(το τραγουδι συσχετιζεται με οτι ασυνειδητο κανουμε)
Hθελα να ζω ξανα στην Αγγλια για να ζησω οπως ζουσα τοτε που ειχα ωραιες αναμνησεις απο το Λονδινο και την Οξφορδη, ετσι ασυναισθητα ηθελα να βρισκομαι αναμεσα σ' ολους οσους εχουν δουλεια οπως κι εγω γραφειου, το ιδιο λαιφσταιλ, σχεδιαστες, πολεοδομους, τοπογραφους, να φοραω ωραια μυρωδατα ρουχαλακια, να ντυνομαι με τελειο ντυσιματακι το πρωι και να βγαινω εξω βαμμενη κι ετοιμη (περνοντας αναγνωριση και επιβεβαιωση απο τους αλλους)...κυριως γιατι ολα τα παραπανω ηταν ΔΥΝΑΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ του παρελθοντος που το υποσυνειδητο μου ελεγε "ναι μπορεις να τις ξαναεχεις, ψαξε και βρες τες, τοτε ησουν χαρουμενη αυτο θελεις..". Ομως το υποσυνειδητο λειτουργει βασει των αναμνησεων by default διχως να με ρωταει "αληθεια εσυ ΤΙ θελεις μεσα απο τη καρδια σου"? ΟΧΙ δεν θελω να ξυπναω με το ζορι στις 7 για να παω πακετο ετοιμη σ ενα γραφειο και να μαζονομαι μαζι με αλλα ρομποτακια για τον κοινο στοχο να βγαλει χρηματα ο επιχειρηματιας της εταιρειας και να δειχνω ποσο εξυπνη και περιποιημενη ειμαι, ΑΔΙΑΦΟΡΩ παντελως!!!! Θελω να ξυπναω το πρωι οποτε το μυαλο μου αποφασισει πως θελει να φυγει απο τον υπνο και να ζησει μεσα στη κοινωνια με αλλους για να πετυχει κατι συγκεκριμενο, ανεξαρτητα απο καποιον τυχαιο επιχειρηματια, να μη χρειαζεται να ντυθω ωραια γιατι θα παω στο γραφειο αλλα να το κανω γιατι ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ deep inside (να το κανω για εμενα κι οχι για τους αλλους), να βλεπω αγνωστα, αδιαφορα ατομα μοναχα αν/οταν εγω το αποφασιζω και να μοιραζομαι οτι θελω να μοιραστω οποτε θελω. Στην Αγγλια περασα πολλες ωρες παρεα μονο με τον εαυτο μου και καταλαβα πως συχνα, το να μαστε μονοι ειναι ο μοναδικος δρομος για να συνειδητοποιησουμε 100% τι γινεται μεσα μας και τι συμβαινει στη κοινωνια που ζουμε, πως και ποσο αυτη επηρεαζει τις επιλογες μας. Λοιπον τωρα που εχω πληρη επιγνωση, αποφασιζω πως η κοινωνια δεν θελω να επηρεαζει τις επιλογες μου και μπορει να παει να πνιγει σε οποιο ποταμι ή θαλασσα αυτη επιθυμει..
Οι αναμνησεις βγαινουν στην επιφανεια διαρκως κι αν ξερουμε τι νιωθει η καρδια και το σωμα μας μπορουμε να καταλαβουμε ποιες παρορμησεις οφειλονται σ αυτα που εχουμε ηδη ζησει. Αν δεν ξερουμε τι νιωθουμε κι απλα τις ακολουθουμε, εν τελει δεν κανουμε αυτο που θελουμε και κυριως δεν εχουμε καν επιγνωση οτι δεν θελουμε αυτο που μολις καναμε, το καναμε γιατι μας παρεσυραν οι αναμνησεις κι οχι γιατι το ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ!!!!
Καταστροφικο να μην επιλεγουμε οι ιδιοι πως θα ζησουμε τη ζωη μας γιατι δεν αντιλαμβανομαστε τι συμβαινει στο backstage....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου