draft though public...."shy guys pls go out"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

How can you make a not so sociable guy to go out and increase his sociable skills....

I recently realised that almost all my male friends are not so sociable, they are very sensitive men and they love staying within their comfort zone, where usually around there lies their pc, the TV, the play station...

But let me remind them first the following points:

1. It is not as good to chat with a girl in picture on line as to meet a girl face-to-face and bring it even further if you want.You miss the energy, the sparkle, the touch...you miss it all!!!!

2. In front of your pc there are no chances to have a very interesting conversation with a man or a woman because it ll be virtual and virtual is not real!!!! It may seem real but it is not!!!

3. Comfort zone is an area where you feel safe, you feel protected, you do not challenge yourself, it is just you or you and some people you already feel comfortable with, therefore it's a place where there is no confrontation, no challenge, no change, no development...it is a static place where things DO NOT happen!!!!

4. Usually a non sociable guy is also a shy guy which means that it might be the kind of guy who prefers to go out and drink a bit in order to feel better and to socialize, go ahead do it, it's better than staying at home watching the same movie, or the same website or posting in fb...if you push a bit yourself in order to feel how nice it is to abandon your comfort zone you might slowly realize that you are no longer in need of alcohol to socialize, as people like you anyways!!!!

5. The annoying thing about these guys (this type of guys) is that they are lovely people, very sensitive, interesting, very cute and often beautiful guys and they prefer staying at home than going out ...then what we (woman) find out there are the shit Latin lover loud guys who speak to you as if you are one of the other million of woman in the pub they'd go to bed with and they are far too arrogant....not hesitating in anything!!!!!! And the cute guys are at home, probably alone!!!! It is not a nice balance isn't it?

6. However, I must say I know pretty well these guys...because first of all they attract my attention because they are the opposite than me and I find this very intreguing, very sexy, so usually they are the kind of men I choose for partners. Also being shy means usually that you think more than you talk..so it is not rare that they are also overanalysing a lot of situations inside theit mind...which I find cute because I like thinking people, they are like  me!!!!!  I know them pretty well because if I do not like them at first glance, they choose me as a friend because they find  my self confidence relaxing and they are interested in me somehow...they find me friendly and they happily chat with me...so we can easily become friends just because I do not intimidate them (I do intimidate some, but not the majority thank God).

So...this was just the introduction...now what do you do to stop this situation and release yourselves a bit????

σκεψου τωρα

http://www.youtube.com/watch?v=opODLVYhDwM

Ποσες σκεψεις στο μυαλο..

παλευουνε πoια θα υπερισχυσει

η μια σε κατηγορει, η αλλη σε παρηγορει σε κολακευει,

ενας ατερμονος εσωτερικος διαλογος που πλαθει μια ολακερη πραγματικοτητα

μεσα σε πολυ περιορισμενο χωρο,

μεσα σε λιγα κυβικα εκατοστα...

εκατομμυρια σκεψεις χορευουνε διχως σταματημο,

απλα και μονο γιατι κανενας δεν τις περιοριζει.

Η μια στο τωρα, οι 10 στο πριν, οι αλλες 10 στο μετα..

Που μενει αυτος που τις πυροδοτει,

ποσο γρηγορο μηχανημα εχει,

πλησιαζει να εκραγει το κεφαλι σου απο την ταχυτητα...

αλλοτε σε βομβαρδιζει

κι αλλοτε σ αφηνει ξεγνοιαστο να ξεκουραστεις

 για χρονο αμελητεο.

Εισαι εσυ?

Πριν τωρα μετα.

Το πριν δεν αλλαζει.

Το μετα επηρεαζεται απο το τωρα.

Μονο οι σκεψεις στο τωρα αξιζουνε την ενεργεια σου

καμμια αλλη σκεψη δεν βοηθαει τη μεταμορφωση της ζωη σου

το πριν τελειωσε, αστο να φυγει,

το αυριο δεν το ξερεις,  δεν ξερεις που θα ειναι

κι αν θα εισαι κι εσυ εκει μαζι του.

Το σημερα ομως ειναι εδω.

Το σημερα σου δειχνει πως να νιωσεις

ποιον να ερωτευτεις, ποιον να προσεξεις,

ποιος θα σε πληγωσει,

σου δινει ενα μοναδικο σωμα να φροντιζεις και μια γεματη καρδια ν αγαπας.

Σκεψου μονο το τωρα.

Prelude

https://www.youtube.com/watch?v=mGQLXRTl3Z0

How do you react if you miss someone/something quite a lot?

It might be something that you just had for an irrelevant fracture of time or you never had,

something you really wanted but you are pretty aware you will probably never have,

maybe because it does not exist in the real world,

it's just part of your dreams and your wishes..

"i miss your profound gaze,

your soft and smooth voice, 

your detached words,

which could not satisfy my demanding senses,

i miss the opportunity to change with you,

the thought of all the things I wιll not do with you"..

However, I cannot reject myself,

i may be different, but this is me and this is how I exist in this world,

I have no choice, 

this is my heart, 
my body and my mind,

this is just me.

Prelude

..αληθεια πως αντιδρας οταν σου λειπει...κατι αναρμοστα πολυ?

Κατι που μπορει να ειχες για λιγο ή κατι που δεν ειχες ποτε?

Κατι που θελεις να εχεις κι ισως να μην εχεις ποτε,

ισως γιατι δεν υπαρχει στην πραγματικοτητα,

παραμονο βαθια μεσα στη καρδια σου

και στα ονειρα σου...

"μου λειπει το βαθυ σου βλεμμα,

η χαμηλοφωνη ομιλια σου,

τα αποστασιοποιημενα σου λογια,

που δεν φτασανε να ικανοποιησουνε την αισθηση της ακοης μου,

απαιτητικη και γεματη βαρυγδουπες προσδοκιες αισθηση..

μου λειπει η ευκαιρια να τελειοποιηθω μαζι σου

 η σκεψη αυτων που θελω μα δεν θα κανω ποτε μαζι σου."

κι ομως, δεν μπορω να μην αποδεχτω τον εαυτο μου,

οσο διαφορετικη κι αν ειμαι,

αυτη ειμαι εγω κι ετσι υπαρχω σ αυτον τον κοσμο,

εξαλλου δεν εχω επιλογη, 

αυτη ειναι η καρδια μου, το σωμα μου και το μυαλο μου,

αυτη ειμαι εγω.

ειμαι εγω?

Οταν σταματησα να υπαρχω μαζι σου,

καταλαβα πως δεν υπηρξα αληθινα ποτε μαζι σου.

Ισως και να υπηρξα, μα δεν ημουν εγω.

Δεν φταις εσυ.

Εγω φταιω, δεν αναγνωρισα το κενο,

Εγω φταιω, δεν ειδα την υφη μου ν αλλαζει,

 δεν εψαξα να με βρω.

Οταν αλλαζεις ξαφνικα, για λιγο χανεις τον εαυτο σου.

Οταν γινονται ολα τοσο γρηγορα δεν προλαβαινεις.

Κοιτας στον καθρεφτη και θαρρεις βλεπεις καποιον διπλα σου.

Ξυπνας μια μερα και δεν εισαι εσυ.

Οι ανθρωποι, οι δυσκολιες, οι ερωτες, η ζωη

σ εχουν μεταμορφωσει.

Καλυτερο, χειροτερο, δεν ξερω.

Εισαι αλλος.

Μη φοβασαι,

θα σου παρει λιγο καιρο να τ αποδεχτεις.

Μα δεν μπορεις να κανεις κι αλλιως.

Ολα περνανε, 

κι αυτο θα περασει,

απροειδοποιητα θα ξυπνησεις μια μερα

και θα πεις:

"α να μαι, εγω ειμαι στον καθρεφτη

μα δεν αλλαξα καθολου"

και παλι απ την αρχη.....

“You let me violate you, You let me desecrate you , You let me penetrate you, You let me complicate you”

 
http://www.youtube.com/watch?v=ccY25Cb3im0
(a bit harsh-sounding be aware!!!)

Καμμια φορα αναρωτιεμαι αν γεννηθηκα εγωιστρια ή
εγινα κατα τη διαρκεια της ζωης μου.

Αν θα μεινω παντα ετσι κι αν μπορω να αλλαξω...
κι αν ναι πως?

Καμμια φορα ειμαι τοσο περηφανη για εμενα

κι αλλες φορες δεν πιστευω ποσο εγωιστικα φερομαι οταν την ιδια στιγμη 

ειχα την εσφαλμενη πεποιθηση πως ημουν αλτρουιστρια...

κι ολα αυτα συμβαινουν διχως να τα εχω προκαλεσει, 

ετσι απλα μια μερα συνανταω καποια ασυνδετα ατομα

και μου βγαζουν
οτι δεν ειχα ποτε δει μεσα μου..

μα πως ειναι δυνατον να νομιζεις πως ξερεις τον εαυτο σου

και τελικα να μην εχεις συνειδητοποιησει τιποτα?

Εχει αραγε σημασια τι ειμαι και τι δεν ειμαι?

Γιατι να εχει, και για ποιον?

Εχουμε συνηθισει να οριζουμε και να δινουμε ονομα σ οτι μας συμβαινει 

σ οτι ειμαστε,
τελικα τι σημασια εχει,

εκτος απο το να επικρινουμε τον εαυτο μας

η να δινουμε την ευκαιρια στους αλλους να μας επικρινουνε?

Μια μερα ο γιος της αδελφης μου
 της ειπε "μαμα εισαι χαζη, για αυτο εκανες το ταδε".

Την προηγουμενη μερα, η ιδια ειχε πει στον εαυτο της 

"μα τι χαζη ειμαι που ξεχασα το φαγητο εξω απο το ψυγειο"...

Ειμαστε εμεις οι ιδιοι που αυτοαποκαλουμαστε καποιον χαρακτηρισμο
 κι επειτα οι υπολοιποι αποφασιζουν
να επαναλαβουν, απλη επαναληψη, απλη εμπεδωση αυτου που ακουσαν...

αυτου που βγαλαμε εμεις παραδεχτηκαμε,
 συνειδητα ή οχι.

Τα λογια που χρησιμοποιουμε για να ορισουμε τον εαυτο μας
ειναι αυτα που θα μας ορισουν.

Οτι πιστεψουμε για μας τον ιδιο, θα πιστεψουν και οι γυρω μας.
Οτι δικαιωμα δωσουμε στους αλλους, αυτο θα χρησιμοποιησουν..

Εκτιμαμε τον εαυτο μας, θα μας εκτιμησουν.

Βριζουμε τον εαυτο μας, θα μας βρισουν.

Πιεζουμε τον εαυτο μας, θα μας πιεσουν.

Αγαπαμε τον εαυτο μας,
θα μας αγαπησουν.

Σπανια ειναι οι αλλοι που ευθυνονται για την συμπεριφορα τους προς εμας,
εμεις την προκαλουμε.

Κι εμεις σπανια το συνειδητοποιουμε. 

Παντα κατηγορουμε τους αλλους.

Μα ειναι τοσο ευκολο να πουμε "ο ταδε ειναι μ*****ς"

δεν φταις εσυ, εσυ εισαι η Αγια Ερυφιλη!!!!!

Ειμαι???

Ειναι τοσο δυσκολο να ενδοσκοπησουμε πριν δουμε εξω απο εμας?

Να ψαξουμε για τα δικα μας λαθη
πριν τα φορτωσουμε ολα στους αλλους?

Ποσο ακατορθωτο ειναι να μην ειμαστε εγωιστες?

outside the box..

http://www.youtube.com/watch?v=ktRsl2hAPhY

Το κινητρο που με οδηγησε να γραψω αυτες τις σκεψεις ειναι γιατι τις τελευταιες μέρες έγινε κάτι που με στεναχώρησε πολυ. Κι ειλικρινα δεν ειμαι ανθρωπος εξαιρετικα ευαισθητος που στεναχωριεται η απογοητευεται με το παραμικρο..αντιθετως χρειαζεται πολυ προσπαθεια για να εκδηλωθει αυτο το συναισθημα μεσα μου...

Ειμαι αθεραπευτα αισιοδοξη και θα συνεχισω μεχρι καποιος να με πεισει για το αντιθετο.
Επισης μπορω να βρω κατι θετικο μεσα σε οτι χειροτερο μπορει να σκεφτει ο ανθρωπινος νους και να σε πεισω πως το αρνητικο εχει μεσα του και θετικο.

Ομως με ριχνει πολυ, οταν συμβαινουν καταστασεις που με κανουν να αμφιβαλλω για τις ανιδιοτελεις προθεσεις των ανθρωπων γυρω μου...δεν εννοω πως εγω πρεπει πρωτα να σκεφτω εσενα κι οχι εμενα, ομως επ ουδενι λογω δεν μπορω να προτεινω σε καποιον να σκεφτεται ΜΟΝΟ τον εαυτο του αγνοοντας τι αντικτυπο θα εχει η συμπεριφορα του στον αλλον ανθρωπο...και δεν χρειαζεται να εχουνε καμμια στενη σχεση αυτοι οι δυο...ειναι απολυτως ανθρωπινο και πολιτισμενο και basic να μη σκεφτομαι μονο τον εαυτο μου οταν ζω κι ανταλλασω εμπειριες με αλλους... παραδειγμα, αν βιαζομαι στο σουπερ μαρκετ και αγνοησω την ουρα μπροστα μου θα ειμαι απλα καφρος, ετσι δεν ειναι? Αν κοιμαται η αδελφη μου κι εγω καθως φευγω απο το σπιτι βροντηξω την πορτα τοσο δυνατα που μπορει να ξυπνησει πιστευοντας πως εγινε σεισμος, απλα αδιαφορω για την υπαρξη της, ειτε το κανω σκοπιμα ειτε οχι, οκ αν ειναι σκοπιμα ειμαι και κακιστρο!!

Κοινως θελω να πω πως δεν ζουμε σε μια βραχονησιδα, απομονωμενοι, ζουμε ο ενας διπλα στον αλλον και μοιραζομαστε, τα παρκα, τους δρομους, τις καρεκλες στο μετρο, τα χερουλια των λεωφορειων, ενα φαγητο, ενα κρεββατι, μια κουζινα, μια ζωη...οσο μικρο κι οσο μεγαλο κι αν ειναι, κατι μοιραζομαστε με τον συνανθρωπο μας, ειτε το επιθυμουμε ειτε οχι..ακριβως εκει ειναι το θεμα!!! Κανονικα ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ γιατι ειμαστε ανθρωποι να φερομαστε πολιτισμενα, ακομα περισσοτερο αν εχουμε επιλεξει οι ιδιοι να περασουμε μαζι με καποιον αλλον για μια ωρα, μια στιγμη ή μια βδομαδα... σ αυτη την περιπτωση απο αλληλοεκτιμηση και μονο πρεπει να αναλογιζομαστε τι συνεπειες εχει η συμπεριφορα μας στον αλλον..ή μηπως ειμαι υπερβολικη?
Αναφερομαι σε αυτο που πολυ ευηχα λενε οι Αγγλοι "considerate"...κοινως να υπολογιζεις και τον συνανθρωπο σου οταν πραττεις κατι, ΟΠΟΙΟΣ κι αν ειναι αυτος, ομορφος, κοντος, χοντρος, κι οποια σχεση κι αν εχεις συναψει (ή οχι) με αυτον..οχι γιατι πρεπει ή γιατι σε νοιαζει η περαιτερω σχεση σου με αυτον (εκει εγκειται η ιδιοτελεια) αλλα γιατι ειμαστε ανθρωποι...και γιατι θελουμε μεσα σε αυτην την δυσκολη, καταναλωτικη και ελεγκτικη κοινωνια να πηγαινουμε μπροστα κι οχι με την οπισθεν.

 Μεχρι προτινος θεωρουσα δεδομενο πως ολοι σκεφτονται τις συνεπειες που θα εχουν οι πραξεις τους στους υπολοιπους ανθρωπους, απο προχθες δεν το θεωρω πια δεδομενο. Κι ειναι πολυ ανησυχητικο και δυσαρεστο, κυριως οταν συμβαινει απο τους ανθρωπους που θεωρουσες περισσοτερο considerate απο αλλους.