δε ξερεις τι θελεις? Μαθε τι ΔΕΝ θελεις

Ισως και να εχω οντως λιγακι εμμονη

με τα υπαρξιακα ζητηματα του ανθρωπινου ειδους

ομως πιστευω πως η εξης ερωτηση ειναι 

αρκετα συνηθης οταν αρχιζει ο εγκεφαλος

και ωριμαζει

ξεπερνοντας την κριση των υπολοιπων ανθρωπων,

 την καταναλωτικη μανια,

την ανασφαλεια της πρωιμης νιοτης 

και την ταση για αναγνωριση απο τους αλλους

πιο πολυ απο οτι απο εμας τους ιδιους...

"Γιατι ειμαστε εδω, τι ηρθαμε αραγε να κανουμε?"

Κι ας υποθεσουμε πως μια αμεση απαντηση 

ειναι εξαιρετικα δυσκολη για ολους,

απλα γιατι δεν ειμαστε φιλοσοφοι,

συχνα ομως βοηθαει αν χρησιμοποιησουμε την

εις ατοπον επαγωγη 

και ν απαντησουμε σαν να κοιταμε απο μακρια

..εμμεσα..

Μηπως ειμαι εδω κυριως για να καταναλωνω οσο πιο πολυ μπορω,

για να παντρευτω και να κανω παιδια,

για να εχω μια δουλεια, ενα σπιτι και να επιβιωνω,

για να αλλαζω συντροφους,

για να περασουν τα χρονια και μετα να ξανα-αναρωτηθω

"μα τι ηρθα εδω να κανω"?

Παντα μου αρεσε η αλτρουιστικη χιπικη αντιληψη

αν και κομματακι αναχρονιστικη τωρα πια,

ομως ειχε φθασει σε ενα σημειο 

απαντησης του παραπανω ερωτηματος

πολυ πιο ικανοποιητικου απ οτι 

η σημερινη κοινωνια.

Μεσα στο ολο αγχος διαβιωσης και 

ενιοτε δυστυχως και επιβιωσης,

ξεχναμε πως δεν μπορει να ειμαστε 

εδω για τους προσαναφερομενους λογους,

κι ετσι πεφτουμε σε πιο βαθυ αρνητισμο 

και απαισιοδοξια..

Ισως θα πρεπει να σκεφτουμε

αν ειμαστε εδω γενικα για να συνεισφερουμε 

μεσω διαφορων τροπων, 

ισως μεσω της δουλειας μας,

των ικανοντητων μας,

για να βοηθησουμε οποιον μπορει να μας χρειαζεται,

για να εξελιχθουμε εμεις οι ιδιοι

και να εξελιξουμε οτι ηδη γνωριζουμε,

το οποιο με τη σειρα του θα συνεισφερει 

καπου αλλου.

Καλη η αλληλουχια ξυπναω-δουλευω-τρωω-κοιμαμαι

δε λεω, 

απαραιτητη η αποδοχη της καθημερινοτητας μας,

οποια κι αν ειναι αυτη,

δεν μπορουμε ομως να εστιαζουμε τη προσοχη μας

ΜΟΝΟ στα βασικα

αραγε μας ικανοποιει μονον αυτο

μπορουμε να ζησουμε 20, 30, 40 ακομα χρονια

ετσι????

νοτες κατα 2muchthinking

Ο καθενας μας εχει κανα δυο τροπους 

να ξεφευγει απο τις σκεψεις 

οταν αυτες γινονται ενοχλητικες και επιμονες...

Αλλος μπαινει μεσα στον υπολογιστη του και χανεται,

αλλος κανει γυμναστικη μεχρι λιποθυμιας

αλλος πινει, τρωει αλμυρα..γλυκα,

αλλος βγαινει εξω με φιλους μιλωντας για ασχετα θεματα

ο αντιπερασπισμος πιανει παντα.

Δε μπορω βεβαια να εγγυηθω 

για ποσο

ομως ειναι ελπιδοφορο τ οτι συχνα 

μετα την διεξοδο με κατι που μας κανει 

να ξεχνιομαστε

η πραγματικοτητα μοιαζει κομματακι πιο ελαφρια.

Εχω βρει αυτον τον πονηρουλη τροπο 

να ξεγελαω τις σκεψεις που μαλωνουν για επιβολη,

οχι οτι οι ακουσιες σκεψεις ειναι μερος των αισθησεων μας,

ευτυχως οχι, 

αλλα για καποιο περιεργο λογο

οταν βαζω στα ακουστικα την αγαπημενη μου μουσικη

πολυ κοντα στα ορια του να κουφαθω...

το μονο που μπορω να κανω ειναι να εστιαζω

στις νοτες που γεμιζουν ολο τον ελευθερο χωρο του μυαλου μου

για σκεψεις  δε μενει ουτε σπιθαμη,

παντελως αδυνατο να σκεφτω το οτιδηποτε

μπλανκ, τ απολυτο κενο,

κι οσο πιο πολυ μ αρεσει το κομματι που ακουω 

τοσο πιο μακρια φευγω απο την πραγματικοτητα

κι απο οτιδηποτε απασχολει 

το βομβαρδισμενο μου μυαλο.

Μουσικη.
Θεεικη εφευρεση!

in-dependence

https://www.youtube.com/watch?v=yPoYKNXRJ9Q

As I opened my eyes

I felt this lightness 

all around me.

I do not depend on anything 

or anybody anymore

just me and you,

 my unitless freedom.

I dreamt you were standing beside me,

I was wrong,

 you were nothing more that arrogance

αν-εξαρτηση(α)

https://www.youtube.com/watch?v=sYlzxA2_qSI

Ετσι ξυπνησα μια μερα,

 μια ελαφροτητα παντου,

 δεν ειμαι εξαρτημενη,

επιτελους

εγω κι εσυ

 ασυδοτη ελευθερια μου,

εσυ που νομισα πως σ'ειχα βρει

 απο καιρο,

μα ησουν αλλαζωνια

μακρια πολυ απ την ανεξαρτησια.

επιγνωση versus πιεση

Το ξερω πως μπορει ν ακουγεται περιεργο αλλα

ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι τυχαιο..

βασικα γιατι δεν πιστευω στην τυχη.

Καποιες φορες δεν σου συμβαινει 

να ζοριζεσαι να παρεις αποφασεις

κι οταν επιτελους το κανεις

και εισαι σιγουρη για αυτες

ξεκιναει μια σειρα καταστασεων με ροη

σε πληρη αλληλουχια

σαν να τις ειχες προγραμματισει
σαν κομματια απο παζλ?

Τι ισχυριζομαι πως ειναι αυτο?

Η δυναμη της μη πιεσης και του

let-it-be

αστο να σου δειξει η ιδια κατασταση 

τι πρεπει να κανεις και πως να αντιδρασεις

και φυσικα να μην αντιδρας

by default

γιατι δεν υπαρχει αυτο το πραγμα

δεν ειμαστε υπολογιστες για αυτο δεν πρεπει

να πιστεψουμε πως εχουμε στανταρντ αντιδρασεις 

για στανταρντ ερεθισματα.

Εμεις αποφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε 

και θα κανουμε το σωστο αν

εχουμε ΕΠΙΓΝΩΣΗ του τι αληθινα θελουμε.

Δυσκολο? ΝΑΙ

Με ευεργετικα αποτελεσματα ομως

ηρεμιας και εσωτερικης χαλαρωσης

σε αντιθεση με το 

"σπρωξιμο" της αποφασης.

miss u

https://www.youtube.com/watch?v=sBDulH-XsSM

Wanna see your face,

either smiling or sad,

regardless if it will make my day or not...

What is this thing called 

"miss you",

what it tastes like?

Sweet or bitter?

What it smells like?

Floral and playful,

fruity or woody?
..deep or superficial?

Pretty sure it sounds like

"what is this thing called love"?

OH MY...

https://www.youtube.com/watch?v=zvoDIeob8VI

 

τι ειναι αυτο το περιεργο συναισθημα?

νομιζω πως καποιος προσπαθει να με κλεισει σε ενα κλουβι,

δεν μ αρεσει και φυσικα αντιδρω 

ομως απ την αλλη νιωθω ανασφαλεια

γιατι δεν ξερω τι συμβαινει εξω απο το κλουβι.

Ο ηλιος θα χει το ιδιο χρωμα?

θα νυχτωνει καποια στιγμη

η θα ειναι συνεχεια μερα?

Αραγε πως θα ειναι να ακολουθησεις 100% 

αυτο που θελεις χωρις πως και γιατι?

Τι μας χωριζει απο αυτο που θελουμε

κι ειχαμε τοσο καθαρη εικονα οταν ειμασταν παιδια,

μπερδευουμε το τι θελουμε με το τι νομιζουμε πως μπορουμε

κι ετσι αυτο-μπλοκαριζομαστε...

OH MY...

ποσο δυσκολο μπορει να ειναι να ξερεις ακριβως ΤΙ θελεις?

Ποσο?