επιγνωση versus πιεση

Το ξερω πως μπορει ν ακουγεται περιεργο αλλα

ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι τυχαιο..

βασικα γιατι δεν πιστευω στην τυχη.

Καποιες φορες δεν σου συμβαινει 

να ζοριζεσαι να παρεις αποφασεις

κι οταν επιτελους το κανεις

και εισαι σιγουρη για αυτες

ξεκιναει μια σειρα καταστασεων με ροη

σε πληρη αλληλουχια

σαν να τις ειχες προγραμματισει
σαν κομματια απο παζλ?

Τι ισχυριζομαι πως ειναι αυτο?

Η δυναμη της μη πιεσης και του

let-it-be

αστο να σου δειξει η ιδια κατασταση 

τι πρεπει να κανεις και πως να αντιδρασεις

και φυσικα να μην αντιδρας

by default

γιατι δεν υπαρχει αυτο το πραγμα

δεν ειμαστε υπολογιστες για αυτο δεν πρεπει

να πιστεψουμε πως εχουμε στανταρντ αντιδρασεις 

για στανταρντ ερεθισματα.

Εμεις αποφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε 

και θα κανουμε το σωστο αν

εχουμε ΕΠΙΓΝΩΣΗ του τι αληθινα θελουμε.

Δυσκολο? ΝΑΙ

Με ευεργετικα αποτελεσματα ομως

ηρεμιας και εσωτερικης χαλαρωσης

σε αντιθεση με το 

"σπρωξιμο" της αποφασης.