https://www.youtube.com/watch?v=d_SSaNnlTaw
Αραγε μπορεις να αλλαξεις διχως να περασεις απο ζορικες καταστασεις?
Μπορεις να δεις τον εαυτο του, αν δεν τον αναγνωρισεις μεσα τους αλλους που σου μοιαζουνε?
Μπορεις να ξεχασεις κακες συνηθειες διχως να χρειαστει να ταλαιπωρηθεις και να χασεις ευκαιριες?
Καλως ή κακως, ειλικρινα δεν νομιζω. Αν δεν περασεις βεβαια απο τα προαναφερομενα, ισως και να μη χρειαστει ποτε να αλλαξεις, ισως μεινεις ιδιος σ ολη σου την ζωη, αν δεν σου δοθουν τα καταλληλα ερεθισματα, προφανως δεν θα υπαρχει κανενα κινητρο για αλλαγη!!!
Κι ομως τι βαρετο που θα ητανε, αν δεν καναμε λαθη, αν δεν βλεπαμε τον εαυτο μας ως παρατηρητες, αν δεν ξυπνουσαμε μια ωραια πρωια λεγοντας "...by the way Miss, who do you think you are"
Εξαλλου αν δεν εχουμε τετοια κινητρα να μας ταρακουνανε σαν να γινεται ενας μικρουλης σεισμος μεσα μας πως θα ζουμε? Κουραζομαι μονο με την σκεψη της απολυτης μονοτονιας...
Οσο πιο ανοικτους υποδοχεις εχουμε τοσο πιο καλα βλεπουμε και μυριζομαστε και κατα συνεπεια αντιλαμβανομαστε τι πρεπει να αλλαξουμε στον εαυτο μας. Κι ομως η ευρυτητα αυτων των καθολου φανταστικων υποδοχεων (γιατι εχουνε αμεση σχεση με το νευρικο μας συστημα) και η κατα συνεπεια "πλαστικοτητα" μας δεν ειναι επιλογη, εξαρταται απο το τι μας συμβαινει κατα τη διαρκεια της ζωης. Φυσικα μπορουμε να φερουμε σκοπιμα τον εαυτο μας να απαντησει καποια εωτηματα αλλα γενικα αν δεν χρειαζεται συνηθως τ αποφευγουμε, γιατι η φυση μας ειναι λιγο τεμπελικη και προτιμαμε να παραμενουμε εκει οπου ειμαστε μεχρι να πατωσουμε, ειτε αυτο ειναι σχεσεις, ειτε δουλεια αντι να παρουμε το ρισκο και να δοκιμασουμε κατι αλλο, κατι καινουργιο αλλα οχι ασφαλες...απλα η πλειονοτητα μας ετσι ειναι, καλως ή κακως..
Αν δεν γεννηθεις απο το Πακισταν, δεν θα μαθεις μαλλον ποτε πως ειναι να εισαι παραδειγματος χαριν "πακιστανος στην Ελλαδα", αν δεν σε γεννησει η μανα σου οταν ειναι 16 χρονων μαλλον δεν θα μαθεις ποτε τι σημαινει να ζεις με συμμοριες 13χρονων παιδιων, αν εισαι σε μια μονιμη κατασταση ασφαλειας και σιγουριας, προφανως δεν θα καταλαβεις τι σου συμβαινει μεχρι να γινεις 60 ετων...οπου ισως θα προσεξεις πως...δεν εισαι πια οσο τελειος νομισες πως εισαι...
Μαλλον ομως θα ειναι λιγο αργα να ανθεωρησεις τι εκανες σωστο και λαθος τα τελευταια 60 χρονια...ισως χρειαστεις αλλα 60 χρονια για αυτο...που μαλλον δεν θα τα εχεις!!!!
Για αυτο ακριβως τον λογο, ας μην ειμαστε αλλαζωνες κι ας βγουμε λιγακι απο τη ανεση και την ευκολια μας ΜΟΝΟ, ας κοιταξουμε γυρω μας κι ας δουμε οτι δεν βλεπαμε εδω και πολυ καιρο...
Αραγε μπορεις να αλλαξεις διχως να περασεις απο ζορικες καταστασεις?
Μπορεις να δεις τον εαυτο του, αν δεν τον αναγνωρισεις μεσα τους αλλους που σου μοιαζουνε?
Μπορεις να ξεχασεις κακες συνηθειες διχως να χρειαστει να ταλαιπωρηθεις και να χασεις ευκαιριες?
Καλως ή κακως, ειλικρινα δεν νομιζω. Αν δεν περασεις βεβαια απο τα προαναφερομενα, ισως και να μη χρειαστει ποτε να αλλαξεις, ισως μεινεις ιδιος σ ολη σου την ζωη, αν δεν σου δοθουν τα καταλληλα ερεθισματα, προφανως δεν θα υπαρχει κανενα κινητρο για αλλαγη!!!
Κι ομως τι βαρετο που θα ητανε, αν δεν καναμε λαθη, αν δεν βλεπαμε τον εαυτο μας ως παρατηρητες, αν δεν ξυπνουσαμε μια ωραια πρωια λεγοντας "...by the way Miss, who do you think you are"
Εξαλλου αν δεν εχουμε τετοια κινητρα να μας ταρακουνανε σαν να γινεται ενας μικρουλης σεισμος μεσα μας πως θα ζουμε? Κουραζομαι μονο με την σκεψη της απολυτης μονοτονιας...
Οσο πιο ανοικτους υποδοχεις εχουμε τοσο πιο καλα βλεπουμε και μυριζομαστε και κατα συνεπεια αντιλαμβανομαστε τι πρεπει να αλλαξουμε στον εαυτο μας. Κι ομως η ευρυτητα αυτων των καθολου φανταστικων υποδοχεων (γιατι εχουνε αμεση σχεση με το νευρικο μας συστημα) και η κατα συνεπεια "πλαστικοτητα" μας δεν ειναι επιλογη, εξαρταται απο το τι μας συμβαινει κατα τη διαρκεια της ζωης. Φυσικα μπορουμε να φερουμε σκοπιμα τον εαυτο μας να απαντησει καποια εωτηματα αλλα γενικα αν δεν χρειαζεται συνηθως τ αποφευγουμε, γιατι η φυση μας ειναι λιγο τεμπελικη και προτιμαμε να παραμενουμε εκει οπου ειμαστε μεχρι να πατωσουμε, ειτε αυτο ειναι σχεσεις, ειτε δουλεια αντι να παρουμε το ρισκο και να δοκιμασουμε κατι αλλο, κατι καινουργιο αλλα οχι ασφαλες...απλα η πλειονοτητα μας ετσι ειναι, καλως ή κακως..
Αν δεν γεννηθεις απο το Πακισταν, δεν θα μαθεις μαλλον ποτε πως ειναι να εισαι παραδειγματος χαριν "πακιστανος στην Ελλαδα", αν δεν σε γεννησει η μανα σου οταν ειναι 16 χρονων μαλλον δεν θα μαθεις ποτε τι σημαινει να ζεις με συμμοριες 13χρονων παιδιων, αν εισαι σε μια μονιμη κατασταση ασφαλειας και σιγουριας, προφανως δεν θα καταλαβεις τι σου συμβαινει μεχρι να γινεις 60 ετων...οπου ισως θα προσεξεις πως...δεν εισαι πια οσο τελειος νομισες πως εισαι...
Μαλλον ομως θα ειναι λιγο αργα να ανθεωρησεις τι εκανες σωστο και λαθος τα τελευταια 60 χρονια...ισως χρειαστεις αλλα 60 χρονια για αυτο...που μαλλον δεν θα τα εχεις!!!!
Για αυτο ακριβως τον λογο, ας μην ειμαστε αλλαζωνες κι ας βγουμε λιγακι απο τη ανεση και την ευκολια μας ΜΟΝΟ, ας κοιταξουμε γυρω μας κι ας δουμε οτι δεν βλεπαμε εδω και πολυ καιρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου