Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Αγάπη και χώρος



Είναι φορές που δε χωράς πουθενά. ..
στο δωμάτιο, στην πόλη, στη χώρα, στη γη...
σε μια καρδιά κλειστή με ψηλούς τοίχους τριγύρω.

Είναι η Αγάπη 
έκφραση?

Μα η Αγάπη είναι ο εαυτός της.
Δεν είναι τίποτα άλλο.
Είναι αυτή.
Όπως εσύ, είσαι εσύ
κι εγώ, είμαι εγώ.

Πρέπει να πούμε,
να εκδηλώσουμε, 
να φανεί τι νιώθουμε,
να κοινοποιηθεί...

Πρέπει και Αγάπη 
δε συνάδουν.

Η Αγάπη υπάρχει,
όπου υπάρχει χώρος για αυτήν.

Δε στριμώχνεται,
δε συμπιέζεται, 
δε συμβιβάζεται.


 
 

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

τα πατζουρια της καρδιας


Ηταν μια ζεστη μερα
τελος καλοκαιριου.
Η καρδια ανοιξε τα πατζουρια της με δισταγμο 
κι αφησε να μπει το αερακι.

Ξαφνικα πριν προφτασει να τα κλεισει
μια πετρα αιχμηρη την τρυπαει βαθια. 
Στοχευε στο κεντρο της εκει που
βρισκεται η κεντρικη αρτηρια.

Μενει αναισθητη για λιγο.
Αρχιζουν οι παλιες οι μνημες να την πυροβολουν,
καθε φορα που ανοιγε,
τρυπουσε ενα μικροχιλιοστο.
Τωρα η επιφανεια της μοιαζει με αραιο κεντημα,
καθε οπη εχει κι ενα χρωμα
το χρωμα που ειχε η αγαπη της
 εκεινη την ημερα.

Βγες για δευτερολεπτα απο μεσα σου
και παρε μια αποσταση
σαν να ειναι η καρδια σου ενας πολυτιμος πινακας

θα διακρινεις το ουρανιο τοξο





Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

υπευθυνος για σενα μονο

Τι συμβαινει αραγε οταν δεν εχεις πραγματικα τη ζωη που θελεις, 
γιατι ν αγκιστρωνεσαι απο αλλα ατομα και 
να περιμενεις απο αυτα να δωσουν νοημα στη ζωη που δεν εχεις? 
Δεν ειναι πιο απλο το ξερω αλλα πιο υπευθο ειναι να δημιουργησεις 
τις συνθηκες που εσυ προτιμας απο το να ζητας απο τους αλλους να κανουν κινησεις που συναδουν με αυτα που εσυ προτιμας!! Κι ας ζοριστεις!

Εκεινες τις στιγμες χαμηλης διαυγειας 
θαρρουμε πως η ζωη μας εξαρταται απο αλλους..κι ετσι αναμενουμε, απαιτουμε, απογοητευομαστε..αντι απλα να λεμε ευχαριστω σ οτι μας δινουν ή αντιο 
οταν δεν μας δινουν αυτο που αξιζουμε...
η εξαρτηση μας απο αλλους ειναι μια δραματικη ψευδαισθηση, 
η ζωη μας εξαρταται μοναχα απο εμας 
κι οσο πιο γρηγορα σιγουρευτουμε για αυτο τοσο πιο πιθανο 
ειναι να γινουμε χαρουμενοι οριζοντας την καθημερινη μας πραγματικοτητα
 χωρις να αναρωτιομαστε ποτε 
γιατι και αν 
οι αλλοι θα δρασουν με εναν συγκεκριμενο τροπο..
χωρις προσδοκια απο τους αλλους
γιατι απλα δεν θα μας επηρεαζει, 
δεν θα αλλαξει τη ζωη μας, 
δεν θα μας κανει δυστυχισμενους ή ευτυχισμενους,
γιατι απλα θα ειμαστε ΕΜΕΙΣ.

Δεν λεω, μπορει καμμια φορα να πεφτουμε σε μια λακκουβιτσα 
οπου νομιζουμε πως ναι, ενας ανθρωπος μπορει να μας κανει πιο ευτυχισμενους, 
αλλα μετα οταν ερθουμε στην επιφανεια παλι
 συνειδητοποιουμε πως αυτος ο ανθρωπος απλα μας συμπληρωνει την ευτυχια, 
δεν μας την δινει ουτε μπορει να μας την παρει...

Ποσες εναλλαγες μεταξυ δυστυχιας κι ευτυχιας 
αν πραγματικα οι ανθρωποι ηταν ικανοι 
να μας επηρεασουν μεχρι σ αυτον τον βαθμο...

Κι ομως δεν ισχυει, 
μονο εμεις ειμαστε υπευθυνοι για την ευτυχια μας.

Καθε μερα, ολη μερα, κανενας αλλος!!!

επιδημια


Αρνητισμος, εγωισμος, επικριση
προσκολλημενη προσδοκια...

Πρωτης θεσης εισιτηρια για την προβολη στο θεατρικο της ασθενειας,
 ψυχικης και σωματικης. 

Χρονολογικα τ'αποτελεσματα:

1. παρακολουθεις το εργο και γεμιζεις τις τσεπες με 
την βαρια εμπειρια της καταθλιπτικης σκεψης.
2. Μεταδιδεις επιτυχως τον αρνητισμο
στους περαστικους που συναντας στον δρομο σου..
αυτοι δεν νιωθουν στην αρχη τιποτα,
μαλλον πρατεις ακουσια αλλα τ αποτελεσμα ειναι το ιδιο..

Η επιδημια 
της γκρινιας, της μιζεριας, της στασιμοτητας
του θυμου,
πληρης ενεργειακη πτωση,
 δικη σου και των υπολοιπων.

Δες το, αποδεξου το κι ελεγξε το.
Αμελεια σε προσωπικο επιπεδο ν αφηνεσαι,
αδιαφορια σε συλλογικο επιπεδο να μεταδιδεις την επιδημια.





Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

μαγεια





Με παρατηρω,
βγηκα εξω απο εμενα
κατι μαγικο συμβαινει
το ακουω, το νιωθω,
διχως να βαλω ταμπελα,
δε με νοιαζει να δωσω ονομα,
χανομαι μεσα σε συννεφα απο νοτες
...και φευγω μακρια, 
ειμαι αλλου,
σ αλλη διασταση που δεν εχω ξαναζησει,
ουτε φανταστει, 
ποσα ακομα υπεροχα να νιωσει κανεις,
ποση μαγεια ακομα να εχει η ζωη μας?

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

into my arms

 
Σαν να γίνεται εσωτερικός σεισμός,
σαν να σε διαπερνά ηλεκρικό ρεύμα,
χωρίς λογικη ή αιτιολογία 
απλά συμβαίνει ξαφνικά εκεί που στέκεσαι ανυποψίαστος.

Όπως ανθίζουν τα λουλούδια,
όπως πετάνε τα πουλιά στον ουρανό,
όπως ρέει το νερό στον χείμαρρο
βρίσκει βράχους, χώμα, κλαδιά
κι όμως ρέει ασταμάτητα,
παραβλέπει τα όποια εμπόδια...
 
Θα έρθεις μέσα στην αγκαλιά μου.
 

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

no loath



"I Love 
the way you move,
 the way that you dress,
the look in your face while you are asleep,
the intensity of your gaze
stating things you might not be aware..."

Love is not about exchanging habits,
exchanging liquids or gifts,
getting all that you ever needed.

Love happens with no reason,
 it flies away with no reason.
We push ourselves to find-a-reason-why,
but it's just useless.

Love is fully autonomous,
comes and goes unexpectedly.
An energy that aims to transform us,
when the target is reached 
it moves to a different person,
floats away from us in nano-seconds.

"When you are gone 
I will not loath you,
I will not love you less".