Ήρεμη δύναμη

Τις τελευταίες εβδομάδες, βιώνουμε ένα τραυματικό γεγονός απειλητικό για τη ζωή μας και των δικών μας ανθρώπων. Μια κατάσταση μεγάλης αλλαγής και σημαντικό περιορισμό της ελευθερίας μας. Τα μετρά είναι για το καλό όλων μας μεν, και φυσικά τα αποδεχόμαστε όμως η αλλαγή αυτή μας φέρνει τους περισσότερους σε μια κατάσταση μονίμου άγχους, ανησυχίας, ανασφάλειας, τρομοκρατούμαστε με το άγνωστο μέλλον, φόβος μας κατακλύζει, κι αυτό το σύνολο αντιδράσεων είναι απόλυτα αναμενόμενο, κι όπως μας λένε οι ψυχολόγοι, ονομάζεται μετά-τραυματικό στρες.

Αν το δούμε από την άποψη της φυσιολογίας του εγκέφαλου μας, αυτού του είδους σκέψεις και συναισθήματα, όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση έντονου στρες, συμβαίνουν γιατί έχει ενεργοποιηθεί το τμήμα του εγκέφαλου μας υπεύθυνο για την επιβίωση μας (ερπετοειδής φλοιός / reptilian brain), το οποίο μπαίνει άμεσα σε δράση για να μας προστατεύσει από κάποιον κίνδυνο. Ο ερπετοειδής φλοιός όμως, δεν διαχωρίζει τον αληθινό από τον υποθετικό (νοητικό) κίνδυνο. Για παράδειγμα αν ανησυχώ έντονα για το μέλλον, φτιάχνοντας καταστροφικά σενάρια, αυτό το κομμάτι του εγκέφαλου μου θα ενεργοποιηθεί, έτοιμο να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Συνήθως αυτό το τμήμα του εγκέφαλου μας βρίσκεται στο standby mode , όμως στην κατάσταση που βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Έτσι κάτω απο την επίδραση του παρόντος και ποικίλων υποθετικών σεναρίων, λειτουργούμε, σκεφτόμαστε και νιώθουμε, σε κατάσταση επιβίωσης συνέχεια, όλη μέρα κάθε μέρα. Αν όμως μείνουμε έχοντας ενεργοποιημένο συνέχεια τον ερπετοειδή φλοιό, είναι θέμα χρόνου πότε θα πάθουμε burnout, δηλαδή πότε ο οργανισμός μας θα εξοντωθεί, σωματικά και ψυχικά.

 Άρα, ο στόχος μας είναι να πάρει τα ηνία κάποιο άλλο τμήμα του εγκέφαλου μας, όπως για παράδειγμα ο προμετωπιαίος φλοιός (μεταιχμιακό σύστημα  που ρυθμίζει τις συγκινήσεις/συναισθήματα, ευνοεί την ηρεμία συγκέντρωση κλπ). Το πρόβλημα εδώ είναι, πως όταν λειτουργούμε βάση του ερπετοειδής φλοιού, δεν μπορούμε να εκλογικεύσουμε, το σώμα μας είναι έτοιμο να φύγει ή να δώσει μάχη (ή να παγώσει) – flee, flight or freeze- . Ετσι πρέπει να βρούμε τρόπο να μετατοπιστούμε από το ένα τμήμα του εγκεφάλου μου στο άλλο, από τον ερπετοειδή στον προμετωπιαίο φλοιό, από την κατάσταση επιβίωσης, στην κατάσταση λογικής επεξεργασίας και ηρεμίας.

Ένας αποδοτικός και μάλιστα άμεσος τρόπος είναι ο διαλογισμός. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει πως ο διαλογισμός ελαττώνει την αντιδραστικότητα της γειτονικής στον ερπετοειδή φλοιό, αμυγδαλής, που ευθύνεται και για το συναίσθημα του φόβου. Ο διαλογισμός επίσης, ενεργοποιεί το τμήμα του προμετωπιαίου φλοιού, που εκτός των άλλων ευθύνεται για την ηρεμία του νευρικού μας συστήματος. Κι εφόσον φθάσουμε σε μια κατάσταση ηρεμίας, θα είμαστε και πιο κοντά στο με την σειρά του γειτονικό τμήμα του εγκέφαλου μας, τον νεοφλοιό, όπου μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε θετικές επιπτώσεις της όποιας αλλαγής συμβαίνει στη ζωή μας, καθώς όπως γνωρίζουμε καλά όλοι μας «ουδέν κακό αμιγές καλού».

Εν ολίγοις θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας από αγχώδη σε πιο ήρεμο και λογικό, θα δημιουργήσουμε το πέρασμα από την καταστροφή στην προοπτική.

Ο διαλογισμός σε συνδυασμό με βασικές τεχνικές αναπνοής και τεχνικές ενσυνειδητότητας, θα μας φέρει και πάλι σε επαφή με την λογική μας σκέψη. Θα ηρεμήσει τα αρνητικά μας συναισθήματα, θα μας βοηθήσει να  συμφιλιωθούμε και να αποδεχτούμε τις τρέχουσες αλλαγές, που είναι μόνον προσωρινές. Θα μας φέρει στο εδώ και τώρα σε μια κατάσταση ηρεμίας, καταλαγιάζοντας την ανησυχία για το άγνωστο μέλλον. 

Πηγαίνετε στο link παρακάτω για να ακούσετε τον σχετικό με το κείμενο διαλογισμό.

https://www.youtube.com/watch?v=Rpf6boxAZcQ&pbjreload=10