασιζεις,

θα παρεξηγηθεις, θα αδιαφορησεις,

θα θυμωσεις, θα απογοητευτεις,

θα γελασεις...

κι αναλογα με αυτη την αποφαση

θα μειωθει ή θα αυξηθει η ικανοτητα σου 

να αντιληφθεις τους δρομους που θα ανοιχτουν. 

Ο δρομος ειναι παντα εκει,

αλλαζει συνεχεια κατευθυνση,

μια Δυση μια Ανατολη, μια Βορρας μια Νοτος...

προσεχε να μην τον προσπερασεις,

μη φοβασαι, δεν εισαι συ που θα τον ανοιξεις,

δεν χρειαζεται να κοπιασεις,

απλα κρατα τα ματια σου ανοικτα,

διωξε θυμο κι εγωισμο,

συγκεντωσου 

και θα τον δεις.

Nothing really matters...

https://www.youtube.com/watch?v=0MFRujjyVzE

Αφου ετσι κι αλλιως δεν ειμαστε αθανατοι,

γιατι να μην κανουμε ΟΤΙ θελουμε εμεις οι ιδιοι?

Γιατι να κανουμε αυτο που πρεπει ή που ειθισται?

Πρεπει για ποιον? 

Για εμας τωρα ή για εμας οταν ειμασταν 5 ετων

και καποιος μας ειπε "τι πρεπει και τι δεν πρεπει"?

Το μεγαλυτερο ποσοστο των εντυπωσεων μας σχηματιζεται

επηρεασμενο απο παρελθοντικες εμπειριες και 

καταχωρημενες εγγραφες του μυαλου μας

 και συνηθως δεν ειναι αυτο που νομιζουμε...

 συνειδητες μας επιλογες.

Συνηθειες, τασεις, προδιαθεση, προτιμησεις

εχουμε την εντυπωση πως ολα τα παραπανω ειναι 

επιλογη μας, κι ομως δεν ειναι,

θεωρουμε τους εαυτους μας εξαιρετικα ελευθερους,

αραγε ειμαστε??

Φιλτρα

 Ζεις κλεισμενος στη σπηλια του εγω...

 

Εγωισμος, μια παντοδυναμη, αορατη δυναμη,
μπορει να κρυφτει παντου

πισω απο καθε ευκολη δικαιολογια προκειμενου

να μην τον τσακωσουμε.

Πλησιασεις τα ορια του να ζεις μια ολοδικη σου

πραγματικοτητα
η οποια..δεν υπαρχει πουθενα, μοναχα στο μυαλο σου,

Οι σχεσεις σου διχως κανενα

σημειο αναφορας στα αληθινα γεγονοτα

πολλα μιλια μακρια απο αυτο που νιωθεις
 βαθια μεσα σου και επιθυμεις.

Απλα γιατι δεν ξερεις τι θελεις

δεν εχεις την παραμικρη ιδεα...
αν στηριζεις εκει τις επιλογες σου
καμμια δεν θα σου φερει ικανοποιηση.

Λενε, πως οταν εχεις μπορστα σου εναν στοχο

αυτα που συναντας στη ζωη θα ταιριαζουν μ αυτον τον σκοπο.

Αντιστροφα...αν δεν εχεις κανενα στοχο ξεκαθαρο στο μυαλο σου

ισως και να μη συμβουν αυτα που θελεις
γιατι ποτε δεν τα εξηγησες

ξεκαθαρα στον εαυτο σου....

Κι ομως σημερα ειναι αληθινα ειναι η πρωτη φορα στη ζωη σου
που ξερεις τι θελεις και τι ζητας

ξερεις τι εισαι και που εισαι...

αποδεχτηκες τον εαυτο σου και ετσι το φιλτρο
που σκουραινε τις εικονες εχει γινει τοσο λεπτο
σχεδον διαφανες,
σε λιγο θα εξαφανιστει.

Αδημονω να ζησεις διχως φιλτρα....

πετας μονο αν εχεις φτερα..

https://www.youtube.com/watch?v=d_SSaNnlTaw

Αραγε μπορεις να αλλαξεις διχως να περασεις απο ζορικες καταστασεις?

Μπορεις να δεις τον εαυτο του, αν δεν τον αναγνωρισεις μεσα τους αλλους που σου μοιαζουνε?

Μπορεις να ξεχασεις κακες συνηθειες διχως να χρειαστει να ταλαιπωρηθεις και να χασεις ευκαιριες?

Καλως ή κακως, ειλικρινα δεν νομιζω. Αν δεν περασεις βεβαια απο τα προαναφερομενα, ισως και να μη χρειαστει ποτε να αλλαξεις, ισως μεινεις ιδιος σ ολη σου την ζωη, αν δεν σου δοθουν τα καταλληλα ερεθισματα, προφανως δεν θα υπαρχει κανενα κινητρο για αλλαγη!!!

Κι ομως τι βαρετο που θα ητανε, αν δεν καναμε λαθη, αν δεν βλεπαμε τον εαυτο μας ως παρατηρητες, αν δεν ξυπνουσαμε μια ωραια πρωια λεγοντας "...by the way Miss, who do you think you are"

Εξαλλου αν δεν εχουμε τετοια κινητρα να μας ταρακουνανε σαν να γινεται ενας μικρουλης σεισμος μεσα μας πως θα ζουμε? Κουραζομαι μονο με την σκεψη της απολυτης μονοτονιας...

Οσο πιο ανοικτους υποδοχεις εχουμε τοσο πιο καλα βλεπουμε και μυριζομαστε και κατα συνεπεια αντιλαμβανομαστε τι πρεπει να αλλαξουμε στον εαυτο μας. Κι ομως η ευρυτητα αυτων των καθολου φανταστικων υποδοχεων (γιατι εχουνε αμεση σχεση με το νευρικο μας συστημα) και η κατα συνεπεια "πλαστικοτητα" μας δεν ειναι επιλογη, εξαρταται απο το τι μας συμβαινει κατα τη διαρκεια της ζωης. Φυσικα μπορουμε να φερουμε σκοπιμα τον εαυτο μας να απαντησει καποια εωτηματα αλλα γενικα αν δεν χρειαζεται συνηθως τ αποφευγουμε, γιατι η φυση μας ειναι λιγο τεμπελικη και προτιμαμε να παραμενουμε εκει οπου ειμαστε μεχρι να πατωσουμε, ειτε αυτο ειναι σχεσεις, ειτε δουλεια αντι να παρουμε το ρισκο και να δοκιμασουμε κατι αλλο, κατι καινουργιο αλλα οχι ασφαλες...απλα η πλειονοτητα μας ετσι ειναι, καλως ή κακως..
Αν δεν γεννηθεις απο το Πακισταν, δεν θα μαθεις μαλλον ποτε πως ειναι να εισαι παραδειγματος χαριν "πακιστανος στην Ελλαδα", αν δεν σε γεννησει η μανα σου οταν ειναι 16 χρονων μαλλον δεν θα μαθεις ποτε τι σημαινει να ζεις με συμμοριες 13χρονων παιδιων, αν εισαι σε μια μονιμη κατασταση ασφαλειας και σιγουριας, προφανως δεν θα καταλαβεις τι σου συμβαινει μεχρι να γινεις 60 ετων...οπου ισως θα προσεξεις πως...δεν εισαι πια οσο τελειος νομισες πως εισαι...

Μαλλον ομως θα ειναι λιγο αργα να ανθεωρησεις τι εκανες σωστο και λαθος τα τελευταια 60 χρονια...ισως χρειαστεις αλλα 60 χρονια για αυτο...που μαλλον δεν θα τα εχεις!!!!

Για αυτο ακριβως τον λογο, ας μην ειμαστε αλλαζωνες κι ας βγουμε λιγακι απο τη ανεση και την ευκολια μας ΜΟΝΟ, ας κοιταξουμε γυρω μας κι ας δουμε οτι δεν βλεπαμε εδω και πολυ καιρο...

energy consumption versus energy production

Why do we suffer? 

We get attached emotionally with situations 
that constantly change.   

We do not realize they will change 
(appearance, job situation, love etc) 

we do not think about it 
and when they do change, 

we feel disappointed, un-settled

we try to discover what has happened, 
what went wrong, still will not find the answer 
if we do not accept the simple single fact…

things change all the time, we change, 
others change, everything changes.

Acceptance can avoid part of our common human suffering.

Yoga helps immensely to reach this target. 

Please tell me who wants to keep on suffering? 

Accepting you body and yourself  is the first step, 

however unless you are highly trained in meditation 

this is a difficult and big step.

 You could start though with observation of your body 

and then the thoughts observation will follow. 

Through your yoga practice, slowly but steadily, 

you will find yourself getting detached from unconscious thinking, 

distucting criticism, your comfort zone will expand, 

you will see the change in your body and mind…

you will realize that change is inevitable and beautiful and beneficial,

 you will stop resisting it 

and that will save you so much energy 

you just cannot imagine…..

We consum our energy every single day,

 if we know how to use our “energy sources” 

we will have plenty of it for a life time. 

Yoga contributes immensily to load our batteries…

Get YOGA in your life 

and you will not believe how beneficial it will turn up!!!!

Αερας κι Αγαπη

https://www.youtube.com/watch?v=ZfPfvq0NAsw

Αναλαφρη αισθηση μετα απο μια νυχτα εκατονταδων ωρων.

Εχει ξημερωσει.

Μπηκε φως μεσα απο τα μακροστενα κενα στις περσιδες,

φως δυνατο  που σε ξυπναει βιαια,

ανοιγεις τα ματια κι οι σκεψεις, αντι να ξεπηδησουν,

σαν νερο παγιδευμενο πισω απο την πορτα,

 παγωνουν.

Νομισες εδινες απειρη αγαπη,

μα οτι δινεις παιρνεις.

Απλη επικυρωση του εγω σου

που αντικατοπτριζονταν σ εναν καθρεφτη

και γυριζε πισω σε σενα πολλαπλασιαζοντας

τον εγωισμο σου,

κι αυτο σε μπουκωνε σε πιεζε σε βαραινε

νομισες πως η αγαπη ειναι βαρια...

Δεν ητανε αγαπη,

 διολου εμοιαζε.

 Η αγαπη δεν εχει μαζα κι ογκο,

δεν εχει διαστασεις για να τη μετρησεις

να την ζητησεις 

να την χορτασεις.

Ειναι αερας κι αναπνοη

οπως εγω κι εσυ.